Helgarpósturinn - 15.04.1983, Blaðsíða 8

8
Föstudagur 15. apríl 1983 irjnn
Flosi og félagar á æfingu - ruddalegur blærinn
hentar okkar betur en fíngerður suðrænn húmor
Frakka, segir Reynir m.a. í umsögn sinni.
Laxeraðu góði
sÝniiifJftrsalir
Gallerí Lækjartorg:
Á laugardag opna 15 þekktir lista-
menn samsýningu til styrktar SATT,
og rennur helmingur af söluveröi
myndanna til samtakanna. Myndirnar
veröa endurnýjaðar eftir þörfum og
einnig verður gefiö út plakat með eftir-
prentun af málverki Jóhanns G. af
Cream. Opiö til 1. maí.
Bókasafn Kópavogs:
Grafíksýningu Ingibergs Magnússon-
ar lýkur á laugardag.
Listasafn ASÍ:
Hjörleifur Sigurösson sýnir málverk,
vatnslitamyndir og teikningar. Opið
kl. 14-19 alla daga nema mánudaga
og kl.14-22 um helgar. Lýkur 1. maí.
Kjarvalsstaðir:
Hvorki meira né minna en fjórar sýn-
ingar opna á laugardag. Guðmundur
Björgvinsson sýnir málverk i austur-
sal. Vilhjálmur Bergsson sýnir mál-
verk í vestursal. I vesturforsal er
skúlptúr eftir Þorbjörgu Pálsdóttur og
i austurforsal eru Ijósmyndir eftir
Frakkann Yves Petron.
Mokka:
Ásgeir Lárusson sýnir 32 guassmynd-
ir. Sýningin stendur út þennan
mánuö.
Norræna húsið:
Þóröur Hall opnar grafíksýningu I
kjallara á laugardag, og stendur hún
til 1. mai. í anddyri er norska sýningin
De illegale presse og sýnir Ijósmyndir
og blaöaúrklippur frá hernámsárum
Noregs.
Gallerí Háholt:
Sigurður Haukur Lúövíksson sýnir
málverk og vatnslitamyndir. Sýning-
unni lýkur á sunnudag.
Gallerí Langbrók:
Hjördís Bergsdóttir sýnir tauþrykk og
lýkur sýningunni 20. april. Opið virka
daga kl. 12-18 og 14-18 um helgar.
Listmunahúsið:
„Skyggnst undir skelina." Ágúst
Pedersen sýnir manna- og portrett-
myndir. Opiö kl. 10-18 virka daga og
14-18 um helgar. Lokað á mánudög-
um. Sýningin stendur til 1. mai.
Nýlistasafnið:
Kristinn Guöbrandur Harðarson opn-
ar sýnungu á laugardag kl. 20. Á sýn-
ingunni eru alls konar myndir, en eins
og allir vita er Kristinn i fremstu röð
ungra listamanna landsins. Sýningin
er opin kl. 16-20 virka daga og 14-20
um helgar. Sýningunni lýkur 24. april.
Gallerí Gangurinn
Mávahlíð 24:
Hollenski listamaöurinn Pieter Hol-
stein sýnir og selur myndir eftir sig.
Sýningin er opin til 20. mai.
Skruggubúð við
Suðurgötu:
40 listamenn v/ös vegar aö úr heimin-
um sýna verk sín; þetta er svokölluö
andtrúarleg list. Sýningin er opin kl.
17-21 virka daga og kl. 15-21 um helg-
ar. Henni lýkur þann 20. apríl.
Gallerí islensk list:
Fjöldasýning félagsmanna úr List-
munafélaginu aö Vesturgötu 17 i
splunkunýju gallerii.
Iciklnisi
íslenska óperan:
Mikado eftir Gilbert og Sullivan.
Skemmtileg óperetta. Sýning á
laugardag kl. 20.
Þjóðleikhúsið:
Föstudagur: Lina langsokkur eftir
Lindgren, kl. 15.
Jómfrú Ragnheiður eftir Kamban kl.
20.
Laugardagur: Lina langsokkur, kl.
15. Grasmaðkur eftir Birgi Sigurös-
son. kl. 20.
Sunnudagur: Lína langsokkur kl. 14.
Óresteia eftir Æskýlos kl. 20.
Leikfélag Reykjavíkur:
Föstudagur: Guörún eftir Þórunni
Sigurðardóttur.
