Morgunblaðið - 29.01.1964, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐID
Miðvikudagur 29. jan. 1963
GAVIN HOLT:
43
ÍZKUSÝNING
— Þurfið þér að nefna mig í
því sambandi?
— Já.
Ef til“vill hefur hún nú engan
elskað neitt teljandi, nema sjálfa
sig. Hún var að vísu hörð af sér,
en nú fór hún samt að gráta.
— Æ, sagði hún biðjandi. —
Eg vissi ekki, að þetta yrði svona.
Æ, þér verðið að hjálpa mér.
— Ef þér hafið verið að segja
mér satt, skal ég gera það sem
ég get til að hjálpa yður.
— Trúið mér . . .
Á leiðinni niður stigann fór ég
að brjóta heilann um, hversu
miklu ég ætti að trúa. Eg flýtti
mér. Mér lá á að hitta Joel og
Burchell. Eg var hættur við að
fara aftur til Sally, en áður en
ég komst út úr húsinu, hafði mér
snúizt hugur, hvað það snerti.
Eg vildi spyrja hana um Schluss
berg, og komast að því, sem hún
kynni að hafa sagt mér. Það
tæki aldrei nema fáeinar mínút
ur en það gæti orðið mikilvægt.
xxm
Þegar til Paddington kom, bað
ég bílstjórann enn að bíða. Hann
spurði mig, hvort ég ætlaði að
leigja bílinn yfir daginn og ég
Höfum flutt
raftækjaverzlun
okkar aíl
laugavcgi 172
Hekla
neitaði því. Eg væri bjartsýnni
en svo.
Það var orðið mjög áliðið, en
ég var orðinn þreyttur þegar ég
leitaði að bjölluhnappnum hjá
Sally með vasaljósinu mínu. Eg
hefði getað sofnað þarna á úti-
tröppunum.
Eg ýtti hóglega á hnappinn, til
þess að vekja ekki ailt húsið.
En engin Sally kom trítlandi
niður til að hleypa mér inn, svo
að ég hringdi aftur og nú ekki
eins hóglega, því að mér datt í
hug, að hún kynni að hafa sofn
að meðan hún beið eftir mér,
Eg færði mig út á garðstíginn
og horfði á gluggana hennar. Þar
var ekkert ljós. Húsið var allt-
dimmt, nema hvað ofurlítil ljós
giæta sást bak við gluggatjald í
kjallaranum. Eg leit aftur upp
á hæðina í þeirri von, að þar
kæmi upp ljós. Ekkert ljós. Hún
var háttuð. Hún ætlaði ekki að
fara á fætur. Ef hringingin mín
hafði vakið hana, þá hafði hún
snúið sér á hina hliðina og sofn
að aftur. Það var ekkert við því
að gera.
' Bílstjórinn opnaði fyrir mér
bíldyrnar, þegar ég kom út á
gangstéttina aftur. Eg bað hann
að aka til Clibaud. En'svo stanz
aði ég meíi annan fótinn í bíl-
dyrunum.
— Er nokkuð að? spurði bíl-
stjórinn.
Þarna var enginn á götunni
nema bíilinn, en ég sá gráan bíl
laumast hægt eftir götunni, og
á eftir honum langan, svartan
bíl. Svo komu bláir bílar, gulir
bílar og rauðir bílar. Fyrst komu
þeir einn í einu, en síðan í tuga
tali. í huga mínum varð þessi
tóma gata líkust Piccadilly Circ
us, eða Times Square. Og bílarn-
ir komu úr báðum áttum eftir
götunni. Þeir stönzuðu allir móts
við húsið og morðingi steíg út úr
þeim, hverjum einum — f
svartri skikkju og með hattinn
niðri í augum. Og allir gengu
þeir upp garðstíginn og hurfu
inn í húsið, án þess að hafa fyr
ir því að opna.
Eg hristi mig og martröðin
hvarf samstundis, en ekki hræðsl
an, sem henni fiafði.verið sam-
fara.
— Bíddu! sagði ég við bílstjór
ann.
