Morgunblaðið - 20.08.1963, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 20. Sgúst 1963
William Drummond: MARTRÖÐ
— I»egar við vorum að hreinsa fötin, fundum við þessi spil
í erminni.

14
leiðslunni. Hún heyrði fótatak-
dð fara fram bjá lyftunni og upp
á hæðina fyrir ofan, en stanza
þar. Nú fannst henni sinn eig-
inn andardráttur vera eins og
hávaði.
Maðurinn, sem hafði stanzað
fór eitthvað að fást við lyftudyrn
ar. Hann var að opna þær með
einhverju verkfæri. Hún hugs-
aði: — Ef honum tekst að opna,
getur hann sagað sundur vírinn,
og lyftan dettur alla leið niður
í kjallara og brotnar í spón. Hún
ætlaði að æpa upp, en hugsaði,
að betra væri að láta það bíða.
— En þegar hann fer að saga,
ætla ég að æpa eins og vitiaus
manneskja.
En hann fór bara ekki að saga.
Þess 1 stað kallaði hann: — Frú
Newton! Halló, frú Newton!
Röddin heyrðist illa gegn um
allt sem á milli var. Hún var
ekki eins og. sú í símanum, og
reyndar ekki lík neinni sem hún
þekkti; en hann vissi nafnið henn
arf-
Hún svaraði ekki. Eina von
hennar var óvissan hjá mann-
inum.
— Eruð þér þarna innilokuð?
Heyrið þér til mín, frú Newton?
Hún hnipraði sig upp að veggn
um í lyfturmi og greip fyrir
munn sér. Hún skyldi ekki æpa
fyrr en hann byrjaði að saga.
En þá kipptist lyftan allt í einu
til. Hann hafði stigið niður á þak-
ið á henni, svo að glumdi í öllu.
Hann var eitthvað að gera. Hún
heyrði hann tauta fyrir munni
sér, en í bili vissi hún ekki, hvað
hann var að hafast að.
En þá sá hún sér til skelfingar,
að hleri var á þakinu. Hann ætl-
aði ekki að saga sundur vírinn,
heldur ætlaði hann að koma og
myrða hana í lyftunni, í allri
dimmunni þar.
Ennþá stillti hún sig. Ef hún
væri innilokuð, yrði hann það
líka. í sama vetfangi og hann
stykki inn í lyftuna, ætlaði hún
að öskra upp og berjast svo við
hann þangað til einhver kæmi.
Þá gæti hún loksins sannað Tony
og Beu og lögreglustjóranum, að
hún væri ekki að verða brjáluð
— og maðurinn færi í fangelsi,
þar sem hann ætti að vera.
Hún leit upp. Hún heyrði marr-
ið í hleranum, þegar hann opnað-
ist, og síðan sá hún skuggamynd-
ina af höfði og herðum af manni
í grárri skímunni. Hann horfði
niður og höndin kom yfir brún-
ina á hleragatinu, og eitthvað í
henni, líklega hnifur af því að
skammbyssa myndi gera ofmik-
inn hávaða. Nema það væri
skammbyssa með hljóðdeyfi á. .
Utan úr myrkrinu kom Ijós-
geisli. Hann lenti í horninu lengst
frá henni, en færði sig svo til og
áður en varði skein hann á hana.
Hún átti bágt með að stilla sig
um að æpa upp, en tókst það þó,
með naumindum.
— Eruð þér þarna, frú New-
ton? sagði röddin. En það var
ekki sönglið, heldur hlý og sterk
rödd Bryans Younger.
— Guð minn góður! sagði hún.
— Guð sé lof! Og hún Íét fallast
á sætið og gróf andlitið í hönd-
um sér, því nú var allri stillingu
hennar lokið.
Hún tók ekki eftir því þegar
Bryan lét sig síga inn í lyftuna
með fæturna á undan. Hún snökti
og skalf af eintómum létti, án
þess að geta haft stjórn á því. En
svo heyrði hún huggandi rödd
hans: — Hafið engar áhyggjur.
Þetta verður allt í lagi. Yður er
óhætt, frú Newton.
Þetta var dásamleg huggun að
heyra mannsrödd, en vitanlega
var henni ekki óhætt enn. Þetta
var ekki náðun heldur aðeins
gálgafrestur. Frestur á hverju?
Innilokun í geðveikrahæli?
