Helgarpósturinn - 08.04.1982, Qupperneq 9

9
ha/rj^rpn^tl irinn Fimmtudagur 8. apríl 1982
ÚR HEUVU VÍSINDANNA
Háskólinn:
Umsjón: Þór Jakobsson
Kosningar og fræðistörf
Eins oe flestum er kunnuet fór
nýlega fram rektorskjör viö
Háskóla Islands og ekki alls fyrir
löngu voru kosningar til stúdenta-
ráðs með viðeigandi
blaðaskrifum og áberanleg-
heitum. Já, kosningaleikirnir
svikja engan. Það er ekki að
sökum að spyrja: ef kosningar
eru í vændum, verður uppi fótur
og fit.
Spennan eykst þegar á liður
kosningabaráttuna. Skyldan
kallar á vökula blaðamenn og
leggur þeim á herðar að fylgjast
með hverri hreyfingu. Það kemur
að kosningunum og allt dettur i
dúnalogn. Úrslit hafa ráðist. En
von bráða liður að þvi, að fólk fær
um annað að hugsa og snýr sér að
næstu fréttum um kosningar. —
Lýðræðið er timafrekt — og
spennandi, guði sé lof.
Vafalaust hefur allmikill
fróðleikur um háskólann slæðst út
fyrir háskólatúnið i fyrrnefndum
kosningum. Engu að siður skyldu
menn hafa hugfast, að margt
nýtilegra en kosningar er haft
fyrir stafni i háskólanum —
margt nýtilegt sem þykir þó ekki
fréttnæmt. Kannski er það ekki
nógu spennandi.
Hér á ég einfaldlega við ástund-
un fræðanna, grúsk og visindi —
hugvisindi og raunvisindi. Þarer
um auðugri garð að gresja en
margur hyggur. t háskólanum
leynast snjallir menn sem enginn
þekkir — nema makinn, af-
kvæmin hans og jafnokar heima
og erlendis.
Þeir eiga ekkert erindi út á
vettvang dagblaða og vikurita.
Þeir spara sér dægurþrasið, Iesa
varla Moggann, vita ekki um
Helgarpóstinn. Þeir hafa öðrum
hnöppum að hneppa.ekkert
kemst að nema áhugamálið eina:
tiltekið, þröngt sérverkefni innan
tiltekinnar sérgreinar. Þeir vinna
sin verk án þess að þeim sé
hampað. Jafnvel kosningar láta
þeir sér i léttu rúmi liggja.
Sumir eru að visu ekki einóðir
við visindi sin. Það kemur fyrir,
að þeir lesi dagblað og jafnvel
Helgarpóstinn: Þeir veita sér
ýmsan munað, slóra —og starfa á
ýmsa lund að fjölbreytilegri,
fræðilegum verkefnum. Þannig
geta vinnubrögð manna verið ólik
við rannsóknir, afköst misjöfn —
en allt saman veröur betta mörg
dagsverk og mikið að vöxtum i
heildaruppgjörinu.
Það yrði mikill bálkur, ef telja
ætti upp visindalegan árangur
eins árs við stofnun á borð við
Háskóla tslands. Ærið margt má
visast finna að skipulagi og
öðru, en samt er aflinn meiri og
fjölþættari en hægt er að lýsa i
blaðagreinum. Hér er um flókin
efni að ræða — og raunar ekki
jafn spennandi og kosningar.
Að kenna er að læra — og
að læra kenna
Kennslan er timafrek og marg-
ir kennarar kvarta undan tima-
skorti við fræðistörf. Viða
erlendis er þó slikt nöldur að
hverfa. Visindamenn sjá kosti viö
að kenna — i hófi — og kennarar
sjá kosti við að stunda fræðistörf
— i hófi. Skilin milli þess að læra
og kenna eru ekki jafn skörp og
menn vildu vera láta áður fyrr.
Geysilegt starf er unnið af
nemendum i þágu kennara við
háskólana — einkum þegar á
liður námið og nemendur hefja
sjálfstæðar rannsóknir i
samvinnu við háskólakennarana.
Þannig vikur veldi básanna
fyrir samvinnunni i þessu efni og
má raunar segja sömu sögu um
skilin milli hefðbundinna fræði-
greina. Þau eru mjög að riðlast
og margt er að tengjast sem áður
var taíið fjarskyit.
Það er þvi bæði starfið sjálft og
fræðigreinarnar sem eru i
deiglunni hér og annars staðar.
Fyrir nokkrum vikum var haldin
ráðstefna um rannsóknir við
Háskóla tslands og stöðu þeirra
með tilliti til annarra stofnana og
þjóðfélgsins i heild. Slik þing eru
sjálfsagt þörf, en mest er um
vert, að forvitnir visindamenn
fara sinu fram hvað sem skipu-
laginu liður. t Helgarpóstsþáttum
á næstunni verður sagt litils
háttar frá visindalegum ráðstefn-
um og málstofum, sem
stofnað hefur verið til i
háskólanum að undanförnu. Valið
verður af handahófi, en væntan-
lega nóg til að gefa til kynna fjöl-
breytni athafna og heilabrota i
,,háborg menningarinnar”.
Krossgátubotnar
og vísnavinir
Um vísurnar er ekki mikið að segja. Þær mætti kalla „ Ferðavísur" og þær eru ekki
alveg nýjar. Ég ætla að nota tækifærið, og þakka ykkur kærlega allar lausnirnar,
sem bárust við jólakrossgátunni. Svo óska ég ykkur gleðilegra páska.
