Morgunblaðið - 28.03.1963, Blaðsíða 10

10
MORCVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 28. marz 1963
Hjalpræðislierinn er
kirkja á gangstéttinni
í JANÚARMANUBI í fyrra
Auður Eir með börn sín, Yrsu og Döllu.
„Eru þessir fundir vel sótt-
ir?“
lauk Auður Eir Vilhjálms-
dóttir guðfræðiprófi frá Há-
skóla íslands, önnur íslenzkra
kvenna. Hún sagði þá við
blaðamann Morgunblaðsins,
að hún hefði ekki í hyggju að
sækja um brauð fyrst um sinn
og var fáorð um framtíðarfyr-
irætlanir sínar. Fyrir forvitni
sakir hringdum við um dag-
inn til guðfræðingsins og
spurðum, hvað á daga hennar
hefði drifið síðasta árið.
„Hvað ég hef verið að
gera?“ hváði Auður og heyrð-
ist varla í henni fyrir nálæg-
um barnsgráti. „Það má riú
heyra minna.“
Það kom sem sé á daginn,
að þeim Auði Eir og Þórði
Erni Sigurðssyni, mennta-
skólakennara, varð dóttur auð
ið hinn 7. apríl sl. og er sú
nefnd Yrsa. Þau áttu eina
. dóttur fyrir, Döllu, sem nú er
nýlega fimm ára. Einnig kom
í ljós, að frúin vinnur enn-hjá
kvenlögreglunni og á árinu
var hún vígð í Hjálpræðisher-
inn og hefur æskulýðsstarf
innan hersins með höndum.
★ • ★
„Jú, ég hef hitt mikið af
fólki, sem tekur því sem
sjálfsögðum hlut að ég gengi
í Hjálpræðisherinn, og þetta
þykir mér gott fólk og víð-
sýnt. Yfirleitt hef ég fundið
mikla velvild til Hersins,"
sagði Auður Eir nokkrum dög
um síðar, þegar við spjölluð-
um saman. „En sumir hristu
höfuðin. Ég veit ekki hvers
vegna. Líklega vegna þess að
þeir halda að Hjálpræðisher-
inn sé sértrúarflokkur. En
það er misskilningur. Hjálp-
ræðisherinn vinnur innan
kirkjunnar hér og víðar og
boðskapur hans og lúthersku
kirkjunnar er raunar sá sami.
f Noregi er Hjálpræðisherinn
t. d. nefndur hinn útrétti
armur kirkjunnar."
„Lætur hjálpræðishersfólk
t.d. gifta sig í kirkjunni?“
„Já, já, auðvitað, þar sem
Hjálpræðisherinn stendur inn-
an kirkjunnar. Við erum með-
limir lúthersku kirkjunnar og
þiggjum þar skírn, fermingu,
giftingu, greftrun og altaris-
sakramenti. En eftir brúð-
kaupið er höfð vígsluathöfn í
Hjálpræðishernum, nýskírð
börn eru líka blessuð í Hjálp-
ræðishernum, og fyrir jarðar-
för í kirkju fer fram athöfn I
húsi Hersins. Barnahermenn
láta stundum vígja sig sem
fullgilda hermenn á ferming-
ardaginn".
„Og hvað þýðir það fyrir
þau?“
„Þá vinna þau sitt her-
mannaheit. Þau lýsa því yfir
að Guð faðir sé konungur
þeirra, Jesús Kristur frelsari
Samtal við
guðfræðinginn
og lögreglu-
konuna Auði
Eir Vilhjálms-
dóttur
þeirra og heilagur andi leið-
togi þeirra, traust og styrkur.
Þau heita því fyrst og fremst
að rækja trú sína og efla, að
vera trú Guði og Hjálpræðis-
hernum og helga sig því að
vinna aðra fyrir Krist. Þau
heita líka algjöru bindindi á
áfenga drykki. Og þar með er
baráttan hafin, en tækifærin
til að vinna eru sannarlega
mörg“.
„Lætur Herinn liðsmönnum
sínum einkennisbúning í té
endurgj aldslaust? “
„Nei, við verðum að kaupa
þá sjálf, líka foringjarnir, sem
helga Hernum starf sitt nótt
sem dag“.
„Og hvað segið þið um
annað líf?“
„Hvað segir Biblían um
annað líf? Hún heitir eilífu
lífi fyrir trú á Jesúm Krist —
og aðeins fyrir þá trú. Hún
boðar glötun án þeirrar trúar.
Það er þess vegna, sem við
förum út á götur og torg, til
að vera kirkjan á gangstétt-
inni, til að kalla til þeirra,
sem vilja ekki koma“.
