Helgarpósturinn - 20.08.1982, Blaðsíða 21

21
Föstudagur 20. ágúst 1982

og d.eift um
Bókstaflega al
ailt, innanhuss og
muna um að hýsa hrossin í sumarbústaðnum,
hvað þá annað! Og sama sumarið var reynt
að kveikja elda á miðju gólfi. Þegar að var
komið lá þar bunki af hálfbrunnum tímarit
um. — til allrar hamingju hafði ekki tekist að
kveikja eldinn.
- Það var alveg sama hvernig ég gekk frá
dyrum og gluggum, alltaf var farið inn og að
lokum tók ég til bragðs að hætta að læsa.
Enda hafði lögreglan bent mér á, að ætli fólk
sér inn á annað borð stöðvi það ekkert. Næst
þegar ég kom í bústaðinn höfðu óboðnir gest-
ir skrifað í gestabókina: „Þetta er mjög
skemmtilegur sumarbústaður, en þú aettir að
læsa“. Þetta var undirskrifað af fólki sem ég
kannaðist ekkert við, segir Stasía Jóhann-
esson.
Fækkar
Þrátt fyrir allt virðist innbrotum í sumar-
bústaði þar sem verðmætum er stolið eða
mikil spellvirki unnin heldur hafa fækkað á
undanförnum árum.
Samkvæmt upplýsingum Gísla Guð-
mundssonar hjá Rannsóknarlögreglu ríkisins
voru tilkynnt 18 slík innbrot þangað árið 1977
(Rannsóknarlögregla Reykjavíkur framanaf
árinu, eða þar til RLR tók til starfa), 16 inn-
brot 1978, 17 árið 1979 og tíu árið 1980. í
fyrra voru ekki tilkynnt nema sex innbrot í
sumarbústaði, en nú virðist sem þeim ætli að
fjölga aftur. Það sem af er þessu ári hafa átta
innbrot verið tilkynnt RLR en það er á
haustin, sem flest slík innbrot eru venjulega
framin, þar eð þá er helst von á að eitthvað
fémætt sé að finna þar.
Eins og að líkum lætur eru innbrot í sumar-
bústaði - eins og önnur afbrot - tíðust á höf-
uðborgarsvæðinu. Einna flestir sumarbú-
staðir eru á Vatnsendasvæðinú, en það til-
heyrir lögsagnarumdæmi Kópavogslögregl-
unnar.
- Það hefur verið gríðarlega mikið um inn-
brot í sumarbústaði og skemmdarverk á
þessu svæði. En það gengur í bylgjum, og nú
að undanförnu hefur ekki verið mikið um
það. Ég þakka það því, að aðalinnbrotsþjóf-
urinn situr inni. Það er síbrotamaður, sem vill
helst hvergi vera nema í sumarbústöðum,
segir Pétur Sveinsson lögreglumaður í Kópa-
vogi.
Til að
halda partí
Það er hinsvegar lögreglan á Selfossi sem
hefur flesta sumarbústaði landsins innan
lögsagnarumdæmis síns- í Árnessýslu. Þar er
Þingvallasvæðið, Grafningurinn, Álftavatn,
Laugarvatn með alls eitthvað á annað þúsund
sumarbústaði.
- Það er ótrúlega lítið um að brotist sé inn í
bústaði hér í sýslunni miðað við þau óhemju
ósköp sem er af þeim. Helst er það á veturna,
segir lögreglan á Selfossi við Helgarpóstinn.
- Oft er einhverju stojið, fólk tekur hluti
sem það þarf að nota. Flest innbrot virðast þó
vera framin í því skyni að leita að áfengi, sem
kynni að hafa verið skilið eftir, og stundum er
jafnvel brotist inn til að halda partí. Það er
líka nokkuð um, að menn fari úr bústað í
bústað, haldi þar til. Oftast er þá um heimilis-
lausa flækinga að ræða. í seinni tíð hefur
verið tiltölulega lítið um bein skemmdar-
verk, segir lögregluþjónninn á Selfossi.
Erfitt
að upplýsa
Eins og dæmin sanna er samt enginn óhult-
ur fyrir innbrotsþjófum og skemmdarvörgum
þegar sumarbústaðir eru annars vegar, og
lögreglan á erfitt með að leysa slík mál.
- það er mikilvægt að fólk tilkynni þessi
innbrot til lögreglunnar, þá er von til þess að
sökudólgarnir náist. Það er erfitt að upplýsa
svona mál, en oft eru þarna á ferðinni sí-
brotamenn og innbrot í sumarbústaði geta
upplýst í tengslum við önnur mál, segir Gísli
Guðmundson hjá RLR.
