Morgunblaðið - 14.03.1987, Side 47

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. MARZ 1987
47
„Söknuðurinn er eins og þung-
búinn himinn, er leggst yfir allt,“
sagði þekktur breskur rithöfundur
þegar hann ritaði um reynslu sína
af ástvinamissi.
A þessum góðviðrisdögum hafa
væntanlega fermingarbörn í Njarð-
víkum ekki tekið eftir því að veðrið
hefur verið fallegt og milt. Yfir
hópnum þeirra hefur hvílt dimmt
ský sem hefur byrgt þeim alla sýn
til sólar. Einn úr hópi þeirra,
kannski einmitt sá líflegasti og
glaðasti, verður jarðsettur í dag,
en hann lést af völdum umferðar-
slyss.
Þau voru á leiðinni bekkjarsystk-
inin, ásamt kennurum sínum, í
árlega skíðaferð skólans, er ský brá
fyrir sólu á svipstundu. Sigurbergur
var fluttur mikið slasaður í Borg-
arspítalann, þar sem hann dó
tveimur sólarhringum seinna.
Af hveiju? Við því fáum við ekki
svar. Það verður eitt af þeim skýjum
sem ekki hverfa úr huga þeirra sem
upplifa svo erfíða raun að missa
snögglega og algjörlega óvænt
bamið sitt. Er til nokkuð í þessum
heimi sem er sorglegra?
Söknuður foreldra hans og systur
er mestur, þau vita best hversu ljúf-
ur drengur Sigurbergur, sonur
þeirra og bróðir, var. Hann var
okkur, sem kynntumst honum í
fræðslu eða leik, heilbrigður dreng-
ur er geislaði af lífsorku og glettnin
í augunum á honum endurspeglaði
hvað hjarta hans geymdi.
Fyrir nokkrum vikum fór ég með
fermingarbömin í Skálholt og þar
gekk hann til altaris fyrsta og
síðasta sinni. Sú helga máltíð geym-
ir þá næringu er kærleikur guðs
einn býr yfir, hið eilífa líf.
Við lútum höfði og tregum skóla-
félaga, vin og nemanda og af
veikum mætti biðjum við Guð að
fjölskylda hans fínni huggun og
lífsvon í þeirri trú að enginn falli
til jarðar án vitundar Guðs föður.
Hann einn getur tekið okkur sér
í faðm og borið okkur inn til eilífs
ljóss og lífs, og við heyrum í gegn-
um tárin að hann segir við okkur:
„Sjá, ég geri alla hluti nýja.“
Við biðjum Guð að styrkja for-
eldra hans, systur og ömmur og
afa, í djúpri sorg þeirra. Guðs bless-
un fylgi Sigurbergi, vini okkar.
Þorvaldur Karl Helgason
Sú ógæfufregn sem barst hingað
í þorpið, miðvikudaginn 4. þessa
mánaðar, að Sigurbergur á Grund
hefði orðið fyrir slysi, þess eðlis að
honum væri vart hugað líf, sló þögn
og hryggð á alla íbúa okkar litla
þorps. Vængjum þöndum stigu
bænir til Guðs almáttugs um að
fréttin um afdrif slyssins væru ekki
á rökum reistar.
En atvikið hafði gerst með svo
átakanlegum afleiðingum sem
fregnir hermdu. Sigurbergur lést í
gjörgæslu Borgarspítalans föstu-
daginn 6. mars sl.
Léttur og leikandi af fjöri, þrótti
og gáska unglingsins, skilur hún
eftir myndir úr hversdagsleikanum,
ívafðar hinu fallega tindrandi brosi
þar sem augun stráðu geislum.
Hann verður öllum minnisstæður
sem honum kynntust.
Við heimilisfólkið í Djúpavogi 1
höfðum þá ánægju að hann kom
hingað oft þar sem dóttursonur
okkar var til heimilis hjá okkur, en
þeir voru á svipuðu reki.