Laugardagur: Skilnaöur eftir Kjartan
Ragnarsson.
Sunnudagur: Salka Valka eftir Hall-
dór Laxness.
Austurbæjarbíó:
Hassiö hennar mcmmu eftir Dario
Fo. Allra siðasta sýning á laugardag
kl 23.30.
viftlniririr
Félagsstofnun
stúdenta:
Félag sálfræöinema viö Háskóla
íslands gengst fyrir málþingi sálfræð-
innar á laugardag kl. 14. Fjallaö verð-
ur um þemað „kynjamismunur". Þeir
sem flytja framsöguerindi eru Sigríð-
ur Dúna Kristmundsdóttir, Helga
Kress, Guðlaug Torfadóttir, Lára
Halldórsdóttir og Guöný Guðbjörns-
dóttir. Á eftir veröa almennar umræð-
ur. Öllum er heimill ókeypis aögangur.
Leikfélaf’ A kureyrar:
Sfiékofifiar (On unþurge bébé)
Höfundur: Georges Feydeau
Ifðing: Flosi Olafsson
Leikmynd og búningar: Jon Þórisson
Lýsing: Viðar Garðarsson
Léikstjóri: Flosi Olafsson
Það kann að hljóma dálítið
undarlega þegar manni er sagt að
Georges Feydeau hafi verið mað-
ur þunglyndur, þögull og ein-
mana, en jafnframt einn kunnasti
skopleikjahöfundur Frakka,
næstum því eins mikils metinn og
sjálfur Moliére. En þegar betur er
að gáð er þverstæðan ekki nándar
eins mikil og ætla mætti. Einkalíf
Feydeaus gekk á margan hátt
brösuglega, enda maðurinn að
sögn samtímaheimilda ekki alls-
endis gallalaus, en hann var nógu
skynsainur til þess að leita útrásar
í háði og skopi, í stað þess að
leggjast í hugarvíl, eins og veik-
geðja mönnum sem honum hættir
svo oft við að gera.
Soft Cell — The Trot of
Falling stypard
Það eru nú tæp tvö ár frá því að
Soft Cell sendu frá sér hið stór-
góða lag Tainted Love. Lagið náði
fljótlega miklum vinsældum í
Englandi og það sem meira er,
það sló einnig rækilega í gegn í
Bandaríkjunum. í raun voru þeir
fyrstir hinna svokölluðu tölvu-
poppsveita til að selja plötur að
einhverju marki vestan hafs. Ein-
hvers staðar las ég að plata þessi
hefði haft lengri viðdvöl á topp
100 í Bandaríkjunum en nokkur
plata til þessa.
Það er alltaf erfitt að fylgja
plötum sem þessum eftir og það
hefur Soft Cell ekki tekist ennþá
að gera á Bandaríkjamarkaði. í
Englandi hefur hins vegar flest ef
ekki allt sem þeir hafa sent frá sér
komist hátt á lista. Fyrsta stóra
platan þeirra, sem heitir Non Stop
Farsinn Spékoppar er glöggt
dæmi um þetta. Flann er saminn
um sama leyti og höfundur yfir-
gefur konu sína og heimili eftir
mikið rifrildi við konuna, og í
leiknum dregur hann heimilislíf
j'sitt sundur og saman í háði og
spotti. Undir hinu leikandi létta
og oft á tíðum öfgakennda yfir-
borði farsans er afar grunnt á bit-
urleikann. Hér velur höfundur
þveröfuga leið við íbsen eða
Strindberg. Kvöl hjónabandsins
verður honum ekki tilefni til þess
að semja ástríðuþrunginn harm-
leik. Hann kýs miklu frekar að sjá
hana sem farsa. Og þó svo kven-
haturstilhneiginga verði vart hjá
honum eins og til dæmis hjá
Strindberg (takið eftir að kona
hans heitir Júlía eins og hjá
Strindberg), þá sleppir hann eng-
an veginn hinum veiklynda eigin-
manni, né heldur syni sínum við
hið miskunnarlausa háð. Það er
engin furða þó að syni Feydeaus
Erotic Cabaret, hlaut mjög góðar
viðtökur og það sama má segja
um sex Iaga plötuna Non Stop
Erotic Dancing, sem út kom á síð-
asta ári. Á þeirri síðarnefndu var
einnig að finna lagið What, sem
náði umtalsverðum vinsældum.