- Það er líka mikilvægt að fólk gangi vel frá
gluggum og hurðum, og ekki er verra ef ná-
grannar reyna að hafa eftirlit með grunsam-
legum mannaferðum. Lögreglan á hinsvegar
erfitt með að hafa eftirlit með öllum sumar-
bústöðum af skiljanlegum ástæðum, segir
hann.
það eru kannski ekki allir eins framtaks-
samir og hún Þórveig Axfjörð, sem sagt var
frá í upphafi. Hún tók til sinna ráða fyrir
mörgum árum, þegar brotist var inn í Hæðar-
stein og meðal annars stolið nýrri rúmdýnu.
Eitthvað hafði sést til þjófsins og Þórveigu
tókst að finna út að hann kæmi stundum í
Sundhöllina. Hún gerði fólki þar viðvart, og
næst þegar sá grunaði lét sjá sig þar fékk hún
boð um það og lét lögregluna vita. Þá kom í
ljós, að þarna var kominn einn „góðvinur-
inn“ og hann játaði á sig innbrotið.
Bættur skaði
En situr fólk eftir með sárt ennið ef
skaðinn skeður þrátt fyrir allar varúðarráð-
stafanir? Meðan við könnuðum þessi mál
heyrðum við þá fullyrðingu svekktra sumar-
bústaðaeigenda að það sé ekki hægt að
tryggja bústaðina, sökum þess hvað áhættan
sé mikil - tryggingarfélögin taki þá áhættu
einfaldlega ekki á sig.
Það þurfti þó ekki nema eitt símtal við
Héðin Emilsson deildarstjóra hjá Samvinnu-
tryggingum til að afsanna þá kenningu.
- Samkvæmt lögum er eigendum sumar-
f,MÍ) ít-
V,- X *, .W , .
' tÁí* . ‘\Í
Sumarbústaöur Stasíu Jóhannesson blasir
ekki við úr alfararleið — hann er að mestu I
hvarfi við skógarlundinn sem hún hefur
ræktað upp.
Stasia hcfur skrifað á ensku einskonar dag-
bók i gestabókina. Þvi hafa þessir óboðnu
gestir gripið tii enskukunnáttu sinnar. En
nöfnin eru islensk, um það er ekki að
villast.
Oo V'voa. \-\<i 2, . ' ■
\jít COxrAC Íi-níí « C^s'CfíC'
i4 1- cÉ.écf i r1 c< nd 11'< f- urxu
5wtc I SumtHCr hcaí>e.. 'í O - V Hj
í C'£X.„.. -ÞUd. < ‘Íoor '( acii W< <
.1 /t .../. •
n.
. 1 . Df
MdO: . ^ l. t.C\
\) ,Kx r)hfi '•f.
bústaða eins og annarra fasteigna skylt að
tryggja hús sín gegn eldsvoða. En því til við-
bótar er hægt að fá húseigendatryggingu fyrir
sumarbústaði. Sú trygging bætir vatnstjón,
gler, skemmdir vegna óveðurs og innbrota
auk skaðabótakröfu þriðja aðila sem kunna
að falla á bústaðina, segir Héðinn Emilsson.
- Auk þess er hægt að fá viðbótartryggingu
á brunatrygginguna, sem bætir þær skemmd-
ir innandyra sem kunna að verða vegna inn-
brota, segir hann.
Fólk þarf því ekki að horfa framá að allur
sá skaði sem það kann að verða fyrir vegna
innbrota í sumarbústaði þeirra verði óbættur.
En tjón af völdum innbrota verður aldrei
bætt að fullu, til að mynda ekki sá tími sem
fer í lagfæringar og það ergelsi sem það leiðir
af sér. Hin 85 ára gamla Þórdís Axfjörð getur
ekki notið kyrrðarinnar við Leirvogsá
lengur, vegna skemmdarverka á bústaðnum
hennar. Stasía Jóhannesson er helst á því að
selja bústaðinn sinn eftir að hafa átt þar
margar góðar stundir í 25 eða 30 ár. „Ég er
farin að kvíða fyrir því að sjá hvað hefur gerst
í hvert skipti sem ég fer þangað“, segir hún
við Helgarpóstinn.
Er
N\ tei N<v/
Et ti\
NV&öcaUE.^-
i NlN 1

Miði er möguleiki...