Hann lagði arminn um hana,
þarna í myrkrinu og hún lét höf-
uðið síga á öxl hans, meðan tárin
runnu niður kinnarnar. — Þetta
er rangt af mér, hugsaði hún. —
Ég ætti ekki að gera þetta. Er ég
orðin brjáluð? En fast tak hans
og huggandi röddin og öryggið
við nærveru hans, sagði henni,
að þetta væri ekkert rangt. Ves-
lingá barnið! sagði hann aftur og
aftur. Vertu óhrædd, elskan mín.
Og nú í fyrsta sinrr> fann hún ró
— og þol til að mæta hverju, sem
koma vildi.
En þá kom Ijósið allt í einu og
hún horfði á hann gegnum tárin
og ýtti frá sér í armi hans og
roðnaði. — Ég ætti víst að gera
grein fyrir þessu, sagði hann,
formlega.
Hún tók vasaklútsbleðil upp úr
veskinu sínu, en Bryan Young-
er rétti henni annan stærri úr
vasa sínum. — Yður er betra að
nota þennan. . . . augnabrúnalit-
urinn er að fljóta út. Hann rétti
úr sér og horfði á hana. — Ég er
hræddur um, að þetta sé okkur
að kenna. Það var járnslá, sem
rann til og sleit rafmagnsstreng-
inn. Ég vVir á leiðinni upp til að
vara yður við, en þá sá ég, að
lyftan sat föst.
Hún snýtti sér. — Þér haldið
víst, að ég sé eitthvert barn.
Hann hristi höfuðið. — Ég
verð að loka dyrunum áður en
lyftan getur komizt í gang. A ég
að fara upp og koma aftur, eða
viljið þér heldur vera ein?
— Haldið þér, að þér vilduð
koma niður með mér, hr. Young-
er? Ég veit, að það er bjánalegt,
en mér þætti það öruggara.
Younger tyllti sér á tá og seild-
ist upp í brúnina á hleragatinu
og dró sig síðan upp, eins og hann
væri í leikfimi. — Ég kem strax
aftur.
Hann lokaði aftur dyrunum,
sem hann hafði stungið upp, og
var fljótur að. En hann kom ekki
aftur fyrr en hann sá, að Kit var
búin að laga á sér andlitið. Þá
kom hann aftur ihn í lyftuna. —-
Eruð þér tilbúnar að fara niður,
frú? spurði hann.
Ef Kit hefði verið ein, hefði
hún farið aftur inn í íbúðina. En
hún vildi hvorki vera ein né held
ur í íbúðinni með Younger. Hún
var hrædd um þessa verndar-
mennsku hans, sem kom eins og
af sjálfu sér.
Þegar þau komu niður, opnaði
hann dyrnar og hjálpaði henni út
og sagði: — Ég held, að þér hefð-
uð engu síður þörf á einhverri
hressingu en ég, frú Newton.
— Það er ekki nema satt, svar-
aði hún og lofaði honum að taka
í arm sér. — Og ef svo kynni til
að vilja, að, að bréfberinn hafi
ekki sagt yður nafnið, mitt, þá
heiti ég Kit, hr. Younger.
— Sagði hann yður þá mitt
nafn?
— Nei, það gerðirðu sjálfur,
Bryan.
Hann hló. — Það vissi égHíka,
en hitt vissi ég ekki ,hvort þú
hefðir munað það.
— Hvert eigum við að fara?
sagði hún, og hugsaði til gistihús-
anna þarna allt í kring. Ekki
vildi hún fara í Claridge. Og
Cumberland var svo leiðinlegt.
— Hérna er góður staður,
sagði Bryan og leiddi hana eftir.
mjórri götu, þar sem áður höfðu
staðið hesthús. — Það heitir Skó-
sveinastofan. Þeir eru að reyna
að breyta nafninu og kalla það
Roosevelt, en þeir mundu missa
helminginn af aðsókn Ameríku-
manna, ef þeir gerðu það. Bryan
ýtti henni inn um dyrnar.
Skósveinastofan var alls ekki
daufleg eða leiðinleg. Þar var
veitingaborð með smáréttum,
sem Bea frænka hefði orðið hrif-
in af — engin ísskápafæða held-
ur almennilegur matur.