„Finnst þér Herinn vera
virkari þátttakandi í bæjar-
lífinu en þú hélzt áður?“
„Já. Það er auðvitað ekki
mitt hlutverk að hrósa Hjálp-
ræðishernum. En það var
einmitt eitt af því, sem dró
mig að Hernum, að þar var
unnið af ósérhlífni og unnið
í kyrrþey, þar fann ég mikla
víðsýni en litla hleypidóma".
„Viltu nefna eitthvað af
starfsemi Hjálpræðishersins?“
„Fyrst og fremst prédikun-
arstarfið. Sem alheimshreyf-
ing rekur Hjálpræðisherinn
barnaheimili, elliheimili,
mæðraheimili o. s. frv. út um
allan heim, gefur út Herópið,
starfrækir umfangsmikla leit-
arþjónustu að fólki, sem lengi
hefur ekkert spurzt til o. fl.
Hér eru rekin 3 gesta- og sjó-
mannaheimili o. fl. En mark-
miðið með öllu starfi Hjálp-
ræðishersins er að boða Jesúm
Krist, allt starfið er. knúið á-
fram af lönguninni til að
vinna einstaklinginn fyrir
Jesúm. Hjálpræðisherinn lítur
ekki á þjóðfélagsstarf sitt eða
fjölmennar útisamkomur sem
beztan árangur af starfinu,
heldur á syndarann við bæna-
bekkinn".
„Og heldurðu að enn sé
sama þörf fyrir Hjálpræðis-
herinn og. í upphafi?" -
„Já, ég er viss um það.
Tímarnir hafa auðvitað
breytzt mikið og þjóðfélags-
starfið hlýtur að breytast með
breyttum kröfum. En annars
á Hjálpræðisherinn ekki að
breytast — hann á alltaf að
vera hjálpræðis-her, og á með-
an neyð er til og meðan sýnd
er til er þörf fyrir hjálpræðis-
her“.
„En hvernig stóð á því að
þú kaust frekar að starfa inn-
an Hersins en t.d. KFUK, þar
sem þú starfaðir áður?“
„Það var köllun Guðs. Ég
get ekki svarað spurningunni
öðruvísi. Ég kynntist Hjálp-
ræðishernum fyrir alvöru i
Edinborg fyrir 3 árum, þegar
ég dvaldist þar með manni
mínum. En mér þykir eftir
sem áður jafnvænt um KFUK.
Hvernig ætti annað að vera?“
„Og þú hefur með æsku-
lýðsstarfið í Hernum að gera?“
„Já. Við höldum fundi á
hverju þriðjudagskvöldi og
þangað mega allir koma á
aldrinum 14—30 ára. Á fund-
unum förum við í leiki, flutt-
ir eru smá fræðsluþættir, fyr-
irlestrar, lesnar sögur, leiknar
plötur, talað saman, hafðir
vinnufundir, sungnir her-
söngvar o. s. frv. Og ekki má
gleyma Biblíulestrinum, sem
er aðalatriðið".
„15—30 á fundi. Ungt fólk,
bæði utah Hers og innan“.
„En segðu mér eitt, hvaða
hlutverki þjóna vitnisburð-
irnir á Hersamkomum?"
„Þeir eru til þess að gefa
hinum kristnu tækifæri til að
játa trú sína og gefa viðstödd-
um tækifæri til að heyra um
persónulega reynslu hinna
*
„En svo við vendum okkar
kvæði í kross. Hvað viltu
segja mér af starfi þínu í kven
lögreglunni, þú ert búin að
starfa þar lengi?“
„Já, við og við á námsárum
mínum og óslitið síðan í októ-
ber“.
„Eru margar lögreglukonur
í Reykjavík?“
„Við erum þrjár, tvær eru
úti við og ein í skrifstofunni“.
„f hverju er starfið fólgið?“
„Verksvið okkar er að leið-
beina stúlkum sem eiga í erf-
iðleikum".
„Það er sjálfsagt við mörg
vandamál að glíma?“
„Ekki get ég neitað því; ég
vona bara að við fáum bráð-
um stúlknaheimili“.
„Hefiurðu ekki lítinn tíma
til að sinna heimilinu jafn-
framt vinnunni?“
„Það læt ég állt vera. Ég
byrja ekki að vinna fyrr en
eftir hádegi og vinn til fimm.
