Morgunblaðið - 07.11.1974, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 7. NÖVEMBER 1974
13
Bréf til ritstjóra
og leiðréttingar
Reykjavík, 4. nóv. 1974.
Kæri Matthías —
I gær birtir Morgunblaöið
greinarkorn, sem ég ritaði vegna
sextugsafmælis dr. Hallgríms
tónskálds Helgasonar, og þakka
ég góðar undirtektir af þinni
hálfu, er ég óskaði birtingar þess.
En meðferð blaðsins á þessum
afmælisorðum hefur orðið á verri
veg. Þarna hefur sem sé tekizt að
koma fyrir allskonar prentvillum
á mörgum stöðum: línuvöntun á
einum stað og a.m.k. nfu öórum
villum, sumum meinlegum,
öðrum minniháttar. Set ég leið-
réttingarlista hér neðanmáls og
bið þig vinsamlegast að birta
hann ásamt bréfi þessu.
Þegar ég kom með vélrit mitt að
greininni um hádegisleytið á
föstudag, spurði ég viðtakanda,
hvort ég gæti átt þess kost aó lesa
próförk. Hann kvað nei við því, og
skildist mér, að um það væri ekki
að ræða eftir að nýja prentunar-
aðferðin komst á. Ekki lét ég á
tortryggni bera við blaðamann-
inn, sem var hinn þekkilegasti, en
það hvarflaði óneitanlega að mér,
að mikið væri, ef þetta lesmál
mitt kæmi óbrenglað til skila. Og
uggur minn reyndist ekki ástæðu-
laus.
Ég hef tekið eftir því að undan-
förnu, að vart mun líða svo vika,
að ekki sé stungið inn leið-
réttingarklausu, einni eða
fleirum, einhversstaðar í Morgun-
blaðinu, og verð ég ekki var við
þær svo tíðar í öðrum blöðum.
Þessar klausur birtast þó aðeins,
þegar um þverbak keyrir, og segir
sig sjálft, að mörg prentvillan fær
að standa óáreitt. Nú langar mig
til að biðja þig um skýringu á
þessu, Matthías, ef hún er
einhver til. Og mig langar til aó
vita, hvort þú treystir sjálfur á
prófarkalestur Morgunblaðsins,
þegar um er að ræða eigin greinar
og kvæði. Að svo mæltu sný ég
mér að leiðréttingunum.
1: En betra er seint en aldrei,
og sú er bót í máli að nýi
lektorinn í sálma- og messu-
söngsfræðum við guðfræðideild
háskólans er enn fjörmikill,
áhugasamur og ótvílráður. (I
þessa málsgrein vantaði heila
línu, auk þess sem sfðasta orðið
var tvítekið skakkt: óvíiráður.
Hver þekkir ekki mismuninn á
sögnunum að víla og tvíla?).
2: (Borgarnafnið Ziirich kemur
fyrir tvisvar og er í hvorugt
skiptið rétt ritað; það kemur ekki
að verulegri sök).
3: Hann byrjaði ungur að semja
lög og seig á í þeim efnum, jafnt
og þétt.
(Þarna vantaði tilfinnanlega
forsetninguna „á“ með þátíð
sagnarinnar „síga“, og við það
gerbreytist merking).
4: „Kvöldljóð" og „Hin hljóðu
tár“ eru dýrar perlur, svo að
Beðið um vitni
MIÐVIKUDAGINN 30. október
s.l. um klukkan 19 varð árekstur
milli bifhjóls og Ramblerfólksbif-
reiðar á mótum Hringbrautar og
Njarðargötu. Hjólið ók austur
Hringbraut en bifreiðin vestur
Hringbrautina. Þegar kom að
gatnamótunum beygði bifreiðin
til vinstri suður Njarðargötu,
þvert fyrir hjólið, og skullu bif-
reið og hjól saman. ökumenn eru
ekki sammála um stöðu ökuljós-
anna þegar atburðurinn geróist,
og vantar því vitni. Er sérstaklega
lýst eftir ökumanni fólksbiffeið-
ar, sem var á leið austur Hring-
braut og stoppaði við ljósin, á
vinstri akrein. Ók bifhjólið fram-
úr þessum bfl. Vitni eru beðin að
gefa sig fram vió rannsóknarlög-
regluna.
einungis tvö lög séu nefnd af
firnamörgum góðum lögum tón-
skáldsins.
(Firnamörgum verður „forna-
mörgum". Þar lesa líkl. flestir i
málið).
5: (Prófessor verður próressor
á einum stað. Það telst ekki alvar-
legt).