Innan við borðið stóð sköllótt-
ur maður, sem leit út eins og
soðinn þorskur, nema augun, sem
voru tindrandi. — Halló, Bryan!
sagði hann. — Hvað er hægt að
gera fyrir þig?
— Ég segi nú, að þú hefðir bezt
af stórum konjak, sagði Bryan
við Kit.
Hún kinkaði kolli. Bak við af-
greiðsluborðið var mynd af
þorski, sem leit út eins og veit-
ingamaður. — Láttu mig hafa
Marie-Brizzard og svo það vana-
lega handa mér.
— Ég skal koma með það. —
Tómt, eða með sóda?
— Tómt, svaraði Kit. Þau
gengu að borði úti í horni. Það
voru ekki nema örfáar hræður í
kránni, þrír farandsalar, sem
ræddu sín mál af ákafa, gamall
eftirlaunamaður, sem skrifaði
veðmálatöflur upp úr Standard,
og svo tvær konur með fullar
innkaupatöskur.
— Hér kann ég vel _við mig,
sagði Kit.
— Já, þau eru ágætis fólk, Tim
og Dóra. Hann kinkaði kolli til
gráhærðrar konu, sem stóð við
afgreiðsluborðið, og var tíguleg
eins og Júnó, en bara kátari í
bragði. — Þetta er Dóra.
Tim kom með drykkinn, ásamt
kexkökum. — Fáðu þér einn með,
sagði Bryan — það er félags-
legra. Tim kinkaði kolli, og náði
sér í einn bjór og skálaði við Kit.
Bryan beið í svo sem fimm mín
útur og þau töluðu á meðan um
daginn og veginn, áður en hann
spurði hana, hvort hún hefði
heyrt til sin í lyftunni.
— Ég vissi ekkert hver það
var, svaraði hún, — svo að ég
varð dauðhrædd.
— Þú átt við af því að þú varst
innilokuð í myrkrinu?
Hann var svo samúðarfullur,
að rétt sem snöggvast datt henni
í hug að trúa honum fyrir öllu
saman. En þá fór hún að hugsa
um, að hann væri bara ókunnug-
ur maður, og hún kæmist í vand-
ræði og yrði feimin við að leysa
frá skjóðunni. — Ég er hrædd
um, að ég sé ekki hugrakkari en
krakki, sagði hún.
— Ég veit, hvernig þér líður,
sagði hann. — Ég hef komizt í
svipað sjálfur.
— Ég er viss um, að þú hefur
aldrei verið innilokaður í lyftu,
sagði hún. — Ekki lengi.
— í skriðdreka. í Vestur-eyði-
mörkinni. Hurðin sat föst. Og
svo hittu þeir benzíngeyminn.
Hann saug vindlinginn. — Ham-
ingjan má vita, hvernig þeir náðu
mér út. Og ég var sá eini, sem
þeir náðu út.
— Þá hefurðu ástæðú til að
vera hræddur. En það situr ekki
í þér enn?
Hann horfði á tómt glasið. —
Já, þú segir það. Þú mundir segja
að ég væri jafn allsgáður og þú
sjálf.
— Og meira en það.
— Það hefur nú ekki komið
fyrir nema tvisvar eða svo. En
það vofir alltaf yfir. Það er allt í
lagi með mig. En svo er ég snögg
lega kominn aftur inn í skrið-
drekann. Bill Taylor — liðþjálf-
inn okkar — að æpa og svo þessi
steikjandi hiti og reykur — og
veslings unglingurinn hann
Whitey. Guð minn góður! Ég
vona, að ég eigi ekki eftir að sjá
neitt þvílíkt aftur, Og svo líður
yfir mig og þegar ég rakna við
aftur, get ég ekkert munað. í
fyrra skiptið var það ekki nema
hálftími, en í síðara skiptið var
það heill dagur og heil nótt.
— Það má vera hræðilegt að
missa svona kafla úr ævinni.
— Betra en að missa hana alia,
eins og Bill og Whitey, sagði
hann. — En þú skilur nú, hvers-
vegna mér er illa við símaskápa
og lyftur — og svo sem líka skrif-
stofur.
•— Ertu þessvegna í svona úti-
vinnu?
Hann kinkaði kolli. — Fyrir
ófriðinn ætlaði ég að verða arkí-
tekt. En það var sama sem inni-
vinna. Ég sef meira að segja und-
ir beru lofti þegar ég get komið
því við — fer í útilegur og þess-
háttar.
