Helgarpósturinn - 02.10.1986, Qupperneq 2

UNDiR SOLiNNI
„Mitt á milli Moskvu og Washington“
eftir Sigmund Erni Rúnarsson
Þeir ætla að skella sér í helgarferð til
Reykjavíkur.
Verða á Sögu.
Blöðin uppfull og skjálfti í röddum gamalla
útvarpsmanna sem þorna í kokinu af geðs-
hræringu. Þetta er stórkostlegt. íslenska
fréttaritarasettið með kökk á kaffihúsum
heimsins yfir kortum af túndrunni heima.
Allt á útsíðu, ellegar á skilti til hliðar við sjón-
varpsfréttamanninn; Island ögrum skorið,
elds og ísa ,,with a population about 240
thousand . ..“
„Yes I’m from Iceland .. .“
„Oui, je suis d’origine islandaise . ..“
„Islandese.. .si, senore...“
„Ich bin ein Islánder . . .“
Og svo síma þeir óðamála heim; frétt að
það skuli vera frétt úti í heimi að þeir Mikhail
og Ronald séu ákveðnir fyrir sína parta.
Óvíst með Raisu og Nancy.
Á blaðamannafundi sem forsætisráðherra
og utanríkisráðherra íslenska lýðveldisins
efndu strax til og þeir höfðu áttað sig á mikil-
vægi málsins höfðu þeir þann háttinn á að
krækja handleggjunum undir arma stólanna
sem þeir sátu á. Að öðru leyti svona sveifla
í öxlunum eins og þegar líkaminn kallar á
annað lögmál en Newtons.
Steingrímur Hermannsson: „Það má nátt-
úrlega alveg líkja þessu við hernaðarástand.”
Matthías A. Mathiesen: „Þetta verður erfitt
fyrir okkur. En við höfum áður staðið frammi
fyrir erfiðum verkefnum . ..“
Steingrímur Hermannsson: „Já, það má
nú segja.”
Og Ijósmyndararnir á staðnum skutu í al-
varlegum pælingum yfir því hvort þeir ættu
ekki barasta að nota sjensinn og svissa af
Mogga yfir á Time, Þjóðvilja á Newsweek. Ef
ekki núna, aldrei.
Já heimsmyndin breytist á augnabliki. Við
vitum það núna. Litla eyjan með fáa fólkinu
í smáu þorpunum hefur tekið landrekskenn-
inguna á orðinu og belgir sig yfir stóra kortið
af heimi hér. Evrópa að öðru leyti slegin út
af laginu. Þriðja valdablokkin hefur koðnað
nður en páverið þess í stað komið á fárra
hendur framsóknar- og frjálslyndisafla í fyrr-
verandi tugthúsi við River Street, 101 Reykja-
vík.
Þeir segja að hann verði ekki á jakkanum
eins og í Genf. Það er spurning hvað fóðrið
á að vera þykkt. Þetta er kalt land, þeir vita
það. Kannski loðfóðraður kúrekahattur.
Hægari heimatökin hjá Gorba. Vanur nag-
andanum við torg hins rússneska kulda. Og
skallinn lagaður að snöggklipptri bjarndýrs-
húfunni.
Spurning svo náttúrlega hvort samtalið
verður eitthvað í samræmi við þessar ytri að-
stæður. Spurning líka hvort samtalið verði
eitthvað. Það hefur verið aukaatriði fram að
þessu og svo sem ekki mikið áhugaefni
þeirra sem fjallað hafa um málið af íslands
hálfu í samanlögðum fréttatímum frjálsra og
ófrjálsari stöðva ljósvakans.
Miklu frekar áhyggjuefni hvort tvíhneppti
frakkinn hans Bjarka Elíassonar verði kom-
inn úr pressun á tilsettum tíma. Og nýju fötin
Hermannssonar. Við megum ekki gleýma
okkur.
Við.
Það liggur mikið við að útlitið á öllu saman
sé fyrir augað — og helst (ef best tekst til) nái
að skyggja aðeins á sjálft tilefnið. Þetta er
spursmál um „hámarksathygli” eins og mað-
ur einn úr ferðaþjónustunni orðaði það svo
skorinort í einkaviðtali við DV í vikunni. Og
hélt áfram: „Nú er tækifærið til að vekja svo
rækilega athygli á landinu að ferðaþjónust-
unni sé borgið næstu árin .. .“
Bara að norðurljósin klikki ekki.
HAUKUR I HORNI
A + BJ EÐA FORLEIKUR AÐ FLOKKSÞINGI
— Nú er bara að sjá hvort uppskeran verðieinsogsáð er til . . .
. •".'j

mmm

2 HELGARPÓSTURINN