Morgunblaðið - 28.03.1963, Blaðsíða 20

20
Fimmtudagur 28. marz 1963
MORCI’ISBLAÐIÐ
— Kenna þeim. . ? spurði Agn-
es sakleysislega.
Alec Dillworth, sem var þarna
viSstaddur, glotti að þessu, eins
og hann var vanur. — Jú, frú
Dunkeriey.. hann vill kenna
þeim, að allt, sem bjarminn af
sir Danieþ fellur á, verðskuldi
kurteisi umheimsins.
Oft hafði hún séð manninn
sinn verða vondan við Alec, en í
þetta sinn hélt hún, að hann
ætlaði að Iemja hann.
— Hver bað þig um að gjamma
fram í æpti hann. Þetta kem-
ur mér sjálfum ekkert við, ég
get fullvissað þig um, að ég er
ekkert að hugsa um sjálfan mig
í þessu sambandi. Geturðu ekki
hugsað þér, að ég geti litið á
konuna mína sem sjálfstæða
veru, sem eigi heimtingu á kurt
eisi, sjálfrar sín vegna?
Dillworth hafði engu svarað.
Hann hafði staðið þarna, og
brosti nú ekki lengur, en var
með þennan tvíræða svip á and-
litinu, sem var honum sú brynja,
sem Dan gat aldrei komizt gegn
um. Og hvenær sem Agnes minnt
ist þessa atviks, þá var það þessi
svipur á Alec, sem hún mundi
en alls ekki það sem Dan öskr-
aði síðast: „Annaðhvort bjóða
þeir okkur báðum éða sleppa
okkur báðum.“
Og þarna’ sem hún sat við eld
inn og beið eftir Dan, sem hún
gat heyrt vera að bjástra í bún
ingsherberginu við hliðina, var
hún ánægð með allt eins og það
var. Hún vissi eins vel og hann
— þótt hún hefði ef til vill ekki
getað komið orðum að því — að
Dan hafði ánægju af því að fara
með hana á mannamót, svo að
hver sá, sem vissi hvað hann
hafði verið, skyldi líka vita
hvað hann var nú. Og hvað
var við það að athuga? Ef Dan
hafði ánægju af þessu, var hún
reiðubúin að veita honum hana
— og þó meira væri.
Jólablaðið af Dunkerleys lá á
borðinu við hiðina á henni. For-
síðan, sem hafði verið viðhafnar
laus hina ellefu mánuðina af ár-
inu, var nú með litum í þetta
sinn. Þarna vOru greinar og glugg
arnir á þorpskirkju, sem gul birt
an skein gegnum, út yfir hvítan
snjóinn. Hún fletti heftinu eins
og annars hugar. Þarna var
grein undirrituð: „Ritstj.“ Það
var Alec Dillworth. „Með þessu
blaði ljúkum við árganginum og
með bæði ánægju og þakklæti.
Þakklæti til lesendahópsins, en
þátttaka þeirra hefur sannfært
okkur um, að við séum að vinna
þarft verk. Ánægju vegna þess,
að við höfum getað gefið les-
endum okkar verk beztu höf-
unda sem nú eru þ'ekktir, svo
sem ungfrú Söru Armytage, eða
birt byrjendaverk annarra, sem
eiga áreiðanlega eftir að verða
frægir. Þar má fyrst og fremst
nefna ungfrú Hesbu Lewison....
Agnes brosti. Hesbu Lewison.
Alltaf skyldi þurfa að hafa hana
til sýnis. Það var samkvæmt skip
un frá Dan. Hún var merkasta
uppgötvun hans, þetta árið. Það
voru „Órabelgirnir,‘, sem höfðu
valdið straumhvörfum fyrir
tímaritið og höfðu gert það að
aðal- timaritinu, sem allir /ildu
lesa. Jæja, ég óska henni til
hamingju, hugsaði Agnes. Hún
var ágætis stúlka, enda þótt hún
minnti dálítið á ljóta andarung
ann.
Hún heyrði fótatak Dans á á-
breiðunni, skammt frá sér og
þegar hún sá hann í speglinum
að baki sér, gladdist hún við það,
Þrátt fyrir gráu hárin, sem voru
tekin að gera vart við sig við
gagnaugun, var hann ennþá ung
ur og laglegur maður. Samkvæm
isfötin fór honum líka vel. Hann
laut fram kysisti ofan á höfuðið á
henni, hallaði sér yfir öxl henn-
ar og tók upp tímaritið úr kjöltu
hennar. Hann fletti því, þangað
til hann kom að framhaldskafl-
anum af „Órabelgjunum". —
Næsta skref er, að við verðum að
gefa hana út í bókaformi, sagði
hann.