Eitt sinn slóst hann í för með
leikfélaga sínum vestur í Dali ásamt
okkur hjónunum. Þar dvaldi hann
yfír eina helgi. Á leiðinni suður
áðum við í Hreðavatnsskála. Dreng-
imir vildu óðir og uppvægir hlaupa
uppá Grábrók. Við létum undan
þrábeiðni þeirra og var þá snöggt
tekið til fótanna. Mér er það minnis-
stætt hvað ég hugsaði um það, á
meðan á ferðalagi þeirra stóð, að í
sjálfu sér ættum við ekki að leyfa
þetta, okkur væri trúað fyrir
drengjunum og alltaf gæti eitthvað
komið fyrir. Eg man vel að mér
létti þegar þeir komu öslandi niður
hlíðina og fóru geyst.
Sigurbergur var aðlaðandi og
geðþekkur drengur. Sem uppvax-
andi unglingur virtist hann búa yfír
mörgum góðum kostum til þess að
verða nýtur og gegn þegn í okkar
landi. Hann átti að fermast eftir
fáar vikur. Ég kveð hinn unga svein
með þakklæti og söknuði í huga.
Hann kom á mitt heimili með geisl-
andi augu og fallegt bros. Þannig
mun hans verða minnst.
Foreldrar hans og systir, svo og
önnur náin skyldmenni, hafa orðið
fyrir miklum harmi. Við hjónin biðj-
um Guð að veita þeim styrk og
þrek í þeirra miklu sorg.
Sigurbergur var sonur hjónanna,
Þórunnar Sveinsdóttur og Jóhanns
Sigurbergssonar. Hann var einka-
sonur þeirra hjóna, en Þórunn átti
dóttur, Helgu Birnu, fædda 1970,
þegar þau Jóhann giftust. Þórunn
er dóttir hjónanna Bimu Jóhannes-
dóttur og Sveins Jónssonar í
Höfnum. Sveinn andaðist árið 1977.
Foreldrar Jóhanns eru Sigurbergur
Sverrisson og Sigríður Guðmunds-
dóttir í Keflavík.
Þórarinn St. Sigurðsson
+
ÞORSTEINN GUÐBRANDSSON,
fyrrverandi vitavörftur,
Loftsölum, Mýrdal,
verður jarðsunginn frá Skeiðflatarkirkju 14. þ.m. kl. 14.00.
Rútuferft frá Umferðarmiftstöftinni kl. 10.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
systur hins látna.
í
FNI DAGSINS
(100% nautakjöt-engin aukaefni)
u a í< \ : <
+
Sonur minn, bróftir og mágur okkar,
HALLDÓR GÍSLIODDSSON,
skipstjórl,
Háaleitisbraut 44,
verðurjarðsunginnfrá Fossvogskirkju, mónudaginn 16. marskl. 13.30.
Aslaug Guftjónsdóttir,
Bjarni Oddsson, Elsa Friðjónsdóttir,
Guðjón Oddsson, Gfslfna Kristjánsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu vegna andlóts
og útfarar,
ÁSDÍSAR PÉTURSDÓTTUR,
Vfðimel 63,
sérstakar þakkir fœrum vift starfsfólki Hvítabandsins fyrir ein-
staka umönnum í veikindum hennar.
Ólafur Þorgrfmsson,
Erna Guftrún Ólafsdóttir,
Kjartan Reynir Ólafsson,
Kristján Ingi Einarsson,
Hildur Einarsdóttir,
Ásdís Hrund Einarsdóttlr,
Guftrún Kjartansdóttir,
Ólafur Þorsteinn Kjartansson.
Kristfn Sigurftardóttir,
Ásdfs Lilja Emilsdóttir,
Sigmundur Hannesson,
Erling K. Nesse,
Svanur Kristófersson,
TOMMA
HAMBORGARAR
GRENSÁSVEGI7 LÆKJARTORGI LAUGAVEGI 26
REYKJAVÍKURVEGI 68 HAFNARFIRÐI
BESTl BITINN I BÆNUM
mldas auglýslngabiónusta, s, 685651