Rétt fyrir jólin sendi annar
meðlima Soft Cell, nefnilega
söngvarinn Marc Almond, frá sér
sína fyrstu sólóplötu. Var þar á
ferðinni ákaflega athyglisverð og
forvitnileg plata, þó margir hafi
orðið fyrir vonbrigðum með
hana. Ég er hins vegar þeirrar
skoðunar að plata þessi, sem gefin
er út undir nafninu Marc & The
Mambos (Untitled), sé nokkuð
góð.
í byrjun þessa árs sendu Soft
Cell svo frá sér langþráða stóra
plötu, en hún ber heitið The Art
Of Falling Apart. Ekki verður
annað sagt en að Soft Cell hafi
farið töluvert fram frá Non Stop
Erotic Cabaret, sem þó vissulega
hafi ekki stokkið bros á frumsýn-
ingu verksins, því hafi það verið
ætlun höfundar að refsa fjöl-
skyldu sinni, og um leið sjálfum
sér, með því að gera hana hlægi-
Iega þá hefur það örugglega tek-
ist.
En Feydeau sendir fleirum tón-
inn í Spékoppum en sínu heima-
fólki. Borgarastétt aldamótatíma-
bilsins sem hann er raunar sjálfur
sprottinn uppúr fær einnig sinn
skammt í persónu Kújóns, og
jafnvel hið heilagasta af öllu heil-
ögu, sjálf yfirstjórn franska hers-
ins fær sína pillu. En tilburðir
Feydeaus til þjóðfélagsádeilu
verða að teljast fremur lítilvægir.
Hann kemur að sönnu auga á hið
skoplega við hið tvöfalda siðgæði
borgarastéttarinnar, en hann er
umfram allt barn þessarar stéttar
og kærir sig ekkert um að vera
annað, enda er hann fastagestur á
fjölum Comédie Francaise, en
borgaralegra og íhaldssamara
leikhús er víst erfitt að finna í
Frakklandi í dag. En þrátt fyrir að
Feydeau sé barn síns tíma og barn
sinnar stéttar þá má samt enn
þann dag í dag hafa gaman af
skopleikjum hans, hinni furðu-
lega nákvæmu byggingu þeirra,
þó svo þeir væru að miklu leyti
nánast „impróvíseraðir" hnyttn-
um tilsvörum og skemmtilegri en
oft ýktri persónusköpun og at-
burðarás sem oft á tíðum jaðrar
allt að því við súrrealisma,.
Það er FIosi Olafsson sem
stjórnar uppfærslu L.A. á þessu
verki Feydeaus, og þannig hefur
það verið dálítið auglýst að allt
eins má skilja á þann veg að Flosi
hafi átt einhvern þátt í gerð verks-
ins. Svo virðist þó sem hann hafi
að langmestu leyti verið frum-
gerðinni \rúr í uppsetningunni.
Að vísu má á stöku stað greina ef
vel er að gáð hinn landsþekkta
„Flosahúmor“, þannig er til
dæmis hæpið að brandarinn um
föllnu krónuna hafi verið í hinni
upphaflegu gerð verksins, og ein-
hvern veginn finnst manni hann
vera hálfgert aðskotadýr þarna.
Þá er uppfærslan með öllu rudda-
er góð plata. David Bell, sem er sá
sem sér um hljóðfæraleikinn, hef-
ur greinilega ekki eytt tímanum til
einskis og framfarir hans eru um-
talsverðar. Fjölbreyttni í hljóð-
færaleik hans er töluverð og þó
hann leiki einn á nærri öll hljóð-
færin, tekst honum að draga fram
nýja hluti í svo að segja hverju
lagi, svo útsetningar verða aldrei
leiðigjarnar. í einu lagi, Forever
The Same, njóta þeir aðstoðar
trompetleikara og óneitanlega
veitir leikur hans laginu töluverð-
an kraft.
Soft Cell hafa orðið fyrir mest-
um áhrifum frá tónlist þýsku
hljómsveitarinnar Kraftwerk og
soul-tónlist sjöunda áratugarins,
einkum þó þeirrar sem kennd hef-
ur verið við Motown. Þessi áhrif
eru þó engan veginn greinileg á
The Art Of Falling Apart, svo
segja má einna helst að Soft Cell
flytji bara nútíma soultónlist.