„Næsta skrefið“.. Hvað hún
var farin að þekkja þetta orðatil
tæki hans. Allt frá því, að „Blá-
kaldar staðreyndir“ voru næsta
skrefið á' eftir prentsmiðjunni í
Stockportgötu í Manchester,
haíði alltaf verið eitthvert
„næsta- skrefið“, sem veifaði
bendi til Dans um að halda á-
fram.
— Ekki er það neitt fyrir þig,
sagði hún. — Þú ert ekki bóka
útgefandi.
— Ekki ennþá. Hann starði á
vegginn að baki henni, og hún
fann að nú vissi hann ekki af
henni. — Sjáðu til, sagði hann
eftir nokkra þögn. — Þegar við
erum með framhaldssögu eftir
höfund eins og Söru Armytage,
er ekkert frekar fyrir okkur að
gera. Hún er bundin í báða skó
hjá öðrum útgefendum, hvað
bókaútgáfurétt snertir. En það er
allt öðru máli að gegna með ungl
ing, sem við erum sjálfir að
koma á framfæri. Við gætum sett
það upp, að útgáfa á sögu sem
framhaldssögu, gæfi okkur líka
rétt til útgáfu í bókaformi. Þessi
saga selst í 100,000 eintökum,
skal ég bölva mér upp á. Og það
getur orðið drjúgur skildingur.
— En höfum við nokkra þörf
á meiri peningum, Dan? spurði
hún.
Þetta var svo fráleit spurning,
að hann heyrði hana bókstaflega
ekki. — Það geta orðið fleiri en
Hesba Lewison, sagði hann. —
Og þegar þetta er komið veru
lega í gang, koma fleiri höfund-
ar til okkar, alveg eins og þeir
koma til annarra útgefanda, og
það án þess áð hafa tímaritið
nokkuð í huga. Það gæti verið
starf fyrir Laurie. Eg gæti látið
hann stjórna þeirri deild.
— Já, en, Dan, þú veizt, að
Laurie hefur ekki snefil af áhuga
á bókum. Þú veizt eins vel og ég,
að hann opnar ekki bók allt ár
ið.
Henni þótti vænt um drengja
brosið, sem breiddist út yfir and
litið á honum. Hvað kemur það
málinu við? sagði hann. — Það
er ekki starf útgefandans að lesa
bækur, heldur að selja þær. Hann
getur alltaf fengið aðra til að
lesa þær fyrir sig.
Hann leit á hana bliðlega, og
dáðist að gljáanum í silkifelling
unum í kjólnum hennar, frá hné
og niður að gólfi. — Þú eldist
ekki um eina mínútu, Ag, sagði
hann. Eg get varla trúað því, að
þú eigir að verða orðin amma
eftir örfá ár.
— Eg hef nú heldur ekki séð
rieitt, sem bendi til þess! sagði
hún, hissa.
— Ekki það? svaraði hann í
ertnitón. Á ég nú að þurfa að
hafa gætur á öllu innanhúss um
leið og á aurunum. En taktu eftir
því, sem ég segi, að jafnvel þó
að ég setti ekki á stofn bókaút-
gáfu, mundi aurarnir fyrir „Óra-
belgina" ekki fara út úr fjöl-
skyldunni.
Hún leit á hann hissa. — Já,
en, Dan. ...
Hann hló og hafði gaman af
þessu. — Eg segi ekki meira.
Hananú! Réttu mér höndina. Nei
hina!
Hann renndi hring á fingur
hennar — fallegum ferstrendum
smaragði í gullklóm fyrir um-
gerð.
—• En, góði minn, jólin eru
ekki fyrr en á morgun.
—• Hver er að tala um jól?
Þetta er bara gjöf til góðrar
ömmu!
— En ég á svo mikið af skart
gripum.
— Jæja, þá ættir að þakka
guði, að þú skulir ekki vera
Tyrki. Ég mundi ganga með
hringi í nefinu, ef það væri tízka
Þú átt það skilið, Ag. Veiztu
það?