Ég hef alveg ágætis konu, sem
sér um börnin fyrir mig með-
an ég er í vinnu. Morgnarnir
fara í að stússast kringum
börnin, elda matinn og tala
við eldri dóttur mína. Og það
verð ég að segja, að guðfræði-
menntun mín hefur komið
mér að hvað beztum notum
við að svara spurningum dótt-
ur minnar. Ég þarf stundum
að vinna á kvöldin, heimsækja
danshús og sjoppur“.
„En segðu mér eitt að lok-
um. Heldurðu að samband þitt
við Herinn geti orðið þér fjöt-
ur um fót, ef þú tekur prests-
vígslu og tekur að þér venju-
leg prestsstörf?“
„Nei, þvert á móti. Ég held
það hljóti að verða mér ó-
metanleg hjálp. Ég get ekki
orðið prestur nema lifa dag-
lega í og af orði Guðs. Og þú
veizt það er margt, sem togar
mann burtu. Þess vegna þarf
maður aðhald, og það hef ég í
Hjálpræðishernum, hvatningu
og uppörvun, þar finn ég
gróðurmold fyrir trúna mína“.
Hg.
Bjarni Kjartansson
BJARNI Kjartansson, kaupmað-
ur, var fæddur hinn 25. október
1905 að Hömrum í Þverárhlíð í
Mýrarsýslu, og ólst þar upp. For-
eldrar hans voru hjónin Kjart-
an Bjarnason, ættaður úr Hvít-
ársíðu, og Kristín Árnadóttir.
Tvö systkini Bjarna eru búsett
hér í bæ, þau Margrét Kjartans-
dóttir og Guðbjörn Kjartansson.
Kvæntur var Bjarni Margréti
Sigurjónsdóttur, sem lifir mann
sinn. Var heimili þeirra á Hóls-
vegi 11 hér í bænum.
Stundaði Bjarni sjómennsku á
yngri árum og sjóróðra á smá-
bátum. Var hann um skeið for-
maður smábátaeigendafélagsins
Björg. í Sjómannadagsráði var
hann frá stofnun þess.
Lengst af hafði Bjarni sjálf-
stæðan atvinnurekstur á hendi og
rak nú síðustu árin húsgagna-
verzlun á Hverfisgötu 50 hér í
bænum.
Bindindismálin voru Bjarna
mjög hjartfólgin og varði hann
miklum tíma til starfa á þeim
vettvangi. Hann var meðal stofn
enda Reglu Músterisriddara hér
á landi, var um skeið varafor-
maður Reykjavíkurdeildar Bind-
indisfélags ökumanna. Á síðast-
liðnu sumri, er hann hafði þeg-
ar kennt þess sjúkdóms, sem
varð banamein hans, vann hann
að undirbúningi að vegaþjón-
ustu B.F.Ö. En mest mun hann
hafa unnið að félagsmálum í
þágu Góðtemplarareglunnar. Við
sem vorum með honum og konu
hans í stúkunni „Dröfn“ undan-
farin ár, eigum margar góðar
endurminningar frá þeim árum.
Fór þar saman virðing hans fyr-
ir tilgangi og siðum Reglunnar,
einlæg fórnarlund og mikill
starfsvilji.
Bjami Kjartansson lézt 23.
þ. m. eftir þunga legu og verður
jarðsunginn í dag kl. 3 frá Foss-
vogskirkju.
Við þökkum þér samveruna,
Bjarni. Blessuð sé minning þín.
Félagar í stúkunni „Dröfn“.
Lætur sér næp;ja
Dettifoss
ÁSBJÖRN Ólafsson, heild-
sali, ferðast mikið milli landa
eri aldrei nema með Gullfossi.
Lætur það þó ekki hamla för
sinni í þetta sinn, þó Gúllfoss
sé brunninn en lætur sér nægja
Dettifoss. Fer Ásbjörn með hon-
um á þriðjudag til Rotterdam og
Hamborgar, þar sem hann fer
af skipinu og heldur til Kaup-
1 mannahafnar.
Týndi sparifénu
sínu
TÓLF ára gamall hafnfirzkur
drenguir var í gser á leið í Spari-
sjóð Hafnarfjarðar, þar sem hann
ætlaði að leggja inn á siparisjóðs*
bók sína aura, eem hann átti
sjálifur. Er hann gekk niður Merk
urgötu og var korninn á mót*
við slökkvistöðina varð hann
þess var að hann hafði týnt
rúmum þúsund krónum innan
úr bókinni. Þótt hann gengi þá
þegar til baka sömu leið varð
leit hans árangurslaus.
Ef einhverjir hafa fundið
þessa peninga, eru þeir vinsam-
legast beðnir að skila þeim til
lögreglunnar, svo pilturinn geti
komið þeim á þann stað, sen*
þeim var upphaflega ætlaðux.