Morgunblaðið - 06.09.1980, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 6. SEPTEMBER 1980
37
Helgi Geirsson:
Við eigum að gæta
bræðra okkar
í Morgunblaðinu þann 26. ágúst
birtist grein með fyrirsögninni Á
ég að gæta bróður míns? eftir
Björn Friðfinnsson. Ég eins og
fjölmargir íslendingar er mjög
andvígur sjónarmiði Bjarnar í
þessum efnum og leyfi ég mér því
að svara grein hans lítillega.
Grein Bjarnar er löng, eða eins og
hálf síða Morgunblaðsins, en er
mest lestur sem ekki kemur mál-
efninu við, sem er, hvort eigi að
leyfa búsetu fólks á íslandi sem er
af gjörólíkum kynþáttum þeim
íslendingar eru af. Því er ég
algjörlega mótfallinn en Björn er í
einurð með því, og dregur laun af
starfsemi sem að því stuðlar.
Til að byrja með spyr Björn
Friðfinnsson hástöfum eins og
maður sem ekki er alveg viss, á ég
að gæta bróður míns??? Þó Björn
sé ekki viss, þá er ég viss um að
svo eigum við að gera ... En eitt
vandamál Bjarnar eins og svo
margra alþjóðasinna, er að hann
veit ekki hver bróðir hans er.
íslendingar telja þá, sem eru af
sömu foreldrum, bræður sína.
Ennfremur hefur bræðraskilning-
ur íslendinga vegna vitundar
þeirra um sameiginlegan uppruna
talið þá sem þjóð, systkini eða
bræður. En þegar við tölum um
útlendinga, jafnvel af Norðurlönd-
um, þá tölum við um frændur,
ekki bræður, hvað þá þegar um er
að ræða fjarlægt fólk algjörlega
óskylt okkur. Því segi ég að við
eigum að gæta bræðra okkar,
jafnvel þó lífið sjálft lægi við, en
bræður íslendinga eru einungis
íslendingar sjálfir ...
í þessu máli er því frumskilyrði
að menn þekki skyldleika sinn og
skyldur. Einnig verða menn að
vinna þannig að hugsjónum sínum
að tilfinningar þeirra hlaupi ekki
með þá í gönur, og að þeir geri
ekki meira illt en gott með yfir-
borðskenndri eða falskri góð-
mennsku sinni ... Þegar menn
veljast til að koma fram fyrir
hönd Islendinga erlendis, er lífs-
nauðsynlegt að þeir telji íslend-
inga bræður sína og þeir þjóni
hagsmunum íslendinga eingöngu,
því það er engpn hætta á því að
útlendingar hugsi ekki fyrst og
fremst um sjálfa sig, og hafi engar
áhyggjur af okkur.
Það er svo önnur saga hvernig
og hverjir veljast í aðstöðu til að
taka jafn afdrifaríkar ákvarðanir
fyrir hönd allrár íslensku þjóðar-
innar eins og að tæla og flytja fólk
af gjörólíkum kynstofnum til ís-
lands.
Menn verða að skilja að hin
fámenna og viðkvæma íslenska
þjóð er algjörlega i sérstöðu meðal
þjóða heims, hún er upp á líf og
dauða í baráttu fyrir tilveru sinni
sem sannir niðjar forfeðra sinna,
þegar best lætur, hvað þá þegar
synir hennar svíkja hana.
Rauði kross íslands, sem er
undir annarlegum erlendum
áhrifum hefur farið langt út fyrir
tilætlað verksvið sitt og má auð-
vitað kenna huglausum íslenskum
stjórnmálamönnum um að slíkt
geti gerst. Við eigum alls konar
alíslenskar líknarstofnanir og
hjálparfélög sem eru að veslast
upp af næringarskorti, á meðan
hinn alþjóðlegi Rauði kross ís-
lands veður uppi í þjóðfélaginu
eins og ríki í ríkinú, á borð við
harðvítugustu mafíur erlendis.
