Morgunblaðið - 17.08.1958, Blaðsíða 16

16
MOFCTr\jtLAÐIÐ
Sunnudagur 17. ágúst 1958 '
ÍUZIE AWONCr
í>kAL
kom að því, að ég þoldi ekki að
vera einn í herberginu lengur. Ég
fór út og gekk um göturnar, þar
tii kominn var tími til að fá sér
hádegisverð. Mig langaði ekki í
mat, en það var þó eitthvað til að
hafa fyrir stafni. Ég fór inn í
veitingahús og bað um rétt úr
steiktum kjötkökum, sem kostaði
einn dal. Það voru tólf kjötkökur
á fatinu, en ég gat ekki borðað
nema tvær. Ég sat heila klukku-
stund yfir teinu, borgaði síðan
reikninginn og hélt aftur út á
Hennessystræti. Ég vissi ekki,
hvað ég átti af mér að gera. Ég
þorði ekki að fara aftur til Nam
Kok af ótta við að hitta Suzie með
sjómanni. Brátt kom ég að kvik-
myndahúsi, fór inn í það og keypti
mér miða í von um, að kvikmynd-
in gæti dreift huga mínum. Mynd
in var bandarísk og var nýbyrjuð.
Brátt kom að því, að söguhetjan
kom að unnustu sinni, þar sem
hún var að kyssa annan karlmann
og trylltist af bræði. Guð minn góð
ur, hugsaði ég, ef menn æsa sig
svona upp, vegna smávægilegs
kossaflens, hvernig skyldi þeim þá
verða innanbrjósts, ef þeir vissu
af stúlkunni sinni með sjómanni
í hótelherbergi? Síðan kom frétta
mynd af hersýningu í Portsmouth,
þar sem sjóliðar stóðu í röðum á
þilfari skips eins, og mér varð
samstundis á að hugsa: Hvað
skyldu margir ykkar hafa komið
til Hong Kong og heimsótt Nam
Kok. Það væri fróðlegt að vita,
hve margir þeirra hefðu kynnzt
Suzie. Að lokum var teiknimjmd
af Andrési Önd og þá hugsaði ég,
að andasteggirnir væru eflaust
nógu léttúðugir til þess að láta sér
í léttu rúmi liggja, þótt unnustur
þeirra brygðu á leik öðru hverju
með öðrum steggjum.
Að sýningunni lokinni hélt ég
til Nam Kok. Lyftan beið niðri,
og ég komst upp, mér til mikils
hugarléttis, án þess að mæta
nokkrum.
Síðar fór að verða meira að
gera, og ég heyrði skellina í lyftu
dyrunum öðru hverju er skötuhjú
komu upp eða fóru niður. Stund-
um heyrði ég óminn af röddum
þeirra, eftir að þau höfðu lokað
að sér. Ég vissi, að Suzie mundi
ekki koma á þessa hæð, ef hún
kæmist hjá því, en þó fannst mér
alltaf, ef ég heyrði stúlkurödd, að
það væri rödd Suzie. Að endingu
gat ég ekki afborið þetta lengur
og fór í annað kvikmyndahús. Ég
kom heim aftur um hálf tíu leyt-
ið og settist út á svalirnar. En þar
var jafnvel enn hljóðbærara en
inni í herberginu, þar sem flest
herbergin voru opin út á svalirn-
ar. Ég færði mig því inn aftur.
Nokkrum mínútum síðar var bar-
ið laust á dyrnar og Suzie kom
inn.
Hún kom inn, fas hennar var
eðlilegt, eins og ekkert hefði skeð
og hún væri venjuleg stúlka, sem
kæmi heim úr vinnu og gleddist
yfir því að vera komin heir,.. En
ég vissi, þrátt fyrir það, að hún
gerði sér þessa framkomu upp til
þess að fá mig til að trúa, að þann
ig væri henni innanbrjósts. — Ég
vissi, að henni var órótt, og hún
beið þess að sjá, hvernig viðbrögð
mín yrðu.
„Ég hætti snemma í kvöld“,
sagði hún. „Það var svo mikill
hávaði í veitingasalnum. Ég varð
svo þreytt".