Kveðjur, Ranki.
t verðlaunakrossgátunni um
jólin siðustu var visuhelmingur,
sem viö báöum fólk um aö botna.
Mjög margir, sem sendu lausn,
sendu okkur botn, og sumir
marga. Þaöhefur dregist aö birta
bestu botnana, en nú veröur gerö
bragabót, og við ætlum aö reyna
aö velja nokkra botna.
Eins og viö var búist, eru
botnarnir af öllum geröum, og
hérna eru nokkrir „pólitiskir”.
Fyrri parturinn var svona:
Þetta mikia merkis ár,
markar spor i sinni.
Asgeir Valdimarsson, Hvassa-
leiti 26, R.
Viö skulum ekki draga dár,
aö djöfuls óstjórninni.
Hafsteinn Pálsson, Miðkoti,
Dalvlk.
Hægt mjög greru Gunnars sár,
og Geirs, úr fortlöinni.
Björn Eysteinsson, Hjallabr.
25, Hafnarf.
Stjórnin rlki sterk og klár,
stýri I framtíðinni.
Hallgrimur Gunnarsson,
Reynimel 59, R.
Gunnari leikur nú gleði um brár,
með geirfugl aö fótaskinni.
Ölafur Guðbrandsson, Goöatúni
21, Garðab.
Gunnar Thor er garpur klár,
Geir er heldur minni.
Og svo eru það heimsmálin.
M. Björnsson, Birkimel 6, R.
Veöur ennþá illska og fár,
upp i veröldinni.
Ingibjörg Jónsdóttir frá Kjós.
Þerri Drottinn þrauta tár,
I þjáðri veröldinni.
Guðrún Jónsdóttir, Hofteigi 4,
R.
Eftir skildi auön og sár,
I alheims vitundinni.
Sveinbjörn Olafsson, Alfaskeiði
30, Hafnarf.
Bestu vonir, bjartar þrár,
berist veröldinni.
Anna Þórarinsdóttir, Hófgerði
19, Kóp.
Vopnagnýr og veörafár,
veröa lengi I minni.
Fjóla Guðmundsdóttir, Hamra-
borg 22, Kóp.
Þó aö herji heimsins fár,
haltu vöku þinni.
Og um Pólland.
Magnús Björgvinsson, Njörva-
sundi 7, R.
Pólska þjóöin þerrar tár,
og þraukar I ánauöinni.
Verðbólgan er hérna líka.
Ingimar Friðriksson, Stapasiðu
9, Akureyri.
Veröbólgunnar feikna fár,
flestir spá aö linni.
Vilbergur S. Jónsson, Kross-
eyrarv. 8, Hafnarf.
Kcikningurinn reyndist hár,
er rúinn inn aö skinni.
Og áfram er botnað.
Sólveig Margrét Magnúsdóttir,
ölduslóð 15, Hafnarf.
Skyldi eftir sælu og sár,
I sálarkyrnu minni.
Signý Ingadóttir, Hraunbæ 70,
R.
Gróin eru gömul sár,
og gleði rlk I minni.
Jónas Eysteinsson, Álfheimum
72, R.
Viö skulum því taka tár,
og treysta forsjóninni.
Sigurgeir Þorvaldsson, Máva-
braut 8c, Keflav.
Oft þó féllu öfgatár,
innst I sálu minni.
G.S.G., Reykjavik.
„Gæskuhendi græddi sár,
en greiddi ný meö hinni.”
Guðrún Oskarsdóttir, Lang-
holtsv. 49, R.
Myntbreytingar fjárans fár,
fyrnist seint I minni.
Valgerður Þórðardóttir,
Dælengi 2, Selfossi.
Gleöistund og sorgin sár,
sest I flestra minni.
Sigurbjörg Kristjánsdóttir,
Hjallabr. 2, Hafnarf.
Sorgin fyrnist, sáriö grær,
en sælan geymd i minni.
S.S.K., austan af landi.
Vænst er þess, aö Herrann hár,
huggi, og þrautum linni.
Og enn er botnað.
Þessi botn var ómerktur.
Ef ég væri kaldur klár,
ég kvæntist „Rauöku” minni.
Ingi V. Arnason, Hraunb. 70, R.
Litilmagnans tregi og tár,
tltt sé oss I minni.
Indriði H. Indriðason, Nokkva-
vogi 60, R.
Þaö hefur gæfu og gleðitár,
gefiö ævi minni.
Og þá er komið að siðustu
botnunum, sem mér þykja bestir.
Jóhannes Sigmundsson, Syöra-
Langholti, Arn.
Þetta mikla merkis ár,
markar spor I sinni,
hverfur loks sem tregatár,
týnt I eillföinni.
Kjartan Hjálmarsson, Ey-
vindarstöðum, Alftanesi.
Þetta mikla merkis ár,
markar spor I sinni.
Eins og hrakinn húðarklár,
held ég stefnu minni.
Svo þakka ég öllum þeim, sem
sendu okkur botn, og bið þá að
fyrirgefa, sem ekki sjá sinn botn
hérna. Við þurftum að sleppa
mörgum ágætum botnum
rúmsins vegna.
Kveðjur,
Ranki.