Morgunblaðið - 19.03.1987, Page 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. MARZ 1987
Fréttaritari Morgunblaðsins á loðnumiðunum:

Þessi skip eru mörg
orðin drullupungar
- segir Pétur Sæmundsson skip-
sljóri á loðnuskipinu Þórshamri
GK 75 frá Grindavík
Loðnan streymdi í land í Grindavík í hundruðum, jafnvel
þúsundum tonna talið. Hver báturinn rak annan og síðan
komu þeir aftur hver af öðrum, koll af kolli. A hverjum
morgni þegar landkrabbar héldu til vinnu lagði loðnufnyk-
inn að vitum þeirra frá höfninni. Vörubílarnir mynduðu
langar raðir á bryggjunum og síðan hurfu þeir hver af
öðrum drekkhlaðnir til Sandgerðis, Keflavíkur, Hafnarfjarð-
ar eða Reykjavíkur, þar sem unnið var sólarhringana út við
frystingu á þessum smávaxna fiski sem skapar svo milda
vinnu og mikil verðmæti. Ekki má gleyma Grindavík. Þar
var heldur betur tekið til hendinni við frystinguna eins og
annars staðar þó mest færi í gegnum staðinn enda liggur
hann vel við og sparar bátunum langa siglingu fyrir Reykja-
nes og inn Flóann. En hvert hurfu þessi bátar sem voru
orðnir daglegir gestir. Ekki hurfu þeir bara út innsiglingar-
rennuna og austur fyrir Hópsnesið?
Pétur skipstjóri í brúnni.
Magnús Sigurðsson háseti vinnur
við nótina.
Ég var staddur niðri á hafnargarð-
inum einn laugardagseftirmiðdag
fyrir skömmu. Það var verið að landa
úr Kap II frá Vestmannaeyjum og
nokkrum netabátum. Veðrið var upp
á sitt besta eins og svo oft áður á
þessum vetri. Magnús NK var að
hverfa í austurátt. Nokkrar trillur
voru að þræða inn rennuna og Þórs-
hamar GK 75 var úti fyrir býsna
siginn með 400 tonn. Á bryggjunni
ræddu Ásmundur og Sigmar, eigend-
ur bátsins, við einn hafnarvörðinn um
möguleikana á að báturinn kæmist
inn á háfjörunni. Eftir nokkra út-
reikninga komust þeir að þeirri
niðurstöðu að hann ætti að sleppa.
Næsta morgun hvarf báturinn í aust-
urátt fyrir Hópsnesið og nú var ég
um borð. Ég hafði fengið leyfi til að
fara með og sjá hvert hann færi og
fylgjast með veiðinni.
Báturinn var kominn austur fyrir
Þorlákshöfn þegar ég vaknaði og
dreif mig upp í brú. Stýrimaðurinn
var á vakt, og svaraði greiðlega for-
vitnisspumingum landkrabbans.
Loðnugangan var út af Melnum,
12 mílur vestan við Eyjar, út af Land-
eyjum. Óhætt er að segja að hún sé
í fjörunni því að hún var á 10—15
faðma dýpi. Okkur hafði miðað hæg-
ar en upphaflega var búist við. Vindur
var á móti og töluverður straumur
enda bræla utar og kvika. I Vest-
mannaeyjum voru 9 vindstig en inn
til landsins grillti í strandlengjuna í
dumbungnum.
í talstöðinni mátti heyra í fyrstu
bátunum og gekk á ýmsu. Tveir bát-
ar, Gísli Ámi og Jón Finnsson, höfðu
sprengt nætumar. Hjá einum bátnum
hafði loðnukökkurinn í nótinni lagst
/
1
Einn loðnubáturinn vel siginn að snurpa síðasta kastið áður en lagt verður af stað norður.
Morgunblaðið/Kr.Ben.
PWí'rtHtmw
Beðið eftir að _ karlinn _ kalli
„Lago“. Hlynur, Árni og Ólafur
bíða við spilið fyrir snurpuvírinn.
Matthías Sigurpálsson 1. stýrimaður og Jón Pétursson háseti í nýjum
flotgöllum. Fyrir aftan þá er Magnús Sigurðsson háseti, sem búinn
er að vinna lengi í slikum galla og telur það allt annað líf.
Þórður 2. stýrimaður t.h. telur kerlinguna úr sýninu, einn háset-
inn til aðstoðar.