Ég svaraði engu. Hún fór úr
glitofna jakkanum og lét hann á
herðatré. Síðan hengdi hún herða-
tréð inn í skápinn vinstra megin,
þar sem hún var vön að láta föt
Hún sneri baki við mér og gekk
að skápnum. Hún opnaði dyrnar
og tók jakkann. Herðatréð hékk
tómt og sveiflaðist tii á slánni.
Hún fór í jakkann, án þess að
líta á mig. Hún lokaði skápnum
aftur og gekk að dyrunum.
„Suzie!“
„Já?“ _
Við stóðum og störðum hvort á
annað. „Suzie, þetta er hræðilegt“.
Hún sneri sér frá mér og opn-
aði dyrnar, hikaði síðan andartak
og leit á mig aftur.
„Ég elska þig mjög heitt, Ro-
í*iií! ‘r*',- í. I
Ég elska þig xnjög heitt, Kobert.
sín. Hún lokaði skápnum og forð
aðist að mæta augnaráði mínu. —
Hún lét sem hún væri að skoða á
sér höndina.
„Ég fékk flís í höndina í dag,
en ég get ekki fundið hana. Getur
þú það?“ Hún rétti mér höndina.
„Þetta er tilgangslaust, Suzie“,
sagði ég.
Hún dró að sér höndiná, léit upp
og beint í augu mín.
„Þú vilt mig ekki?‘ sagði hún.
„Auðvitað vil ég þig, Suzie. En
ekki á þennan hátt. Geturðu ekki
skilið það?“
„Nei“. Hún hristi höfuðið. „Ég
skil ekki. Þú elskaðir mig í gær —
var ekki svo?“
„Jú, mjög heitt“.
„Og ég er alveg sú sama og ég
var í gær. Ég fór til að stunda
vinnu mína, og nú er ég komin
aftur, og ekkert hefur breytzt. —
Ég er alveg sú sarna".
„Ég get samt ekki sætt mig við
það,Suzie“.
„Jæja — þá er öliu lokið“.
bert. Ég elska þig eins mikið og
barnið mitt — og kannski meira.
En þú ert stór, íullorðinn maður,
en barnið mitt er bara lítlð. Barn-
ið mitt þarfnast mín. Þess vegna
verður það að sitja fyrir. — Þú
skilur mig?“
„Já, Suzie“.
„Jæja, ég fer þá núna“.
Hún fór út og lokaði , eftir sér.
Ég hlustaði eftir fótataki hennar,
er hún gekk fram ganginn. Ég
heyrði rödd sjómanns, sem var að
rífast við Ah Tong: „Þrælbeinið
þitt .....“. Síðan heyrðust skell
ir í lyftudyrunum. Snögglega
kvað við niðurbælt fliss Litlu-
Alice. Enginn flissaði á sama hátt
og Litla-Alice. Ég fór út á sval-
irnar. Það marraði í körfustóln.
um, er ég settist. Flissið heyrðist
ekki lengur. Hurð var skellt. Kaup
skip leið hægt út úr höfninni og
dró á eftir sér reykinn sem drauga
lega, gagnsæja slæðu í fölu skini
hins silfraða mána.
Daginn eftir cá ég ekki Suzie.
Ég beið i herbergi mínu allan dag-\
inn í von um, að hún berði að dyr-!
um, en hún kom ekki. Ég fór ekki I
niður í veitingasalinn. Ég var |
hræddur við að sjá hana með sjó-
mönnunum.
Sama máli gegndi þar næsta
dag. Og daginn á eftir honum. En
loks kom að því, að ég gat ekki
afborið þetta Iengur, og ég ákvað
að leita hana uppi. Ég gekk að
dyrunum. Rétt um leið var barið,
og Ah Tong kom inn með teketil-
inn. Hann var órór að sjá og forð
aðist að líta á mig. Ég spurði
hann, hvað væri að.
„Ekkert, herra“.
„Hvers vegna þorirðu þá ekki ið
líta á mig, Ah Tong?“
Hann herti upp hugann og leit
á mig. „Vitið þér, að hr. Tessler
-r farinn, herra?“
„Rodney — farinn?"