Eg þaut inn um hliðið og upp
stíginn. Svo flýtti ég mér upp
tröppurnar og lagðist á bjöllu-
hnappinn. Eg reyndi að muna
nafn húsmóðurinnar! Eg lét vasa
ljósið mitt leika um látúnsplöt-
urnar, en þá mundi ég það allt
í einu: Barnes. Eg lagðist á hnapp
inn hennar. Eg náði .til beggja
hnappanna með fingrum sömu
handar. En með hinni hendinni
hamaðist ég á dyrahamrinum.
Mér var alveg sama um, hver
kæmi til dyra, ef ég bara kæm-
ist inn í húsið. ,
Roskin kona kom til dyra. Áð-
ifr en hún gat orðið nióðguð og
hreyft mótmælum, ruddisjfc eg
fram, hjá henni, æpandi. Eg-sóp-
aðt henni frá og þaut upp stlg-
ann.
— Ungfrú Dutton! æpti ég. —
það hefur orðið slys!
Eg heyrði, að hún þaut upp
stigann á eftir mér, en ég var
kominn heilum stiga á undan
henni, þegar hún kom upp á
fyrsta stigapallinn. En þangað
til hafði hún verið að æpa morð!
En svo fóru að berast öskur frá
hinum leigjendunum, en gamla
konan hélt áfram á eftir mér,
eins og hetja. Eg þaut inn í
myrkrið uppi, en í því bili hafði
einhver kveikt stigaljósin, og ég
var kominn alla leið upp, inn í
sterka gassvælu.
Dyrnar á svefnherberginu voru
opnar, en setustofudyrnar lokað-
ar. Ég hljóp á lásinn, en það var
árangurslaust. Dyrnar voru læst
ar og enginn lykill mín megin.
Þarna virtist vera mikið gas. Ég
sparkaði dyramottu til hliðar og
þá jókst svælan enn. En þú
hafði lítill maður með grátt yfir
skegg gripið í handlegginn á mér
af öllum kröftum. — Hvernig
dirfist þér! Ég skal kalla á lög-
regluna! Hvernig dirfist þér?
Ég leit kring um mig eftir
— Ég skil alveg að storkurinn
ko>m með möunmu?
hafi komið með mig, en hver
einhverju, til dæmis öxi eða
hamri. Ég sá þarna gamlar kon-
ur, en bjóst ekki við, að neitt
gagn væri í þeim. Þær voru með
krullupappír í hárinu og héldu
innisloppunum sínum upp að
höku, og virtust ekki mundu að
miklu liði. Ein gamla konan
varð vör við gasfýluna og hörf-
aði til baka. En þá ruddist bíl-
stjórinn inn gegn um kvenna-
þröngina.
— Alit í lagi, kall minn. Láttu
mig um þetta.
— 'Hann virst hafa einhverja
framtakssemi til að bera og ég
lét hann ráða gjörðum sínum.
Ég var ef til vill nógu sterkur
til þess arna, en hann var sterk-
ari og hafði líklega meiri æfingu.
Ég þaut út í eldhúsið og hann
rann á hurðina. Eg heyrði mik-
inn dynk, en ekkert brothljóð.
Ég fann gasmælinn. og skrúfaði
fyrir. Svo skrúfaði ég frá vatn-
inu og var tilbúinn frammi í
ganginum með tvo gegnvætta
vasaklúta þegar bílstjórinn rann
á hurðina í annað sinn. Það hafði
eitthvað losnað um hana, en ekki
nóg.
■ — Ég skal ná í rofjárn, sagði
ein gamla konan og þaut af stað.
— Það er enginn tími til þess-
JÚMBÓ og SPORI
-*■

Teiknari; J. MORA
En Spora gafst ekkert' tóm til frek-
ari útskýringa. Skriða rann úr fjall-
inu og stærðar björg ultu framhjá
vinum okkar, sem gátu forðað sér
með því að standa fast upp við kletta-
vegginn.
„Þama vorum við heppnir," sagði
Jumbo og varp önjdinni léttar þegar
síðust steinamir ultu framhjá. „Þetta
er stórfurðulegt", sagði prófessorihn,
„vísindalegt undur .... ég hef aldrei
heyrt þess getið, að hér séu nokkurn
tíman skriður ....
