Morgunblaðið - 16.08.1960, Blaðsíða 16

1«
MORCUNBLAÐ1Ð
Þriðjudagur 16. ágúst 1960
PATRICIA WENTWORTH
Qamlar syndir
45
samtímis heyrt það af hennar vör
um, sem jafngildir játningu.
Frú Anning séildist eftir saum
unum sínum. — Adela Castleton
var alitaf sjáifri sér lík. Hún
varð að fá máli sínu fram-
gengt. En það tekst bara ekki
ailtaf.
XL.
Trevor ofursti hafði orðið ógur
lega hneykslaður. Adela Catle-
ton, sem hann hafði þekkt í
þrjátíu ár. Nei, slíkt og þvílíkt
gat maður lesið urh í saurblöð-
unum. Ekki svo að skilja, að mað
ur sjálfur lesi slik blöð, en mað-
ur sleppur bara ekki alltaf við
að sjá fyrirsagnirnar. Nei, þetta
tók út yfir allan þjófabálk! Hvað
var eiginlega þjóðin að verða?
Hefðarkona . . . vel uppalin . . .
ekkjan hans Geoffrey sáluga
Castleton . . . gengur um og
myrðir fólk . . . reyndi að myrða
James. Hún hlaut að hafa verið
kolbrjáluð . . . það er eina skýr-
ingin. Band-sjóðandi-hringlandi
vitiaus!
Maise Trevor var strax farin
að segja, að sér hefði nú alitaf
fundizt Adela dálitið einkenni-
leg. — Og svo þessi hiti, sem hér
hefur verið . . . líklega hefur
hann ruglað hana alveg. En sem
sagt, fannst mér hún alltaf . . .
Og svo komu ýms dæmi um ein
kennilega hegðun Adelu.
Pippa hallaði sér á sterka öxl
eiginmanns síns og grét. Grét
þangað til fallega hörundið henn
ar var allt orðið flekkótt og
augun næstum hurfu undir bólgn
um augnlokunum. Nú langaði
hana ekki til neins annars en
um sig, og gleðjast yfir þvi, að
gráta . . . með arm Bills utan
enginn ætlaði að taka hana fasta
fyrir morð, eða fara með hana í
fangelsi. Bill mundi vernda hana
og honum mundi þykja vænt um
hana, jafnvel þótt andlitið á
henni yrði ein bólgukássa. Innst
í huga sínum lofaði hún Guði -—
eins og hún hugsaði sér hann —-
að hún skyldi aldrei gefa öðrum
karlmönnum auga, eða lofa nein
um að kyssa sig, nema Bill. Það
yrði náttúrlega, tilbreytingarlít-
ið, en hún skyldi nú gera þetta
samt. Og nú þrýsti hún sér að
Bill og sagði honum þetta innan
um snökktið, en hann kyssti ofan
á kollinn á henni og þrýsti henni
að sér.
— Það er gott, Pippa mín,
sagði hann.
Inni í stóra svefnherberginu
hans Octaviusar heitins Hard-
wick stóð Carmona og horfði út
yfir ljótan garðinn, þar sem stefn
ismyndir af skipum uxu í blóma
stað, og milli þeirra lá stein-
steypustígurinn fram á klettana.
Þar hafði Adela Castleton gengið
til að fremja morð . . . ekki einu
sinni heldur tvisvar og í þriðja
sinn hafði hún gengið þar, til
þess að myrða James. Og þarna
hafði Alan gengið um daginn, lítt
vitandi, að hann átti aðeins fáar
klukkustundir eftir ólifaðar. Og
þarna hafði Pippa komið gang-
andi með kjólinn sinn ataðan
í blóði.
Hún heyrði hurðina opnast og
lokast aftur. James kom að baki
henni, en hún sneri sér ekki við.
Hann stanzaði þarna og horfði
líka út. Allt í einu sagði hún:
—Hvað fljótt getum við kom-
izt burt?
— Þú getur komizt burt á morg
un, ef þú vilt. Eða ég skil að
minnsta kosti ekki í öðru.