Rauði krossinn þrýstir á stjórn-
völd og almenning, heimtar og
betlar og rekur jafnvel harðvítugt
spilavíti meðal landsmanna, þar
sem veikgeðja þegnarnir, ungir
sem gamlir, eyða aurum sínum.
Þeir spilavítiskassar, sem Rauði
krossinn notar til að plokka pen-
inga af fólki og þá sérstaklega
börnum, yrðu ekki leyfðir á al-
mannafæri í forhertustu þjóðfé-
lögum erlendis.
Ef Björn Friðfinnsson vill gæta
litlu bræðra „sinna“ ætti hann að
beita sér fyrir að spilavítiskass-
arnir séu fjarlægðir. Ef Björn og
honum líkir sjá ekki næg verkefni
til líknar- og hjálparstarfa á
meðal íslendinga, að vonum
bræðra þeirra, þá skora ég á þá að
hverfa til þeirra sem þeir telja sér
skyldari og hjálpi og þjáist með
þeim eins og uppréttir menn.
Björn Friðfinnsson talar mest
um allskonar alþjóðasamtök og þá
samningsleg tengsl íslendinga við
þau, og vill nota það sem einhver
rök fyrir starfsemi sinni og ferða-
lögum heimshornanna á milli til
að selja aumingjum ísland. Svarið
er einfaldlega það að við Islend-
ingar viljum ekkert með þau
samtök gera sem stefna að tortím-
ingu íslensku þjóðarinnar og við
verðum að segja þeim samningum
upp sem binda okkur við slíkar
ófreskjur...
Auðvitað kennir maður í brjósti
um þetta vesalings fólk sem þjáist
í fjarlægum löndum, þó það sé
okkur óviðkomandi. Maður vildi
gjarnan Ijá því hjálparhönd eftir
mætti, en EKKI á kostnað tilveru
íslensku þjóðarinnar. Hörmungar
þessa fólks eru undir eins ákveðnu
lögmáli og árstíðirnar eins og
mannkynssagan segir okkur, svo
geigvænlegt vandamál er um að
ræða. öll okkar hjálp verður að
bindast algjörlega við hjálp í þess
heimahögum ...
Ég vil ekki dæma það fólk sem
til Islands hefur komið, en þar
sem Björn Friðfinnsson telur það
sér í lagi greint, og líklegt til að
hafa bætandi áhrif á íslenska
menningu, þá tek ég því svo, að
Björn sé hér að fara í mannjöfnuð
og hallist á íslensku þjóðina.
Þessu mótmæli ég. Vil ég því taka
annarra manna orð mér í munn og
lýsa því yfir að Víetnamar telja
fíótta- eða bátafólkið eins og það
er kallað, yfir höfuð úrhrak víet-
nömsku þjóðarinnar. Þetta er yf-
irleitt fólk af kínverskum kyn-
stofni sem gat aldrei samlagast
víetnömsku þjóðinni á mörgum
mannsöldrum, þótt um væri að
ræða náskyldleik, bræður Það er
sagt að þetta fólk hafi lifað á
stríðshörmungum víetnömsku
þjóðarinnar, án þess að berjast við
hlið hennar. Það var nánir vinir
og starfsmenn Bandaríkjamanna
og Kínverja. Hóruhús, fíknilyfja-
EF ÞAÐ ER FRETT-
NÆMTÞÁERÞAÐÍ
MORGUNBLAÐINU
*
Al (ÍI.YSINÍÍ A-
SIMINN KU:
22480
verslun og svartamarkaðsbrask
var meðal atvinnuvega þess, svo
það er ekki furða þó Víetnamar
hafi talið þetta fólk óvelkomið
úrhrak. Það hlýtur að liggja í
augum uppi að Kínverjar og
Bandaríkjamenn bera obba
ábyrgðar á þessu fólki, og svo það
sjálft. En eitt er víst að íslend-
ingar bera enga ábyrgð á því né
hafa við það skyldur, litum okkur
nær ...