„Já, hann fór í morgun“.
„Haltu áfram, Ah Tong“.
Hann varð niðurlútur.
„Hann fór með vinstúlku yðar,
herra. Þau eru farin til Bang-
kok“.
7. KAFLI.
En Ah Tong skjátlaðist í þessu,
því að þau Rodney og Suzie voru
ekki fárin til Bangkok, þótt þau
ætluðu þangað síðar. Það frétti ég
hjá Gwenny, sem hafði hitt þau,
rétt áður en þau fóru frá Nam
Kok. Að því er virtist, treysti
Suzie Rodney ekki betur en svo,
að hún óttaðist, að honum kynni
að detta í hug að skilja hana hjálp
arvana eftir í framandi landi. —
Þess vegna vildi hún, að þau
byggju saman um tima áður til
reynslu. Þau höfðu því farið til
lítils gistihúss, um það bil tólf míl
um fyrir utan Kowloon. Það gisti
hús var á fögrum stað og var
mjög mikið sótt, bæði af Kínverj-
um og Evrópubúum, sér í lagi
ungum elskendum og brúðhjónum,
sem kusu að eyða þar hveitibrauðs
dögunum. Suzie hafði tekið barn-
ið og fóstruna með sér og fengið
handa þeim herbergi í fiskimanna
þorpi skammt frá.
Að súmu leyti var enn verra, að
vita af þeim á næstu grösum. Mér
hefði liðið betur, hefðu þau farið
beint til Bangkok. Mig dreymdi
Suzie á hverri nóttu. Mig dreymdi,
að hún væri komin aftur, og ég
stæði við málaratrönurnar, en
hún sæti með krosslagða fótleggi
á rúminu og horfði á mig augum,
sem lýstu glettnislegri stríðni. —
Eina nóttina dreymdi mig, að við
værum stödd á veðreiðunum, héld-
umst í hendur í þögunni, og Rod-
ney birtist fyrir framan okkur —
risavaxinn, magur og afskræmd-
ur Rodney, sem líktist helzt soltn-
um hræfugli — og ég hélt dauða-
haldi í Suzie, til þess að hann tæki
hana ekki frá mér — en hann i •
fram hjá og hvarf í fjöldann. —
Skelfingin hvarf úr huga mér, og
ég var aftur sæll og glaður yfir
að hafa Suzie við hlið mér — þang
að til ég vaknaði um morguninn
og komst að raun um, að þetta
hafði verið draumur. Ég þreifaði
í rúminu til vonar og vara. Já,
tómt — hún var farin. Ég hugsaði
til hinna löngu daga, sem ég átti
fram undan án hennar, og sársauk
inn heltók hjarta mitt. Ég lokaði
augunum og reyndi að sofna aft-
ur til þess að stytta daginn og
slæva hugann enn eina klukku-
stund.
En þegar mér varð svefns.vant,
leiddi ég hugann að þeirri von
minni, að hún-mundi áreiðanlega
a
r
('
ú
ó
1) „Þú ert nú meiri karlinn,
Markús. Þér tókst svo sannar-
lega að stöðva m.'_ með þessum
heimsækja mig — hún hlyti, þar
sem hún var svo nærri borginni,
að koma til þess að verzla eða
fara í kvikmyndahús? Og hlaut
hún þá ekki jafnframt að koma
vic hjá mér? 1 upphafi hvers nýs
dags taldi ég mér trú um, að ein-
mitt þennan dag hlyti hún að
koma. Ég beið komu hennar allan
daginn, hlustaði eftir hverju fóta
taki, stirðnaði upp af eftirvænt-
ingu í hvert skipti, sem lyftuhurð
in skall, og hvað eftir annað
þóttist ég þekkja fótatak hennar.
1 eitt skipti heyrðist fótatak al-
veg að dyrum mínum, og síðan var
barið. Ég þaut upp, brosandi út að
eyrum, rakst í óðagotinu á vatns-
glas, sem skall í gólfið og möl-
brotnaði, reif dyrnar upp á gátt
— og stóð þá au|diti til auglitis
við Ah Tong, sem gapti af undrun
og hélt eflaust, að ég væri geng-
inn af vitinu.