— Ég átti ekki við það. Ég
sagði við.
— Ég þarf að bíða eftir réttar
haldinu, en ég býst ekki við, að
þú þurfir að mæta þar.
— Auðvitað fer ég ekki.
— Er það svo auðvitað?
— Hér, á þessum dásamlega stað, gæti ég hugsað mér að
hveðja þennan heim!
— Þú veizt, að það er auð-
vitað.
Hann lagði arminn utan um
hana og hún hallaði sér að hon-
um. Hún hugsaði með sjálfri sér.
Það getur verið sama um það allt
ef við bara getum verið saman.
Maud Silver var að taia við
Frank Abbott inni í morgunstof-
unni. Hann sagði.
— Ég fer með lestinni snemma
í fyrramálið, svo að mér fannst
réttara að kveðja ykkur núna
og segja þér, að Cardozomálinu
er lokið.
— Hefur þú talað við Cardozo?
— Já, við höfum talað við
hann. Þú mannst að hann var að
reyna að finna Felipe bróður
sinn. Á miðvikudaginn þóttist
hann þekkja lík hans, sem hafði
verið veitt upp úr ánni, og þar
var það, sem ég komst i þetta
mál. Fimmtudaginn eftir morð-
ið á Alan Field, tók hann aftur
þannen framburð sinn og kom
með lygasögu um, að Felipe hefði
fótbrotnað illa á unga aldri, en
þetta lik bar engin merki slíks
beinbrots. Þegar það kom í ijós,
að hann hafði verið hérna í
Clifton, morðnóttina, var sýni-
legt hversvegna hann breytti
framburði sínum svona. Felipe
hafðí í fórum sínum eitthvert
ættarskjal, þar sem skýrt var frá
felustað einhvers sjóræningja-
fjársjóðs — maður kannast við
þá úr gömlum reyfurum. Einhver
frændi þeirra hafði fundið hann
og grafið hann í garðinum sin-
um, en svo var hann bara myrt-
ur sjálfur áður en hann gat kom-
ið fjársjóðnum í peninga og hús-
eignin hans var seld fyrir skuld
um. Þetta sagði Cardozo okkur
allt saman, og ég held jafnvel,
að sagan hafi verið sönn. Og
hann sagði, að í hvert sinn, sem
húsið var selt seinna, hefðu þeir
frændur jafnan misst af því. Ann
aðhvort vantaði þá skjalið eða þá
kaupverðið, en vitanlega varð
þetta allt að fara mjög leynt. En
nú er húsið enn einu sinni til
sölu. Felipe hafði verið svo
heimskur að trúa Alan Field fyr-
ir öllu saman, en hann fullyrti,
að hann gæti útvegað kaupverð
ið hér heima. Hvað næst gerðist,
veit José ekki. Hann komst í
rifrildi við bróður sinn út af
þessum félagskap við Alan Field,
og þeir forðuðu sér burt frá
honum, svo að hann vissi alls
ekki, hvar þeir voru eða höfðust
að. Og svo rétt fyrir skömmu
heyrði hann, að þeir hefðu sézt
saman hér í landinu. Maðurinn,
sem sá þá, þekkti Felipe vel og
gaf auk þess góða lýsingu á Alan
Field. José varð hræddur og
sneri sér til lögreglustjórans.
Þegar hann kom þangað á mið-
vikudaginn hafði hann þekkt lík
bróður síns og komizt að því,
hvar Alan var niður kominn. Þá
þóttist hann þess viss, að Alan
hefði myrt Felipe og haft skjalið
á brott 'með sér. Og svo fékk
hann sér híl og fór að elta hann.