Hún gat engu svarað honum
og svo gengu þau niður í setu-
stofuna.
aJllltvarpiö
Fimmtudagur 28. mar*
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 Erindi bændavikunnar:
a) Um júgurbólgu (Jón Guð*
brandsson dýralæknir).
b) Landnám ríkisins (Stefán
Sigfússon).
c) Maðurinn og starfið, eftir
Pál Zóphoníasson (Páll H.
Jónsson flytur).
14.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum (Dag
rún Knstjánsdóttir).
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Framburðarkennsla í frönsku
og þýzku.
18.00 Fyrir yngstu hlustendurna
(Margrét Gunnarsdóttir og
Valborg Böðvarsdóttir).
18.20 Veðurfregnir. — 13.30 Þing-
fréttir. — 19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Erindi saga og sagnfræði (LÚ3
vík Kristj ánsson rithöf.).
20.25 íslenzkir söngvarar kynna
lög eftir Franz Schúbert; IL
Þorsteinn Hannesson óperu-
söngvari syngur átta lög. Við
hljóðfærið: Árni Kristjánsson.
21.00 Raddir skálda: Þorsteinn Jóns
son frá Hamri les ljóð og
Jón Óskar smásögu.
21.45 Hljómsveit Ríkisútvarpssins
leikur. Stjórnendur: Hans
Antolitsch og Bohdan Wod-
iczko.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar 40).
22.20 Kvöldsagan: „Svarta skýið"
eftir Fred Hoyle; XII. (Örn-
ólfur Thorlacius).
22.40 Harmonikuþáttur (Reynir
Jónasson).
23.10 Dagskrárlok.
Föstudagur 29. marz
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.05 Lesin dagskrá næstu viku.
13.15 Þáttur bændavikunnar: Frá
tilraunastöðvunum á Hvann-
eyri, Skriðuklaustri og Akur-
eyri.
14.15 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum" Sig-
urlaug Bjarnadóttir les skáld-
söguna „Gesti" eftir Kristínu
Sigfúsdóttur (12).
17.40 Framburðarkennsla í esper-
anto og spænsku.
18.00 „Þeir gerðu garðinn frægan"!
Guðmundur M. Þorlákssoa
talar um Steingrím Thorstein-
son.
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 Þing-
fréttir. — 18.50 Tilkynningar,
19.30 Fréttir.
20.00 Úr sögu siðabótarinnar; III,
erindi: Nýr siður á Skálholts-
stað (Séra Jónas Gíslason),
20.25 Tónleikar: Píanósónata nr. 12
í As-dúr op. 26 eftir Beet-
hoven (Svjatoslav Rikhter
leikur).
20.45 í ljóði: Alþýðufólk, — þáttur
í umsjá Baldurs Pálmasonar.
21.10 „Lítið næturljóð", hljómsveit-
arverk (K525) eftir Mozart.
21.30 Útvarpssagan: „íslenzkur að«
all" eftir Þórberg Þórðarson;
XVII. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og véðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (41).
22.20 Efst á baugi (Tómas Karlsson
og Björgvin Guðmundsson).
22.50 Á síðkvöldi: Létt-klassísk tón
list.
23.30 Dagskrárlok.
ALLTAf FJOLGAR YOLKSWAGEN
monna híll!
Hann er ódýr í rekstri og
með loftkældri vél. Hann
hefur sjálfstæða fjöðrun á
hverju hjóli og lætur vel að
stjórn við erfið skilyrðL
Hann er með nýtt, endur-
bætt hitunarkerfi.
Volkswagen-útlitið er alltaf
eins og því eru endursölu-
möguleikar betri. — VERÐ
FRÁ KR. 121.525.—
PANTIÐ TÍMANLEGA SVO AÐ VIÐ GETUM
AFGREITT EINN TIL YÐAR FYRIR VORIÐ.
HEÍLDVERZLUNIN HEKLA H F
Laugavegi 170—172 — Reykjavík — Sími 11275.
KALLI KÚREKI
Um morguninn leggur Kalli upp í
hina löngu íerð til Windmill búgarðs-
ins.
— -K - * —
— Það er aldrei hægt að fá stund-
arfrið begar bæði bófar og skuldabréf
dembast yfir mann, Elding.
Teiknarú Fred Harman
— Þarna er einhver, sem er heldur
betur að flýta sér.
— Þarna er kúreki að veifa okkur.
Þú manst eftir að halda þér saman.