Morgunblaðið - 04.08.1984, Page 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 4. ÁGÚST 1984
t
ÁSA STEINUNN SVERRISOÓTTIR,
Mjóuhlíö 12,
andaöist í Landakotsspítala aöfaranótt föstudagsins 3. ágúst.
Ómar Skúlason,
Þóröur Sverrisaon, Ásgair Sverrisson,
Patra G. Ásgsirsdóttir, Svorrir Þóröarson.
t
Elskuleg móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
SIGRfOUR SESSELJA HAFLIÐADÓTTIR,
Þórustig 20, Njaróvík,
andaöist 1. ágúst í Landakotsspítala. Jaröarförin augtýst síöar.
Hrafna Einarsdóttir,
Hafstainn Einarsson,
Jóhanna Einarsdóttir,
Trausti Einarsson,
Sólmundur Einarsson,
Erna Einarsdóttir,
Sæmundur Einarsson,
barnabörn
Guttormur A. Jónsson,
Valgaróur Jónsdóttir,
Oddur Svoinbjörnsson,
Erla Jónsdóttir,
Astrid Einarsson,
Jón Sigfússon,
Maria Ogmundsdóttir,
barnabarnabörn.
og
t
Systir mín,
ÞURÍDUR ÞORVALDSDÓTTIR,
Öldugötu 55, Rsykjavík,
lést í Landakotsspítala 2. ágúst.
Fyrir hönd vandamanna,
Arndís Þorvaldsdóttir.
t
Hjartkær eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir, afl og langafi,
HJÁLMAR MAGNÚSSON,
Nýjalandi ( Garói,
sem lést 31. júlí, veröur jarösunginn frá Útskálakirkju þriöjudaginn
7. ágúst kl. 2. e.h.
Sigrún Oddsdóttir,
börn, tangdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Látinn er á Siglufiröi
Ó8KAR GARIBALDASON,
fyrrv. formaóur Varkalýósfélagsins Vöku.
Börnin.
t
Eiginmaöur minn,
BENEDIKT E. ÁRNASON,
endurskoóandi,
lést 2. ágúst á Landspítalanum.
Sigríöur Pálsdóttir.
t
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
MATTHÍAS SIGFÚSSON,
listmálari,
Hjallavagi 34,
lést í Borgarspítalanum 2. ágúst sl.
Sigurborg Svainsdóttir,
Svainn Matthíasson, Marin Guóvaigsdóttir,
Rúnar Matthíasson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vlnarhug viö andlát og
útför móöur minnar,
GUÐRÚNARJÓHANNESDÓTTUR,
Móvahlið 4, Raykjavík.
Fyrir hönd aöstandenda,
Garöar Sigurösson.
Sœmundur Eiríksson
Berghyl — Minning
Fæddur 16. ágúst 1893.
Dáinn 29. júlí 1984.
Nú hefur sveitungi minn og einn
af tryggustu vinum okkar hjóna
kvatt að sinni. Við fluttum til
Reykjavíkur um svipað leyti.
Kynni okkar hófust þegar Sæ-
mundur var í kaupavinnu hjá for-
eldrum mínum í Unnarholtskoti
sumarið 1947, þá nýlega hættur
búskap á Berghyl, þar sem hann
bjó með Steinunni systur sinni.
Sæmundur var kátur og ræðinn og
hið mesta lipurmenni til vinnu,
enda léttur í lund eins og fleiri úr
Berghylsfjölskyldunni. Foreldrar
hans voru afburða vinsæl og mikið
ágætisfólk. Þau voru Skaftfell-
ingar, Sigríður Sæmundsdóttir frá
Borgarfelli í Skaftártungu og Ei-
ríkur Runólfsson frá Skálmabæj-
arhraunum í Álftaveri. Þau
bjuggu í Hraunbæ í Álftaveri.