Eftir það gekk allí til, eins og
þér er kunnugt. Hann fór til frú
Anning, en misti af honum þar,
komst í slagtog með Marie, sem
var til í tuskið, og þau fóru i
„Káta fiskimanninn". Hún hefur
lofað að taka orðsendingu til
Fields, þegar hún færi heim, en
henni liggur ekkert á heim. Þau
fara þangað heim um klukkan
ellefu og hún leikur á ungfrú
Anning . . . áreiðanlega ekki í
fyrsta sinn. Fer inn og læsir á
eftir henni, og svo undir eins og
hún heldur að öllu sé óhætt,
kemur hún niður aftur og fer út
um borðstofugluggann. Eins og
hún sagði, var veðrið gott til
að fara út að ganga i.
— Þá hlýtur að hafa verið kom
ið undir miðnætti. Þau eru rétt
að leggja af stað, þegar Marie j
hnippir í ermina hans, og hvíslar j
að honum. Einhver annar er að j
fara út um þennan þægilega borð ;
stofuglugga. Þau standa graf- j
kyrr og maður stekkur niður úr j
glugganum. Þegar hann er far- j
inn, segir Marie: „Þetta var Mon
sieur Field“, og Cardozo verður I
reiður. Hann vill fara á eftir j
honum og gera upp reikningana j
við hann, en Marie er því alLs j
ekki samþykk. Hún reynir að fá
hann til að fresta því til morg- J
uns. Hún segir, að hann sé reiður
og muni gera uppistand, og þáj
komist hún í bölvun — jafnvel
geti lögreglan komizt í málið, og
hvernig þætti honum það? Card-
ozo verður að játa, að hann langi
ekki sérlega til þess og lætur segj
ast. Þau tala saman dálítið leng-
ur, og þá segist hann ætla að
vera forsjáll og stilla sig, en
hversvegna ættu þau ekki að
ganga fram á klettana og sjá,
hvað yrði af Alan? Og þau gerðu
það. Þegar ég hugsa nánar um
það, þá hafa þau rétt sloppið við j
að rekast á frú Anning, sem fór
út um glerdyrnar á setustofunni.
Hún hlýtur að hafa verið á leið- ’
inni niður stiginn til fjörunnar'
áður en þau komu þangað sem
hann gengur út úr klettastígn-'
um. Þau gengu svo eitthvað
lengra áfram og sáu þessvegna
ekki frú Castleton, koma gang-
andi niður stíginn frá Klettabrún
og fara niður í fjöruna líka. En
þau gengu ekki langt. Allt í einu
sá Cardozo glampann af vasa-
ljósi í fjörunni — því að Field
kveikti á sínu þegar hann fór
inn í skúrinn og eins gerði frú
Castleton. Þegar Cardozo sá Ijós
ið, hélt hann, að þar væri Field
kominn og að þarna væri góður
staður til að tala við hann undir
fjögur augu. Hann sneri því við,
gekk niður í fjöruna og kom að
skúrnum, eins og frú Anning
hefur lýst því. Finnst þér annars
ekki þessi skýrsla hennar merki
leg? Þú ert búin að heyra hana
tvísvar: Tók hún nokkrum breyt
ingum?
— Varla um eitt einasta orð,
Frank. En mér finnst þetta ekki
nema eðlilegt. Síðan hún varð
veik, hefur hún ekkert haft um
að hugsa, en þegar svona válegir
viðburðir koma til sögunnar, fór
hún að taka eftir því, sem gerðist
betur en áður. Og mér er næst
að halda, að þessi bati verði
varanlegur. Hún sagði söguna
eins og krakki eða ómenntuð
manneskja hefði gert, og ekkert
annað komst að á meðan, og þess
vegna varð sagan sönn og ná-
kvæm.
— Þú hittir naglann á höfuðið,
eins og þú ert vön. Jæja, svona
var nú sagan um Cardozo og ekki
meira, að ég held. Hann náði
auðvitað í skjalið, sem hann var
að leita að, alveg eins og frú
Anning sagði. Og ef hún hefði
ekki komið með þennan einfalda
en sannorða framburð sinn, hefði
það getað kostað hann lifið.
Enginn hefði getað trúað á sak
leysi hans, ef skjalið hefði fund-
izt á honum, blóði drifið, eins og
það var. Hann gat þvegið sér um
hendurnar, eins og Marie var svo
forsjál að skipa honum, en hann
gat ekki þvegið blóðið af skjal-
inu, og ef það hefði fundizt á
honum, þá . . .
