Morgunblaðið - 23.04.1977, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 23 APRlL 1977
\40MGÚU
KAttlNÚ
/C/j'OV,
‘újíuJ

—S^
r>^^r>nr,r>r»oor
"3

vv/

Það hlýtur að vera hægt að
vinna fyrir kaupinu sfnu á ein-
faldari hátt!
- — ----------«0
Kallaðu á konur og börn f
björgunarbátana! — og þá sem
fengu farmiðana með afborg-
unum!
mM
) ^ haí
Hann veit alltaf nákvæmlega
upp á hár hvenær hann hefur
drukkið nóg!
hen
nv
Skárri er það ofstopinn — og
lætur eins og hann hafi ekki
séð okkur!
Gegn staðreyndum
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Á ÁRUNUM um og eftir 1950 var
bandaríska spilakonan Helen So-
bel á hátindi frægðar sínnar. Hún
og Charles Goren voru spilafélag-
ar um margra ára skeið. Éitt sinn
var hún spurð hvernig það væri
að spila við afburða góðan spila-
mann — og hún svaraði um hæl;
„Spurðu hann“.
Spilið í dag er frá blómaskeiði
hennar. Vestur gaf, allir á hættu.
Norður
S. ÁK73
11. KD
T. G102
L. KD104
Vestur
S. G952
II. 643
T. K7
L. G953
Austur
S. —
II. ÁG10982
T. D843
L. Á82
I
KZPN
MXLF
COSPER
7338 t
Maðurinn minn þjáist af þeirri hugsun að hann sé
ósýnilegur!
Oft er ég hissa yfir því hversu
menn stangast gegn staðreyndum.
Og hve menn eru ötulir að verja
ósómann og mæla honum bót. í
þjóðlífi okkar f dag sjáum við dag
hvern hvernig jafnvel bestu eig-
inleikar geta orðið að engu ef
menn skipta við eyðingaröflin.
Milljónum og aftur tugum
milljóna eyða menn í reykingar
og hafa ekkert annað f staðinn er
tjón, fjárhagslegt, andlegt og
heilsufarlegt. Hafið þið tekið eftir
þvf þegar menn sjúga að sér
sígarettureykinn hversu allt and-
litið verður kæruleysislegt? Og
kannski engin furðu þvf um leið
og menn bindast eitrinu hverfur
sú heiðríkja sem lifði með
manninum i hollustuhætti. Svo
milljörðum skiptir eyðum við i
þessi eiturefni. Svo tala menn um
frelsi. Þeir vilja vera frjálsir að
öllum sfnum aðgerðum, um leið
og þeir eru orðnir þrælar ávana
og ffkni og jafnvel þeir aumingjar
að þeir hika ekki við að segja að
þeir geti ekki vanið sig af ósóm-
anum. Hvflíkt frelsi, þar sem ein
sígaretta ræður stefnu og
athöfnum mannsins. Þegar þeir
sem ekki reykja vilja benda þess-
um ófrjálsu þrælum, sem vinna
hörðum höndum undir járnaga
tóbakseitursins, á betri leið, er
jafnan svarið að þetta sé einka-
mál þeirra sem reykja. En þetta
er bara ekki svona einfalt. Það
hefir mikið verið rætt um það
undanfarin ár að banna reykingar
sem víðast. Bæði f flutninga-
tækjum, vinnustofum og annars
staðar. Þá hafa reykingamenn
andæft og talið að verið væri að
amast við þeim. Þeir ættu að hafa
frelsi — já, jafnvel frelsi til að
eitra andrúmsloftið fyrir heil-
brigðu fólki. Hvflfk forréttindi.
Sem betur fer er það að skiljast
þeim sem með ferðamál hafa að
gera hversu það samrýmist illa að
menn fái i tima og ótima að eitra
þannig fyrir náunga sínum og nú
seinast er það gert að skilyrði
fyrir sérleyfum langferðabfla að
þeir sem reykja verði sér i
vögnunum og þeir sem ekki
reykja geti sloppið við eitrunina.
Ekki er fyrr búið að koma þessu
á en að þeir sem eru á valdi
tóbaksins — —þrælarnir — eru
komnir á stjá og fullyrða að það
sé þeirra einkamál hvort þeir
reyki eða ekki. Og auðvitað er það
þeirra einkamál að taka ekki tillit
til annarra, þvf þjóðfélag vort er á
góðri leið með að leyfa öllum
óhroða að vaða uppi — og þar
sýna verkin merkin.
En þeir hinir sömu skyldu gá að
þvf að þeir sem vilja heilbrigt líf
eru ekki að öllu réttlausir, því um
leið og reykingamenn eitra
andrúmsloftið fyrir náunga
sfnum þá eru þeir ekki einir 1
heiminum. Þvi ber að þakka þeim
sem unnið hafa að þvf að koma
því til vegar að við, sem viljum
sleppa við þessa eiturgufu, getum
ferðast um loft, lög og láð
Suður
S. D10864
II. 75
T. Á965
L. 76
Goren var í norður og opnaði á
einu laufi og austur strögglaði á
einu hjarta. Sobel í suður sagði
einn spaða og varð síðan sagnhafi
f fjórum spöðum.
Ut kom hjarta og austur spilaði
því aftur. Flestir hefðu nú tekið á
annan af tveim hæstu spöðunum í
blindum en það gerði Sobel ekki.
Enda hefði spilið þá tapast. Þar
sem austur átti Iengd í hjarta var
