Morgunblaðið - 28.03.1963, Blaðsíða 12

12
MORCUISBLAÐIÐ
Fimmtudagur 28. marz 1963

Ctgefandi: Hf. Arvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur
Matthías Johannessen,
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Útbreiðslustjóri: Syerrir Þórðarson.
Ritstjórn: Að^lstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargjald kr. 65.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 4.00 eintakib.
IDJA ROGBERANS
egar njósnamálið var upp-'
lýst hóf kommúnistablað-
ið hér á landi strax harðvít-
ugar árásir á íslendinginn,
sem aðstoðaði logregluna við
að komast fyrir um atferh
hinna rússnesku njósnara. —
Leyndi íér ekki, að „íslenzk-
um“ kommúnistum var mest
í mtm að ná sér niðri á Ragn-
ari Gunnarssyni, þótt hann
hefði lengi verið kommúnisti
og þrælað fyrir „hugsjónina“.
Þessi afstaða kommúnista
sýndi svo að ekki varð um
villzt, að þeir telja það meg-
in skyldu hvers þess manns,
sem gengur kommúnisman-
um á hönd, að þjóna Rússum
og svíkja land sitt og brjóta
lög þess, ef það er þeim í
hag. Þeim fannst það höfuð-
sök, að flokksbundinn komm-
únisti skyldi skýra frá því,
að verið væri að vega að ís-
lenzkum hagsmunum í skjóli
diplómatískra réttinda.
Jafnframt var auðvitað til-
gangurinn með þessum árás-
um sá, að votta Rússum
traust og sýna þeim, að Ragn-
ar Gunnarsson væri imdan-
tekningin, sem sannaði regl-
una um það, að kommúnistar
hér á landi væru fúsir til að
taka við eriendum fyrirmæl-
um og þjóna hinum rússnesku
yfirgangsmönnum. Þar að
auki var svo talið nauðsyn-
legt að sýna mönnum fram
á, að þeir mættu búast við
linnulausum árásum, ef þeir
gerðust svo djarfir að skýra
frá þeirri moldvörpustarf-
semi, sem hér hefur verið
rekin — og er vafalaust rek-
in enn.
En þetta framferði komm-
únista hefur hvarvetna verið
fordæmt, og þeir hafa ekki
uppskorið annað en réttmæta
fyrirlitningu.
ÁRÁS Á
SAKSÖKNARA
IV ommúnistar láta sér ekki
“ nægja það að ráðast á
Ragnar Gunnarsson, íslend-
inginn, sem upp kom um
njósnir Rússa, heldur ræðst
blað þeirra af mestu heift á
saksóknara ríkisins í gær —
að vísu barnalega, en þó leyn-
ir innrætið sér ekki. í forsíðu-
fregn er því haldið fram, að
Ragnar Gunnarsson haTi ver-
ið njósnari, þótt upplýst sé,
að hann gerði sér fulia grein
fyrir því, að myndataka sú,
sem hann framkvæmdi eftir
óskum Rússa, gat enga þýð-
ingu haft fyrir þá og í engu
skert öryggi íslands. Þess
vegna er ekki um neina sök
af hans hálfu að ræða, en hins
vegar eru aðdróttanimar í
hans garð stórlega refsiverð-
ar. —
Þegar kommúnistablaðið
skýrir frá því, að saksóknari
hafi ákveðið, að ekki þyki á-
stæða til frekari aðgerða í
málinu, að því er embætti
hans varðar, bætir það við
dylgjum, sem hljóða svo:
„En hefði ekki verið hrein-
legra að láta dómstólana
komast að niðurstöðu um það
mál, heldur en formann Sjálf-
stæðisflokksins og nánustu
embættismenn hans?“
Kommúnistar vita fullvel,
að með mál þetta hefur verið
farið að lögum. Það var sent
saksóknara, en það er hann,
sem tekur ákvörðun um það,
hvort frekar skuli aðhafast í
málinu. Bjami Benediktsson,
dómsmálaráðherra, er vanur
bæði árásum og dylgjum af
hálfu kommúnista,. svo að
hvorki hann né aðrir munu
kippa sér upp við það, þótt
látið sé að því-liggja að hann
láti flokkshagsmuni sitja í fyr
irrúmi sem yfirmaður dóms-
mála, en ræki starf dómsmála
ráðherra ekki sem slíkt. Slík-
ar árásir falla raunar dauð-
ar, því að allir, hvar í flokki
sem þeir standa, treysta dóms
málastjóm Bjama Benedikts
sonar.
Segja má, að ekki sé síður
ámælisvert að ráðast á sama
hátt að Valdimar Stefánssyni,
saksóknara, sem engin af-
skipti hefur haft af stjóm-
málum og frá upphafi gegnt
störfum sínum í þágu dóms-
mála og réttarfars á þann
hátt, að ágreiningslaust er, að
þar fari hæfur, réttsýnn og
samvizkusamur embættismað
ur.
Árásimar og dylgjumar í
garð saksóknara og annarra
embættismanna í dómsmála-
og lögreglustjórn eru þess
eðlis, að fyllsta ástæða væri
til að sækja þá menn til á-
byrgðar, sem leyfa sér slíkt
framferði. Tilgangurinn er
líka sá að reyna að grafa und-
an trú manna á réttsýni ís-
lenzks dómsvalds.