Þegar Sæmundur var sex ára
gamall flutti fjölskyldan að
Berghyl í Hrunamannahreppi. Þar
ólst hann svo upp með þremur
systrum, einum bróður og tveim
fóstursystrum. Einnig ólst upp á
Berghyl Bára Kjartansdóttir,
fyrst hjá foreldrum Sæmundar og
síðar hjá þeim systkinum. En hún
og fjölskylda hennar hefur verið
hans sambýlisfólk lengst af síðan
hann eignaðist fast heimili í
Reykjavík. Mikinn samgang hafði
hann líka við Braga Runólfsson og
fólk hans. Bragi var bróðursonur
þeirra Steinunnar og hafði verið
hjá þeim barn nokkur síðustu
búskaparárin á Berghyl.
Það var árið 1950 sem hann
flutti alfarið suður. Þá fékk hann
fasta vinnu á Hótel Borg og vann
þar í 30 ár eða til vors 1980, þá
kominn hátt á áttugasta og
sjöunda aldursárið. Fyrsti hús-
bóndi Sæmundar á Hótel Borg var
Jóhannes Jósefsson, og hafði Sæ-
mundur oft skemmtun af að rifja
upp samskipti sín við hann og
samtöl. Það átti líka mjög vel við
t
Móðir okkar og tengdamóðlr,
ÓLÖF STEINÞÓRSDÓTTIR
fré Siglufiröi,
Álfhólavegi 68, Kópavogi,
sem lést á Hjúkrunarheimillnu Sunnuhlíö laugardaginn 28. júlí,
veröur jarösungln frá Fossvogsklrkju þriöjudaginn 7. ágúst kl.
13.30.
Áslaug Gunnsteinsdottir, Ólafur Jens Péturson,
Steinunn Gunnsteinsd.
Grenvaldt, Palle Grenvaldt.
t
Hjartkær eiginmaöur mlnn, faöir, sonur, afi og tengdafaölr,
BJÖRN SIGURÐSSON,
Rauöarérstig 20,
sem lést í Landakotsspitala 31. júlf sl., veröur jarösunginn frá
Fossvogskirkju þriöjudaginn 7. ágúst kl. 10.30.
Ása Ragnheióur Áamundsdóttir,
Guórún Björnadóttir, Benedikt Harðarson,
Siguröur Hreinsson,
Ása Hlin Benediktsdóttir.
t
Þökkum auösýndar samúöar- og vinarkveöjur vegna fráfalls og
jaröarfarar
JÓHÖNNU JÓNASDÓTTUR,
Einarsnesi 54.
Sérstaklega vlljum við þakka Arsæli Jónssyni læknl og öllu starfs-
fólki á B-6 Borgarspítalanum frábæra hjúkrun og hlýju i garö
hinnar látnu.
Bjarnl Stefénsson,
Vilborg Björgvinsdóttir, Jóhannes Sigurósson,
Birgir Björgvinsson, Edda Svavarsdóttir,
Björk Björgvinsdóttir, Jón Barödal,
Rannveig Guömundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til alls þess góöa fólks sem helöraðl minningu
mannsins míns,
BÁRÐARJAKOBSSONAR,
hæstaréttarlögmanna,
Blönduhlió 4,
og vottuöu mér samúö sina og hjálp á margvíslegan hátt i veikind-
um hans og viö útför hans.
Guö blessi ykkur öll.
Guörún I. Jónsdóttir.
hann að vinna með mörgu fólki,
þar sem tilbreytingin var nóg. Því
einhvern veginn voru þessi rólegu
og kyrru elliár, sem ýmsir töluðu
um, ekki sá tími sem Sæmundur
taldi æskilegastan. Aftur á móti
átti vel við hann að komast út á
meðal fólks og hafa einhvern við-
mælanda. Auðvitað þurfti hann,
sem varð svo aldraður, að sjá á
eftir mörgum samferðamönnum
sinum, sem hann saknaði mjög,
þar á meðal föður mínum. Hingað
kom hann i nokkuð reglubundnar
heimsóknir. Þá sagði hann stund-
um að hann sæktist eftir viðræð-
um við mig fyrir það að ég minnti
sig svo mjög á föður minn. Þeirra
viðræður voru oft glaðlegar og
hispurslausar. Hispurslausar voru
líka oft fullyrðingar hans, sem
hann hóf viðræður með um leið og
hann kom í heimsókn. Eins og til
dæmis í vor, þegar hann hafði
frétt andlát háaldraðs sveitunga
okkar, Helga á Hrafnkelsstöðum,
þá kom: „Nú eru bráðum dánir
tveir bestu smalar sem hreppur-
inn hefur átt á þessari öld.“ Svo
komu skýringarnar. Báðir höfðu
þeir Helgi verið mikið við fjár-
gæslu og smalamennskur, i
heimahögum og á afrétti. Báðir
fundvísir á týnt fé, svo að naum-
ast var einleikið.