Soft Cell sækja yrkisefni sín að
þessu sinni ekki eins mikið til kyn-
lífs og var á fyrstu plötunni, þó
vissulega komi það við sögu í lög-
um eins og Heat og Baby Doll. Er
þetta breyting til batnaðar en
frægt er orðið að neitað var að
sýna videóspólu af lagi þeirra Sex
Dwarfs íJTop Of The Pops, og
segja þeir sem séð hafa að það
legri blæ en gengur og gerist í
frönskum gamanleikjum, enda
gengur hinn fíngerði suðræni
húmor sennilega lítt í íslenska á-
horfendur. Og ekki er hægt að
segja það að þessi þáttur á upp-
setningunni skemmi verkið; þvert
á móti, meinhæðnin í Ieiknum
verður fyrir vikið miklu Ijósari,
og þessi uppsetningarháttur vafa-
laust miklu nær því sem höfundur
ætlaðist til heldur en þær upp-
setningar sem við getum ímyndað
okkur til dæmis hjá Comédie
Francaise. Sunna Borg leikur Jul-
íu og tekst henni stórkostlega að
túlka þessa með öfugum for-
merkjum „Strindbergsku“ per-
sónu og tilburðir hennar eru oft á
tíðum hinir grátbroslegustu. Þá
tekst Þráni Karlssyni oft á tíðum
ágætlega upp í hlutverki einfeldn-
ingsins kúgaða Flóvents, einkum
tekst honum vel að ná einkar
„frönsku" látbragði, en téxta-
framburður hans mætti á köflum
vera skýrari. Marinó Þorsteinsson
nær prýðistökum á embættis-
manninum Kújóni sem á yfir-
borðinu er dæmigerður opinber
embættismaður, en þegar betur er
að gáð ekkert annað en vesalings
kokkálaður eiginmaður, embætt-
ishrokinn dugir skammt þegar út
í einkalífið er komið. Gunnar Ingi
Gunnsteinsson er stórskemmti-
legur sem hinn baldni sonur Dó-
dó, sem þrátt fyrir alla sína bresti
stendur í lokin uppi sem einskon-
ar sigurvegari sýningarinnar, þau
Kristjana Jónsdóttir og Theódór
Júlíusson komast einnig vel frá
litlum en dálítið smellnum hlut-
verkum sínum. Leikmynd Jóns
Þórissonar er smekklega stílfærð,
en álitamál er hvort yfirdrifinn
natúralismi hefði ekki farið betur,
ekki hvað síst til að undirstrika
samlíkinguna við „stofuleikrit“
íbsens og Strindbergs, og það
hvernig skopast er að þeim. Ve,l á
minnst, nafnið Spékoppar er
skrambi skondið hjá Flosa, í því
er fólginn skemmtilegur orðaleik-
ur, og þegar öilu er á botninn
hvolft er ekki annað hægt að segja
en það að þessi sýning Laxerist
ljúflega.
hafi verið ákaflega skiljanlegt því
myndin hafi verið einstaklega ó-
smekkleg.
Það hefur vakið nokkra athygli
að lagið Numbers skuli hafa orðið
fyrir valinu til útgáfu á lítilli
plötu, því í fljótu bragði virðist
það nú vera eitt þeirra laga á The
Art Of Falling Apart, sem síst á
erindi i slíka útgáfu, en það venst
þó ágætlega. Miklu beinna hefði
legið við að gefa út lögin Forever
The Same, Where The Heart Is,
eða þá titillag plötunnar. En
Numbers skyldi það vera og Num-
bers var það.’þrátt fyrir mótmæli
Phonogram,. sem gefur plötur
þeirra út.
Með plötunni fylgdi í takmörk-
uðu upplagi tólf tommu 45 snún-
inga plata og bárust örfá slík ein-
tök hingað til lands og var ég svo
heppinn að festa hendur á einu
slíku. Á plötu þessari er að finna
diskólag sem er um hann Martin
sem er svo myrkfælinn, vegna ým-
issa atburða sem sagt er frá í lag-
inu, að hann sefur alltaf við Ijós.
Hinum megin er þriggja Iaga
syrpa af Hendrix lögum og er þar
um athyglisverða og vel heppnaða
tilraun að ræða. Lögin sem þeir
taka upp eru Hey Joe, Purple
Haze og Voodoo Chile.
Áður hefur lítillega verið
minnst á þátt David Bell í tónlist
Soft Cell, en það er þó Marc AI-
mond sem er stjarnan. Hann hef-
ur hneykslað marga með útliti
Onnur stendur, hin fellur