vestur líklegri til að eiga lengd í
spaðanum.
Hún spilaði því lágum spaða frá
blindum, tók með drottningu og
vestur varð að stinga í milli þegar
hún spilaði lágum spaóa frá hend-
inni.
Nú var tígulgosanum spilað frá
blindum, vestur fékk á kónginn
og spilaði hjarta f þriðja sinn.
Suður trompaði heima og tromp-
aði sfðan lauf á hendinni eftir að
hafa pínt út laufásinn. Síðan voru
trompin tekin af vestri með svín-
ingu og tigulsviningin gaf sfðan
tiunda slaginn.
Rökrétt undirbúið og laglega
unnið úr spilinu hjá spilakonunni
frægu.
ROSIR - KOSSAR - OG DAUÐI
83
þó svo að hann væri orðinn
gamall og lasburða. Það var
engu llkara en hann hefði dreg-
ið tjald á milli okkar sem vor-
um með honum, og þess sem
bærðist innra með honum
þessa stundina. Ég get ekki á
þessari stundu fmyndað mér
neina aðra ástæðu fyrir þessu
ofsalega áfalli en að hann hafi
þá rétt áður uppgötvað að eini
sonurinn sem hann átti á Iffi —
var morðingi.
Hafi ég dregið rétta ályktun
af skapgerð Frederiks Malmers
þá hefur hann viljað fá að vera
einn og hugsa málið, eftir að
þetta rann upp fyrir honum.
Hvað var nú til bragðs að taka?
Var það ekki skylda hans að
tifkynna lögreglunni um þetta?
Gat hann knúið soninn til að
gefa sig fram sjálfan? Sjálfsagt
hafa þeirorðið ásáttir um að
fresta ákvörðun til næsta dags.
Morðið sem framið er f örvænt-
ingu þá hina sömu nótt gefur
vfsbendingu um það...
En þetta hafði orðið forstjór-
anum og hans veika hjarta um
megn. Kannski hefur hvarflað
að honum að svipta sig Iffi.. .til
að losna við skömmina og
hneyksllð sem óhjákvæmilegt
var að fylgdi f kjölfar þessarar
uppljóstrunar. En ef hann yrði
veikur, ef hann dæi, var það að
minsta kosti eitt atriði, sem
hann vildi hafa á hreinu áður
en að þvf kæmi...
Hann hóf að skrifa erfðaskrá
sfna f hinum mesta flýti. Og f
raun og veru hefðum við átt að
skilja erfðaskrána hans strax
þvf að f henni var vissuleg
bending til lausnar þessari
gátu.
Okkur varð á f messunni, þeg-
ar við spurðum alltaf sömu
spurningarinnar: hver hagnast
mest á nýju erfðaskránni. Þess
f stað hefðum við átt að spyrja:
hver tapar mest á nýju erfða-
skránni? Jú, f fyrsta lagi voru
það Gabriella og Pia, en hvað
þær snertir hafði Frederik gert
sér það ómak að skýra okkur
frá forsendunni fyrir þvf. Þær
myndu erfa drjúgan skilding
eftir Fanny frænku hvort eð
var. OTTO MALMER, EINKA-
SONURINN, SEM HEFÐI ATT
AD HALDA AFRAM
REKSTRI FYRIRTÆKISINS
OG HALDA AFRAM LlFS-
STARFI FÖÐURINS, ÞESSI
MAÐUR VAR ÞETTA SUNNU-
DAGSKVÖLD SVIPTUR EINS
MIKI.UM HLUTA ARFS SlNS
OG LÖG LEYFA. Og við bjálf-
arnir skíldum ekki hvað þetta
fól f sér. Við skiidum ekkí að
gamli forstjórinn var á þcnnan
hátt að fella sinn dóm yfir syni
sfnum.
Morðingi skal að minnsta
kosti ekki fá að velta stórum
fjárupphæðum og bera ábyrgð
á f jölda manns f vinnu...
Á hinn bóginn voru tvær
manneskjur sem áttu að fá bæt-
ur eftir þvf sem f mannlegu
valdi var fært að gera slfka
yfirbót. Annar var Björn, sonur
hinnar myrtu — sem Frederik
Malmer hafði reyndar alltaf
verið mjög hlíðhoilur vegna
þess að hann var greindur og
duglegur, enda þótt honum
hefði ekki þótt hann verðugur
Framhaldssagð eftir Mariu
Lang
Jöhanna Kristjónsdóttir
þýddi
þess að verða eiginmaður
Gabrieilu. Hinn aðilinn var eig-
inkona Ottos, sem án eigin
skuldar hafði verið dregin inn f
þennan harmleik og þurfti á
peningum að halda, svo að hún
gæti skapað sér sitt eigið líf,
fjarri Rauðhólum og ölium
endurminningunum...
Eg ætia Otto það, að hann
hafi Ifklega sagt satt þegar
hann staðhæfði að hann hefði
ekki vitað að faðir hans var
búinn að breyta erfðaskránni.
Á þeirri stundu hefur hann
sjálfsagt kært sig kollóttan um
peninga. Hugur hans snerist
um önnur efni. Hann hlýtur að
hafa verið miður sfn af kvfða
yfir þvf að faðir hans tæki þá
ákvörðun að segja til hans. Og
þegar hjartaáfallið dugði ekki
til að hann dæi var hann orðinn
svo miður sfn og örvita að hann
fór að skipuleggja morð.
Hvernig hann stóð að þvf að
koma þvf i framkvæmd hef ég
þegar sagt ykkur — eða að
minnsta kosti hvernig ég heid
hann hafi farið að. Við getum
að vfsu sagt við okkur sjálf að