Elsta sagan um það gerðist
fyrsta sumarið sem Sæmundur
?ætti kvíaánna, þá niu ára gamall.
hálfan mánuð sat hann yfir allan
daginn, svo var þeim sleppt eftir
morgunmjaltir, en smalað að
kveldi. Fyrsta daginn sem þeim
var sleppt vantaði tvær ær að
kvöldi þegar hann smalaði, og
fundust ekki þó nánar væri leitað.
Um nóttina sá hann kindurnar í
draumi á stað sem hann gat lýst
fyrir föður sinum að morgni, sem
aftur þekkti staðhætti og sendi
drenginn eftir ánum á nákvæm-
lega réttan stað á vestanverðu
Berghylsfjalli, en þangað hafði
Sæmundur þó aldrei komið áður.
Svona lagað endurtók sig svo
nokkrum sinnum gegnum lifið
þegar mikið lá við. Eitthvað svip-
að gerðist einnig hjá Helga. Vel
man ég eftir frásögnum hans þar
um.
Sæmundur var alveg til hins
síðasta ótrúlega minnugur og
glöggur í frásögn, eins og þegar
hann rifjaði upp ferðasögu fjöl-
skyldunnar þegar hún fluttist
austan úr Álftaveri í Hruna-
mannahrepp vorið 1899. Þá var
búslóðin flutt á baggahestum, en
bústofninn rekinn með, þar með
tvær kýr. Sjálfur reið Sæmundur
þá á gráu þriggja vetra tryppi,
utan hvað frændi hans reiddi
hann yfir Jökulsá á Sólheimasandi
sem var mjög vatnsmikil.
En vel var fjölskyldunni tekið
og farsæl var hún í sveitinni. Þeg-
ar þau áttu leið um í Hruna, hjá
séra Steindóri og frú Kamillu,
stönsuðu þau þar f tvo klukkutíma
að biða aðfalls, þvi rétt þurfti að
standa á sjávarföllum þegar i hlað
var riðið, annars kæmi óyndi i
mannskap og strok i skepnur. Vel
dugði hvíldarstundin hjá þeim
góðu hjónum í Hruna, því allir
undu vel á Berghyl og engin
skepna reyndi að strjúka.
Stundum hitti Sæmundur hér
fólk úr sveitinni heima, þá var nú
deginum borgið. Hann fylgdist af
miklum áhuga með öllu sem þar
gerðist og eins atvinnumálum sem
snertu sveitabúskap. Hann var
áskrifandi Tímans frá upphafi,
einnig áskrifandi búnaðarblaðsins
Freys, og gat þulið upp úr sér
heilu töflurnar þar úr um afurðir
kúa í þessum landsfjórðungnum
eða hinum. Alltaf sagði hann mér
hverjir hefðu mest mjólkurinn-
leggið úr sveitinni okkar, og eins
vissi hann allt um fallþunga dilka
þar, bæði meðalþyngd og afburða-
þyngd. Já, Sæmundur var mjög
glöggur og minnugur á tölur.
Siðustu vikurnar dvínuðu kraft-
arnir nokkuð, og mjög ört síðustu
dagana. Fæturnir, sem löngum
voru óvenju liprir, neituðu að
hlýða. Aldraður maður hefur lagst
til hvíldar. Við hjónin þökkum
samfylgdina og órofa vináttu og
biðjum góðan guð að taka nú á
móti vegmóðu barni sinu og sjá vel
um.
Valgerður Hjörleifsdóttir