Svo var morgunn einn, að ég
vaknaði til nýs viðhorfs gagnvart
umhverfi mínu -— gagntekinn
viðbjóði á Nam Kok og öllum og
öllu, sem því heyrði til. Það hug-
arástand varaði langan tíma.
Fram að þessu hafði ég litið
Nam Kok óraunsæjum augum. Mér
hafði verið hlýtt til staðarins og
stúlknanna, því að ég hafði jafn-
an fundið marga góða eigir.ieika
hjá þeim, þrátt fyrir hina niður-
lægjandi atvinnu þeirra, og ég
hafði oft undrazt það, hve miklu
af sínu innsta eðli þeim rókst að
halda óspilltu, þrátt fyrir Hferni
sitt. Suzie var ekki sú eina þeirra,
sem hafði virzt búa yfir hreinleika
hjartans.
Mér hafði jafnvel verið sýnt um
að líta á sjómennina með.umburð-
arlyndi. Ég hafði talið leit þeirra
að ánægju augnabliksins byggða
SHlItvarpiö
Sunnudagur 17. tgúst.
Fastir liðir eins og venjulega.
11,00 Messa í Dómkirkjunni —
(Prestur: Séra Öskar J. Þorláks-
son. Organleikari: Páll Isólfsson).
15,00 Miðdegistónleikar (plötur).
16,00 Kaffitíminn: Carl Loubé og
hljómsveit hans leika vinsæl lög
frá Vín (plötur). 16,30 Veður-
fregnir. — Færeysk guðsþjónusta
(Hljóðrituð í Þórshöfn). — 17,00
„Sunnudagslögin". 18,30 Barna-
tími (Guðmundur M. Þorláksson
kennari). 19,30 Tónleikar (plöt-
ur). 20,20 „Æskuslóðir"; VIII:
Djúpivogur (Stefán Jónsson
fréttamaður). 20,45 Tónleikar
(plötur). 21,20 „í stuttu máli“. —
Umsjónarmaður: Loftur Guð-
mundsson rithöfundur. 22,05 Dans
lög (plötur). 23,30 Dagskrárlok.
Mánudagur 18. ágúst:
Fastir liðir eins og venjulega.
19,30 Tónleikar: Lög úr kvik.nynd
um (plötur). 20,30 Um daginn og
veginn (Einar Ásmundsson hæsta-
réttarlögmaður). 20,50 Einsöngur:
Kim Borg syngur (plötur). 21,10
Upplestur:" Haraldur Björnsson
leikari les smásögu. 21,45 Tónleik
ar (plötur). 22,00 Fréttir, síld-
veiðiskýrsla og veðurfregnir. —
22,20 Búnaðarþáttur: Frá naut-
gripasýningunum 1958 (Ólafur E.
Stefánsson ráðunautur). 22,35
Kammertónleikar (plötur). 23,20
Dagskrárlok.
ÞriSjudagur 19. ágúst:
Fastir liðir eins og venjulega.
19.30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýms-
um löndum (plötur). 20,30 Erindi:
Suður í Súdan (Ólafur Ólafsson
kristniboði). 21,00 Tónleikar (plöt
ur). 21,35 Útvarpssagan! „Sunnu
fell“ eftir Peter Freuchen; XXIV
— sögulok (Sverrir Kristjánsson
sagnfræðingur þýðir og les). —
22,10 Kvöldsagan: „Næturvörður"
eftir John Dickson Carr; XXIII.
(Sveinn Skorri Höskuldsson). —
22.30 Hjördís Sævar og Haukur
Hauksson kynna lög unga fólks-
ins. 23,25 Dagskrárlok.
bjórum þínum“. — „Já, í bili að I Ég finn einhver ráð til að kveða
minnsta kosti“. þig í kútinn, piltur minn“. — „Þá
2) „Já, en þér tekst ekki að | það, Tryggvi. Við sjáum nú til“.
stöðva mig til lengdar, Markús. I
3) Seinna. „Mér geðjast svei
mér vel að Markúsi og Sigga,
pabbi. Lízt þér ekki vel á þá?“
Allir lesa
7ZUGMÁL