Hinu er ekki að leyn^, að
framköma kommúnista hefur
lengi verið með þeim hætti,
að menn kippa sér ekki upp
við árásir þeirra, heldur má
segja að þá fyrst beri menn
fullt traust til þeirra, sem í
ábyrgðarstöðum eru, þegar
kommúnistar reyna að of-
sækja þá. Það er sönnunin
fyrir því, að þeir sinni em-
bættum sínum af samvizku-
semi og trúmennsku við ís-
lenzka hagsmuni. Þess vegna
í námabæ einum í Frakklandi fóru konur námamanna
meS þeim í kröfugöngur.
VERKFAIjIj franskra kola-
námumanna hefur nú staðið
tæpan mánuð eða frá 1. marz
s.l. Eins og skýrt hefur verið
frá í fréttum krefjast náma-
menn 11% kauphækkunar
þegar í stað, styttri vinnu-
viku og lengra sumarleyfis.
Námamennirnir, sem krefjast
bættra kjara, vinna allir í
námum, sem reknar eru af
ríkinu. En verkamenn, sem
vinna fyrir einkafyrirtæki,
hafa haft þau kjör, sem verk-
fallsmenn krefjast, frá því á
s.I. ári.
Mikil samúð ríkir með verk
fallsmönnum í Frakklandi og
Gallupkönnun, sem gerð var
þar 1 landl fyrlr skömmn,
leiddi í ljós, að 79% lands-
manna eru fylgjandi því að
stjórnin verði við kröfum
þeirra. Starfsmenn í mörgum
starfsgreinum hafa gert sam-
úðarverkföll með námamönn-
um. Hafa þau verkföll staðið
allt frá stundarfjórðungi til
sólarhrings. Meðal þeirra, sem
gert hafa samúðarverkföll eru
járnbrautarstarfsmenn, starfs-
menn gasstöðva og raforku-
vera. Hafa verkföll þessi vald
ið miklu umferðaöngþveiti og
menn hafa orðið að vinna við
kertaljós.
Verkfallsmenn í kröfugöngu.
Ríkisstjórnin hefur boðið
verkfallsmönnum 8% kaup-
hækkun sem kæmi til fram-
kvæmdar smátt og smátt.
Námumennimir höfnuðu til-
boðinu.
II® J
UTAN ÚR HEIMI
nenna embættismenn ef til
vill ekki að sækja rógber-
ana til saka.
VELMEGUN UM
ALLT LAND
17ið upphaf viðreisnarinnar
* boðuðu Framsóknarmenn
það sem kunnugt er, að hér
mundi verða kreppa, sam-
dráttur og móðuharðindi af
manna völdum. Þetta átti að
ganga yfir landslýð allan.
Síðan var tekið að halda því
fram, að verst mundi við-
reisnin koma við sjávarþorp-
in úti um land og sveitimar.
Enn tala Framsóknarmenn
um það, að „hlutur lands-
byggðarinnar haldi áfram að
rýrna,“ og þannig megi ekki
fram halda. Morgunblaðið
getur vissulega tekið undir
það að hlutur landsbyggðar-
innar eigi ekki að rýrna, en
það fullyrðir, að gagnstætt
því, sem Framsóknarmenn
halda fram, þá hafi viðreisn-
in einmitt leitt til þess, að
aldrei hafi fjárhagur þeirra,
sem út um land búa verið
betri en einmitt nú.
Það er sama hvaða sjávar-
þorp menn sækja heim, hvort
sem það er norðanlands, vest-
an eða austan. Alls staðar er
sömu söguna að segja, vel-
megun er meiri en nokkm
sinni áður, atvinnutæki rísa
upp og viðfangsefnin eru
meiri en menn fá við ráðið.
Auðvitað væri æskilegt að
framfarasóknin væri enn
hraðari. Takmörk eru samt
fyrir því, hvað mikið menn
geta afrekað. En meginatrið-
ið er það, að nú er allt öðru
vísi umhorfs en áður var.
Uppbótakerfið, höftin, boðin
og bönnin, sem Framsóknar-
menn og kommúnistar segj-
ast ætla að innleiða á ný, léku
landsbyggðina grátt. Þess
vegna vilja menn ekki hverfa
frá viðreisninni og taka aft-
ur upp hina afturhaldssömu
stjórnarhætti
Höfðin^leg gjöf
Vopnafirði, 25. marz: —.
Jón Runólfsson frá Böðvarsdal !
Vopnafirði, nú til heimilis I
Reykjavík, hefur nýlega sent
Vopnafjarðarkirkju 25 þúsund
krónur að gjöf. Gjöfin er til mina
ingar um Guðnýju Eiríksdóttur,
konu hans, og dóttur þeirra, Gu8
björgu Sigríði. Sóknarbörn Vopna
fjarðarkirkju eru Jóni mjög þakk
lát fyrir þann hlýhug, sem hann
sýnir með þessari rausnarlegu
gjöf. — Sigurjón.