Helgarpósturinn - 29.09.1983, Blaðsíða 20

20
Fimmtudagur 29. september 1983
^pfísturinn
efu á þriðjudagsmorgni.
Að þessu sinni er ekki
margt um manninn á bið-
stofunni og að vörmu
spori er mér vísað inn til
forsetans. Vigdís Finn-
bogadóttir heilsar alúð-
lega, býður mér sæti og
spyr hvað hún geti gert
fyrir mig. Hún er Ijós-
klædd og það er sumar í
fasi hennar. Ég ber upp
erindið — að fá upplýs-
ingar um hvað sé viðtals-
tími forseta Islands.
Forseti
Finpbo
stofu
tek
Hvaða úrlausnarefni
œtli það séu sem fólk tel-
ur sig ekki geta leitað
með til annars en forseta
íslands? Hverjir eru það
einkum sem ganga á
fund forseta og hver eru
erindin? íþví skyni að fá
þessum spurningum svar-
að höfum við fengið við-
tal við forseta íslands,
Vigdísi Finnbogadóttur, á
skrifstofu hennar í
Stjórnarráðshúsinu við
Lækjargötu klukkan ell-
Að „áfrýja“ til forseta
„Ég hélt aö þú værir kominn
vegna ökuleyfissviptingar", segir
Vigdís forseti brosandi og bætir
við: „Ég sá að það hafði verið bók-
að viðtal út af slíku máli, en það er
stundum leitað til forseta um náðun
ef sérstaklega stendur á.
Þetta hefur verið annasamur
morgunn, í mörg horn að líta. Ég
átti fund með forsætisráðherra
klukkan hálf níu, en forseti og for-
sætisráðherra hittast alltaf vikulega
á þeim tíma. TVisvar í viku, á
þriðjudögum og fimmtudögum,
hefur forseti svo viðtalstíma frá
hálf tíu til tólf, og er gert ráð fyrir
um það bil stundarfjórðungi fyrir
hvern gest — en það fer vitaskuld
eftir því hversu viðamikið erindið
er.
í viðtalstímum er bekkurinn
venjulega þétt setinn. í morgun
voru hér til dæmis á ferð kínverskir
gestir, fulltrúar Vináttufélags Kína
við önnur lönd. Það var skemmtileg
og glaðvær heimsókn. Þeir voru svo
elskulegir að færa mér þessa bók
hérna. Sjáðu!“ Forsetinn tekur
bókina af borðinu og réttir mér —
ensk þýðing á nýlegu kínversku
skáldverki. Á titilblaðið hafa verið
rituð með bleki kínversk tákn.
„Svona skrifa þeir nafnið mitt á
kínversku", segir Vígdís þegar hún
sér spurnarsvipinn á mér. „Bókin
mun fjalla um stórborg í Kína“,
heldur hún áfram, „en þegar ég
renndi yfir fyrstu síðuna hérna áð-
an fannst mér frásögnin helst
minna á lýsingu á|Los Angeles! En ég
ætla nú ekkert að segja um bókina
fyrr en ég hef lokið við hana“. —
Ándrúmsloftið í viðtalstíma forseta
er fjarska notalegt.
— Hverjir koma í viðtalstíma
forseta, spyr ég.
„Erlendir gestir eru tíðir“, svarar
Vígdís, „og þá helst ýmsir sem eru
að skrifa eða gera kynningarþætti
fyrir útvarp eða sjónvarp um Iand
og þjóð. Sem dæmigert get ég nefnt
að fyrir nokkrum dögum komu
hingað í heimsókn aðilar frá
sænska útvarpinu, en það sendir út
dagskrá um Norðurlönd á nokkr-
um tungumálum; m.a. sænsku,
ensku, þýsku og frönsku. Þessir út-
varpsmenn voru afar spurulir um
hagi okkar en mitt mál er að segja
aldrei neitt nema jákvætt af oRkur
sjálfum. Að undanförnu hef ég
reyndar átt meiri samskipti við
Svía, því að í þessari viku hef ég set-
ið mikið með sænskum sjónvarps-
mönnum. Þeir eru að gera þætti um
íslenskt menningarlíf: bókmenntir,
leiklist og kvikmyndalist. Þátturinn
um bókmenntirnar er að hluta tek-
inn upp í bókhlöðunni á Bessastöð-
um. I honum verða umræður með
fimm íslenskum rithöfundum,
þeim Halldóri Laxness, Steinunni
Sigurðardóttur, Einari Braga, Guð-
rúnu Helgadóttur og Þórarni Eld-
Helgarpósturinn fer í
viðtalstíma til forseta
íslands, VigdísarFinn-
bogadóttur
járn. Auk þeirra kemur Jakobína
Sigurðardóttir fram í þættinum. Ég
hef þá trú að þetta verði góðir þætt-
ir og sómaríkir fyrir ísland.
Auk blaðamanna lítur hér við
fjöldi erlendra manna, sem hafa
starfstengsl við ísland. Venja er að
sendiherrar erlendra ríkja, einnig
þeir sem ekki hafa aðsetur hér á
landi, komi og kveðji þegar þeir
láta af störfum. Þannig mætti lengi
telja. Á dögunum leit hér við
bankastjóri helsta viðskiptabanka
okkar í Lundúnum og fræddi mig
um stofnun sína. Það er víða komið
við í þessu embætti.
Þá kemur það fyrir að við veitum
hér orður. Það eru góðar stundir,
því mönnum þykir vænt um að fá
viðurkenningu fyrir það sem þeir
hafa vel gert fyrir þjóðina. í gær
sæmdum við danskan læknapró-
fessor heiðursmerki fyrir störf í
þágu íslendinga, en í samstarfi við
íslenska lækna hefur hann liðsinnt
mörgum löndum okkar sem hafa
átt við nýrnasjúkdóma að stríða.
Mér kemur líka í hug að íslenskir
listamenn og vísindamenn sem eru
búsettir erlendis hafa margir hverjir
fyrir sið að heilsa upp á forseta þeg-
ar þeir dveljast á landinu.
Svo ber að nefna að iðulega
koma í viðtalstíma fulltrúar ýmissa
samtaka hér á landi með margvísleg
erindi. Til dæmis til að biðja forseta
að vera viðstaddan alþjóðamót sem
hér eru haldin, ráðstefnur eða af-
mælisfagnaði, — og þá er oft
skipulagt langt fram í tímann. Það
hefur einnig glatt mig oft hversu
viljugir menn eru að koma og skýra
frá ýmsu sem þeir eru að fást við.
Það er alltaf gaman að spjalla við
hugmyndaauðuga menn.
— Kemur hinn almenni borgari í
viðtalstíma?
„Já. Ég tel mig hafa rík og sterk
tengsl við fólkið. Annað slagið
kemur fólk sem langar einfaldlega
til að hitta sinn forseta. Sumir eru
komnir til að ræða Iandsins gagn og
nauðsynjar. Aðrir eiga við vanda að
etja sem þeir trúa mér fyrir. Mörg-
um léttir augljóslega við að geta
sagt forseta frá vandamálum sínum
— jafnvel þótt hann geti ekki veitt
þeim beina úriausn. En það er hins