Spori horfði ennþá upp hlíðina og
óttaðist að von væri á meira, pró-
fessoiínn hugleiddi þetta landfræði-
imdur af vísindalegri nákvæmni, en
Jumbo leit niður fyrir fætur sér og
fann þar .... lítið sverð......Vopn-
ið mauranna“, tautaði hann, „nei,
það var víst ekki alveg óvart, að
þessi skriða kom úr fjallinu ....“
KALLI KUREKI

Teiknari; FRED HARMAN
Ég aðvara þig, kelli mín!" Ef þú ina! Svei mér þá, þú skalt ekki kom-
sparkar....... ast til að gera meira aí þér í þessu
Þú, þú .... þú hefur brotið krús- lífL
Að mér heilum og lifandi skal það
verða þitt síðasta verk.
sagði ég. Náið þið bara fljótt
í lækni. Hringið þið O'g segið
honum að koma í snarkasti. Svo
hvæsti ég að litla manninum
með gráa yfirskeggið: — Opnið
og alla glugga, sem þéf finnið!
Maðurinn var fljótur að skiija
og flýtti sér að þessu. En krukku
pappírarnir lögðu á flótta, af
hræðslu við gasið.
Þrfðja atlaga bílstjórans að
húrðinni virtist hrista allt húsið.
Mér fannst ekki rétt, að hann
hlyti alla márblettina, svo að
ég rann sjálfur á hurðina. Ein
endurtekning hjá okkur báðum
nægði. Dyrastafurinn klofnaði
og skrúfur losnuðu og hurðin
skall upp í vegginn.
Ég fleygði öðrum blauta vasa-
klútnum í hjálparmann minn og
hann setti hann fyrir vitin áður
en hann lagði inn í gasmökkinn.
Ég gerði sama og batt klútina
aftur fyrir hnakka. — Glugg-
inn! muldraði ég til hans gegn
um klútinn, en hann virtist Vita,
hvað gera skyldi, af eigin ramm-
leik .Hann var að skríða inn 1
stofuna, eins og feitur héri, áður
en ég gat náð í slökkvarann.
Ég sá Sally um leið og ljósið
kom upp. Hún lá fyrir framan
arininn, og kápan hennar var
breidd yfir hana og gasofninn.
Ég þaut til hennar, hóf hana
á loft og stökk með hana inn
í svefnherbergið.
SHUtvarpiö
Miðvikudagur 29. janúar.
7.00 Morgunútvarp
12.00 Hádegisútvarp
13.00 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 ,,Við, sem heima sitjum": Áim
Jónsdóttir les söguna >tLeyndar-
málið" eftir Stefan Sweig (6).
15.00 Síðdegisútvarp
17.40 Framburðarkennsla í dönsku og
ensku.
16.00 Útvarpsaga barnanna: ,,Skemmtl
legir skóladagar" eftir Kára
Tryggvason; IV. (Þorsteinn Ó,m
Stephensen).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir —- Tónleikar.
18:50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Gunnar Sigurðsson varaslökkvU
liðsstjóri talar um fldvarnir i
heimahúsum.
20:50 ,,Trapp-fjölskyldan": Ruth Leu*
werik og kór syngja lög úr sv#
nefndri kvikmynd.
20.20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Gunnlauga
saga ormstungu; IV. (Helgi
Hjörvar).
b) íslenzk tónlist: Lög eftir
Helga Helgason.
Lesarar með honum: Árni
Tryggvason og Baldur Pálma-
son.
c) Vignir Guðmundsson blaða*
maður flettir þjóðsagnablöðum,
d) Ospar Clausen rithöfundur
flytur 9íðasta erindi sitt um
harða biskupinn í Skálholti, Jón
Árnason; það nefnist: Þeir, sen%
misstu hempurnar.
e) Kvæðalög: Benedikt Eyjólfr*
son frá Kaldrananesi kveður.
21:45 íslenzkt mál (Jón Aðalsteinn
Jónsson cand mag).
22.00 Fréttir og veðurfregnir
22.10 Lestur Passíusálma (3).
22:20 Lög unga fólksins (Guðný Aðal*
steinsdóttir).
23.10 Bridgeþáttur (Stefán Guðjohn-
sen).
23.36 Dagskrárlok.
þú hefur brotið krús-