Stundum missi ég trúna á mannkynið, eða að minnsta kosti
þannhluta þess, sem ég heffyriraugum daglega.
Stundum verð ég svo hundlúll að ég horfi á heiminn yfir gler-
augun, sný mér undan og rölti i felur og finnst að ég sé þessi sem
,,ber burt syndheimsins”, eða hvernig þetta var nú.
Þessar vonleysisstundir, þessi andartök fyllt bölsýni og slæmu
skapi verða til dæmis, þegar einhver andfúll samborgari ryðst
fram fyrir mig i Rikinu. Yfirleitt tekst mér að stilla skap mitt,
jafnvel gleyma hinu himinhrópandi óréttlæti og sáru tám eftir
skamma stund og einbeita mérað þvi að muna hvað ég ætlaði að
kaupa. En dónar kunna sér ekki hóf. Þeir ryðjast um fast, og loks
þegar algreiðslumaðurinn reynir að losa okkur við ófétið með
þvi að afgreiða hann á undan öllum, sem lengi hafa beðið, dregur
hann upp ávisun.
— Við tökum ekki við ávisun hér hjá ATVR (hvers vegna ekki
TAR?).
— Hva, segir ófétis viðbjóðs dóninn, gerir sig smeðjulegan i
framan, —ég er ekki með nóg af seðlum, er manni ekki reddað
svona einu sinni?
Vikupóstur
frá Gunnári Gunnarssyni fikc^K
— Nei, segir ungur og staðfastur afgreiðslumaður (þeir eru
reyndar margir öldungis frábærir, strákarnir i TAR, ég meina
ATVR) — við tökum ekki við ávisunum.
Ég bið og vona, að dóninn verði svinbeygður og rekinn á braut
brennivinslaus, helgin eyðilögð fyrir honum (já, ég veit, en ég
get ekki að þessu gert. A stundum tekur mannvonskan öll völd og
mitt góða hjartalag hverfur i hatursmökkinn).
— Hvað er þetta, segir þá allt i einu aldraður og lifsreyndur af-
greiðslumaður við starfsbróður sinn, — ertu að setja þig á háan
hest, blessaöur bjargaðu manninum.
— Nei, segir sá ungi oggefur sig ekki.
— Ég sæki verslunarstjórann, segir sá gamli.
---Nei, segir verslunarstjórinn, þegar hann birtist, — við tök-
um ekki þessa ávisun, hún er ekki stiluð á þig. Það kemur fyrir
að við b jörgum einstöku mönnum, en þetta er ekki hægt.
Hjarta mitt tekur kipp, sá andfúli sem ruddist fram fyrir mig
veröur að snauta burt, brennivinslaus. Deginum er bjargað. Og
þó?
— Það kemur fyrir að við björgum einstöku mönnum, hafði
verslunarstjórinn sagt. Grunsamlegt.
Skyldi ég vera i hópi þessara einstöku manna? Er ég einstak-
ur? útvalinn? Hlyti ég náð fyrir augum verslunarstjórans? Yrði
mér bjargað? Eöa þér?
Hugsið um það.
— Hvað skyldi verða þessu þjóðfélagi til bjargar? spurði kunn-
ingi minn um daginn, rétt eins og ég hefði svarið. Eg svaraði
engu, enda daufur i' dálkinn, nýbúinn að missa af tveimur stræt-
isvögnum þann daginn og fannst ekki fýsilegt að fara að leysa
vandann á undan rikisstjórninni.
— Ný rikisstjórn? spurði ég til aðsegja eitthvaö.
— Möguleikarnir blasa við,sagði þá kunningi minn sem jafnan
þykist allt vita, —-og sá möguleiki sem blasir ber við, er náttúr-
lega að lækka kaupið með þvi að snuða með visitölunni. Það er
kallað æðri hagspeki.
— Ég sk.il, sagði ég og skildi ekki neitt.
Þessa dagana, þegar mér tekst ekki einu sinni að ná siðasta
vagninum, þegar vetur er lagstur að i byrjun ágúst og þegar ég
veit ekki hvort ég er i röð hinna „einstöku” sem verður bjargað,
dettur mér helst i hug að eina ráðið sé að koma á biðröðum i Rik-
inu. Hvernig væri það annars?
En vitanlega á maður ekki að verameðsvartsýni og raus. Þótt
ráðgjafi rikisstjórnarinnar i efnahagsmálum heiti hr. Axarskaft
og siðasti vagninn sé löngu farinn, þá höfum við þó happdrættin
eftir. Ég kaupi miöa á morgun. Miði er möguleiki...