Kit hló. — Það getur verið ailt
í lagi, ef þú ert kvæntur kven-
skáta.
— Það vill nú svo til, að ég er
ekki neinni kvæntur, sagði hann
og leit svo fast á hana, að það fór
gHUtvarpiö
Þriðjudagur 20. ágúst.
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Þjóðlög frá ýmsum löndum. —•
18:50 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir. — 19:30 Fréttir.
20:00 Einsöngur: Irmgard Seefried
syngur lög eftir Brahms. Erik
Werba leikur með á píanó.
20:20 Frá Afríku: II. erindi: Vestur
Nigería (Elín Pálmadóttir blaða
maður).
20:50 Alfred Cortot leikur á píanó
valsa eftir Chopin.
21:10 Upplestur: ,,Stolið skjal'*, smá*
saga eftir Karel Capek. t>ýð-
andi Hallfreður Örn Eiríksson
(Steindór HjÖrleifsson leikari).
21:30 Tvær sinfóníur eftir * William
Boyce.
21:45 íþróttir (Sigurður Sigurðsson).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Lög unga fólksins (Guðný Aðal«
steinsdóttir).
23:00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 21. ágúst.
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 „Við vinnuna**: Tónleikar.
15:00 Síðdegilsútvarp.
18:30 Lög úr söngleikjum. — 18:50 Tfl
kynningar. — 1920 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Alfons Bauer leikur á sítar, Car«
ol Kraus jóðlar o.fl. listamenn
skemmta með lögum úr Ölpun-
um.
20:15 Vísað til vegar: Frá Vatnsfirði
að Núpi (Ingimar Jóhannesson),
20:35 Lög um sólina og snmarið.
íslenzkir listamenn fJytja.
21:00 Sveinn Bergsveinsson les írum«
ortan ljóðaflokk.
21:15 Fantasía í c-moll, K, 475 eftip
Mozart. — \Yilhelm KempíX
leikur á píanó.
21:30 „Mælirinn íullur4* smásaga eftip
Catherine Mansfield (Kagnheiö-*
ur Jónsdóttir þýðir og les).
21:45 Ballettþættir úr óperunum
„Otelio“ og „Aida‘ eftir Verdi.
22:00 Fréttir og veðuríregmr.
22:10 Kvöldsagan: „Duianlmur“ eftip
Kelley Roose; IV. (Halldóni
Gunnarsdóttir þýðir og les).
22:3(0 NæturhJjómleikar:
Frá tónlistarhátiðinni í Prag f
maí si. „Asreal" — sinfónía eft-
ir Josef Suk. Tékkneska filhar*
moníusveitin leikur. Vaclav
Neumann stjórnar,
23:36 Dagskrórloir.
KALLI ICÚREKI

Teiknari; FRED HARMAN
HETKIED T HOtD
youupomth'eoad;
HUW? DOW’T YOU
KN0W WHOHE IS?
JUSTA BEOKEM DOWM
OLD BUM TRYIW6-TO
BE A HOLD-UP MAM t
HOLD-UP \ MISTEIÍ , LET
MAN.* WHY,) ME TALKT’
THIS IS ■- YOU* JUST
OME MINUTE'
TALK YOURHEAD
OFF, BUT YOU'RE
6OIM6-TOJAIL/
EED, HAVE A HEART/
DOM'TTELL HER/I'D
RATHER SOT'JAIL '
FOR HOLDIN'HERUP
THAM MARRY HEU' >
NOTA CHANCE/ YOlT
LIED YOUR WAY IMTO
IT AN’ YOU'LLTAKE TH’
coNseouENces/ this
OUS-H TA KILL YOU OR
— Reyndi hann að ræna þig?
Veiztu ekki hver hann er?
— Bara gamall flækingur, sem er
að reyna að gerast ræningi.
— Ræningi! þetta er ....
— Má ég segja eitt orð við þig?
— Talaðu ems og þú vilt, en þu
skalt í fangelsí.
— Kalli segðu henni það ekki. Ég
vil heidur íara 1 fangelsi iynr þjoínað
en giftast henni.
— Kemur ekki til mála. Þú spannst
sjálíur þennan lygavef, og þú verður
sjálfur að bjarga þér út úr honum.
f>að ætti að verða þér að kenningu.