Helgarpósturinn - 13.12.1984, Síða 7

Fjöldi fjárglæframanna skiptir um
nafn til að dyljast skuldunautum
sínum og væntanlegum fórnar-
lömbum. Og tölvurnar hjálpa þeim
eftir Hallgrím Thorsteinsson Mynd Jim Smart
Allir verða að heita eitthvað.
Flestir eru bærilega sáttir við
nafnið sitt, það er orðið hluti af
einstaklingnum, jafn óaðskiljan-
legt frá honum og útlit hans eða
fingraför, og menn bera það allt
sitt líf — lengur, meira að segja.
En sumir taka upp á því að
breyta nafninu eftir að hafa borið
það áratugum saman. Ástæðurnar
fyrir slíkum nafnbreytingum
fólks eru hinar margvíslegustu.
Algengasta ástæða fyrir nafn-
breytingum hér á landi er líklega
sú krafa íslenskra yfirvalda að út-
lendingar sem hingað flytjast
þurfi að kasta útlenskum skírnar-
nöfnum sínum og taka upp íslensk
í staðinn. Önnur algeng ástæða er
breyting á hjúskaparstöðu; konur
taka sér ættarnafn eiginmanns
eða sleppa því að loknum hjúskap.
Ættleiðing er líka algengt tilefni
nafnbreytingar; nýjum föður fylg-
ir nýtt eftirnafn.
Allt eru þetta eðlilegar og sjálf-
sagðar forsendur fyrir nafnbreyt-
ingu. Líf þessa fólks gengur sinn
vanagang, ekkert breytist nema
nafnið. En til eru þeir sem skipta
um nafn til að skera á tengslin við
grugguga fortíð sína. Sumir úr
þessum hópi skipta um nafn í göf-
ugum tilgangi. Þeir byrja nýtt og
betra líf undir nýju og flekklausu
nafni, og halda því síðan flekk-
lausu. Aðrir halda áfram þeirri
óheiðarlegu iðju sem þeir svertu
sitt fyrra nafn með. Nýja nafnið
verður að vísu fljótlega jafn ónot-
hæft i alls kyns viðskiptum og það
gamla var orðið. En skaðinn er
skeður og margir sitja með sárt
ennið eftir viðskipti við slíka
skuggabaldra sem sigla undir
fölsku flaggi út um allt þjóðfélag-
ið. Talið er að 15—20 manns hafi
leikið þennan nafnaleik á síðustu
tveimur til þremur árum.
Sjá næstu síðu