Eins og málum er nú komið á
íslandi er íslenski kynstofninn í
bráðri hættu og er það fyrst og
fremst að kenna úrkynjun ís-
lenskra einstaklinga sem ekki
þekkja skyldur og hollustu við
þjóð sína. Það blessað fólk sem nú
er búsett á íslandi og er af
kynstofni gjörólíkum íslending-
um, verður að hverfa af landinu,
hvernig sem það er tengt íslensk-
um einstaklingum. Það er réttlæt-
ismál að stjórnvöld íslands, Rauði
krossinn og almenningur leggist á
eitt til að hjálpa þessu fólki til að
hverfa úr landi, á sem hagkvæm-
astan hátt fyrir það, og mætti
eyða hundraðfalt hærri fjárupp-
hæð til að koma fólkinu fyrir
erlendis, en var eytt til að koma
því hingað. Ekki væri fráleitt að
nú þegar yrði stofnaður opinber
sjóður sem notaður yrði fyrir
þetta fólk til að koma sér úr landi
og setjast sómasamlega að aftur í
heimalandi sínu eða meðal fólks
síns annarsstaðar erlendis.
Hin aldagamla krafa íslendinga
ísland fyrir íslendinga ... skal
aldrei þagna og þeir sem ögra
henni bera ábyrgð á afleiðingun-
ATHUGASEMD -
Engin ástæða er til annars en
birta grein þessa, þó að árásir á
Rauða kross íslands og alhæfing
á vietnömsku flóttamönnunum
séu ekki beinlínis í anda íslenskr-
ar mannúðarstefnu. Ritstj. Mbl.
ráðleggja greinarhöfundi að
fylgjast með Helförinni i sjón-
varpinu.
„Of mikill
þorskur"
FRÁ ÞVÍ er greint í grein á forsiðu tímaritsins Fishing News
nýlega, að íslendingar og Kanadamenn hafi nú séð árangur af
baráttu sinni fyrir útfærslu fiskveiðilögsögunnar. Segir blaðið,
að nú sé svo komið, að fiskstofnar hafi rétt úr kútnum, meiri afli
hafi borizt á land og framtiðarhorfur fiskimanna séu bjartar i
þessum löndum.
Á þeim miðum, sem Rússar, Pólverjar, Þjóðverjar og aðrar
erlendar þjóðir hafi mokað upp fiskinum svo nam rúmlega
milljón tonnum, hafi Kanadamenn undanfarin ár markvisst
unnið að friðun fiskstofnanna, en um leið aukið sinn eigin
þorskafla. Á siðasta ári veiddu Kanadamenn um 385 þúsund tonn
af þorski og þeir reikna með, að botnfiskaflinn aukist úr 884
þúsund tonnum á siðasta ári i rúmlega milljón tonn árið 1983 og
hátt i 1,1 milljón tonna árið 1985.
t blaðinu er einnig rakin þróun siðustu ára hér á landi.
„Á sama tima og Islendingar og Kanadamenn hafa aukið mjög
þorskafla sinn hefur orðið samdráttur i bandarisku efnahagslifi
og hann valdið verðlækkun á þessum þýðingarmesta fiskmarkaði
þessara tveggja þjóða. I báðum löndum hafa safnazt saman
miklar birgðir af frosnum flökum, sem erfitt hefur reynzt að
selja i Bandarikjunum. íslendingar eiga fárra góðra kosta völ.
Efnahagslif þeirra er byggt á fiskútflutningi og fiskiðjuverin
geta ekki selt þessa vönduðu vöru fyrir það lága verð, sem aðrir
markaðir kunna að bjóða fyrir fiskinn," segir i niðurlagi
forsíðufréttar Fishing News.
Mynd á forsiðu er tekin i frystihúsi ísbjarnarins i Reykjavik og
i myndartexta greint frá þvi, að i næsta tölublaði Fishing News
verði sagt frá þróun fiskiðnaðar á íslandi siðustu árin.