— Hvar var skjalið, Frank?
SBlItvarpiö
8.00—
12.00
12.55
15.00
16.30
19.25
19.30
19.40
20.00
20.30
20.55
22.00
22.10
22.25
23.20
Þriðjudagur 16. ágúst
10.20 Morgunútvarp (Bæn. —
8.15 Tónleikar — 8.30 Fréttir —
8.40 Tónleikar — 10.10 Veðurfr.).
Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
,,A ferð og flugi“: Tónleika*.
kynntir af Jónasi Jónassyni.
Miðdegisútvarp.
(Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
Veðurfregnir.
Veðurfregnir.
Erlend þjóðlög.
Tilkynningar.
Fréttir.
Erindi: Um fiskrækt (Gísli Ind-
riðason).
Píanótónleikar: Anna Aslaug
Ragnarsdóttir frá Isafirði leikur:
a) Frönsk svíta í G-dúr eftir
Baen.
b) Sex tilbrigði eftir Beethoven
um ítalskt óperulag, „Ne cor
piu4*.
c) Svartálfadans eftir Grieg.
d) ,,Til vatnaliljunnar** eftir Mac-
Dowell.
e) ,,Gosi“ (Pinocchio) eftir Ren-
ato Bellini.
f) ,,Juba“, negradans eftir Nat-
hanile R. Dett.
Utvarpssagan: ..Djákninn í Sand
ey“ eftir Martin A. Hansen; XIII.
(Séra Sveinn Víkingur þýðir og
les).
Fréttir og veðurfregnir.
Iþróttir (Sigurður Sigurðsson).
Lög unga fólksins (Kristrún Ey-
mundsdóttir og Guðrún Svafars-
dóttlr).
Dagskrárlok.
a
r
Á
d
. á
' — Það
fcú ratar
— Já
■væðið.
Miðvikudagur 17. ágúst.
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. —
8.15 Tónleikar. — 8.30 Fréttir. —
8.40 Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.)
12.00 Hádegisútvarp.
12.55 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp.
Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
16.30 Veðuríregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Operettulög.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Ur Grænlandsferð; II: Frá Bratta
hlíð til Garða (Sveinn Einarsson).
21.50 Islenzk tónlist: „Systurnar í
Garðshorni**, svíta fyrir fiðlu og
píanó eftir Jón Nordal (Björn
Olafsson og Wilhelm Lanzky-
Otto leika).
21.15 Afrek og ævintýri: Biðin langa,
— þriðji og síðasti hluti frásagn-
ar Olivers La Farges (Vilhjálmur
S. Vilhjálmsson rithöfundur).
21.40 Tónleikar: NBC-hljómsv. leikur
ungverska rapsódíu nr. 2 eftir
Liszt og rúmenska rapsódíu nr. 2
eftir Enesco; Leopold Stokowski
stjórnar.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Trúnaðarmaður i
Havana" eftir Graham Greene;
I. (Sveinn Skorri Höskuldsson
magister þýðir og les).
22.30 Um sumarkvöld: Gustav Winckl-
er, Alma Cogan, Haukur Morth-
ens, Jörgen og Greta Ingmann,
Mouloudji, Mary Thomas, Giu-
seppe Scarola, The Little Gaelis
Singers og Deep River Boys
skemmta.
má með sanni segja að
um vatnasvæðið Tómas!
heria, ég gjörþekki
— Ferð þú á veiðar með pabba
þínum?
— Já, þegar hann lætur mig
gera bað Er mér er illa við það.
PAW WANTð ME TO BE
A TRAPPER LIKE HIM...
BUT I PON'T LIKE TO
KILL THIN6S. MR.TRAIL/
Pabbi vill að ég verði veiðimað-
ur eins og hann, en mér er illa
við að drepa skepnur, Markús!
Framköllun
Kopering
★
FJiót afereiðsla.
F ó t ó f i x
Vesturveri.