6: Þrátt fyrir langdvalir hans
utanlands eru fáir, sem ég þekki,
gæddir jafn ríkri þjóðartilfinn-
ingu og jafn sómakærir fyrir Is-
lands hönd sem hann.
(Þarna færðist „sómakærir" í
eintölu og reyndar kom þá upp
nýtt lýsingarorð: jafnsómakær,
hvað sem það merkir. Ég þekki
ekki nafnorðið ,,jafnsómi“).
7: í tónverkum Hallgríms er
lfka áberandi hinn þjóðlegi tónn
íslands, og hann hefur beitt sér
ósleitilega fyrir varðveizlu ís-
lenzkra þjóðlaga . . .
(Þarna voru höfð skipti á sagn-
orðunum „beita“ og „einbeita“,
en þá hefði líka þurft að breyta
um forsetningu. Við segjum
„beita sér fyrir“ eða „einbeita sér
að“ einhverju, og er þó alls ekki
ávallt um sömu merkingu að
ræða).
8: Þar heitir í Vogum.
(Þarna er prentvillupúkinn
orðinn að „Vofum“, og má ekki
minna vera heldur en að hann
endi feril sinn í greinarkorninu
með því að skrifast í fleirtölu með
stórum staf).
Með góðri kveðju,
Baldur Pálmason.
Aths. ritstj.:
Morgunblaðinu er að sjálfsögóu
ljúft að birta þessa grein Baldurs
Pálmasonar en harmar prentvill-
urnar. Þær vilja því miður loða
vió öll dagblöð, jafnvel ýmsar
bækur, sem þrjár eða f jórar próf-
arkir hafa verið lesnar af. En
auðvitað eru þær jafn hvimleiðar
og ófyrirgefanlegar fyrir það. Því
miður hefur ekki enn fundizt
óbrigðul aðferð til að ráða niður-
lögum prentvillna og breytir ný
tækni þar engu um.
Morgunblaðið biður dr. Hall-
grím Helgason og Baldur Pálma-
son afsökunar á mistökunum og
sendir hinum fyrrnefnda
árnaðaróskir í tilefni sextugs-
afmælisins.
HEIMANAM HENTAR OLLUM
PHILIPS-verksmiðjurnar hafa framleitt
óskatæki þeirra, sem vilja leggja í að læra
nýtt tungumál. - Þetta er HEIMANAMS-
TÆKIÐ LCH-1015, sem er sniðið eftir
þörfum og kröfum þeirra, sem hafa hug á að
læra nýtt tungumál í næði - heima hjá sér
með hjálp fullkomins tækis, þægilegs
kassettutækis.
Lítið á þessa kosti:
ÞER LÆRIÐ með því að hlusta á lexíu, sem
hefur verið lesin á aðra rás kassettunnar -
ÞÉR ÆFIÐ yður með þvi að tala inn á hina
rásina og - BERIÐ SlÐAN SAMAN við fram-
burð kennarans, og þannig getið þér
FYLGZT MEÐ FRAMFÖRUM YÐAR - heyrt
hverju sé ábótavant og hvað þurfi að gera
til úrbóta.
En LCH-1015 er fjölhæft tæki.
Þér getið líka haft það fyrir skemmtitæki eins
og önnur kassettutæki frá PHILIPS, notað
það til að hlusta á ýmis konar tónlist eða
tekið upp eigin efni - allt eftir því hvað
hugurinn girnist. Tækið er hannað fyrir
rafhlöður + 220 v spennu.
HEIMNAMSTÆKIÐ LCH-1015 er hentugt,
það er bæði til GAGNS OG GAMANS -
jöfnum höndum.
HEIMILISTÆKI SF.
SÆTÚNI 8 SÍMI 24000
*uOty*f«**K»* wwshNW t
Minjagripir frá
Alþingishátíöinni 1930
eru verömætir
ættargripir nú.

Ef aö líkum lætur, eiga minjagripir
Þjóöhátiöarnefndar 1974
einnig eftir aö margfaldast aö verömæti
meö árunum.
Veggskildirnir sem Sigrún Guöjónsdóttir
listamaöur hannaöi og hlaut verölaun fyrir,
kosta í dag kr. 7.494.-. Þeir eru framleiddir
meö sérstakri áferö hjá Bing og Gröndahl.
Tryggiö yöur þessa kjörgripi á meöan
tækifæri er til. Þeir fást i helstu
minjagripaverslunum um land allt.
Þjóóhátíöarnefnd 1974