Morgunblaðið - 19.03.1987, Blaðsíða 66

66
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. MARZ 1987

Fimm dosiraf hvítri Loftmó.lhingu-"
Ingimar Karlsson telur þingmenn ekki hafa lokið öllum þeim verkefnum sem þeir voru kosnir til fyrir
fjórum árum síðan og bendir í því sambandi m.a. á fíkniefnamálin.
>
Þú tekur ferðatöskurnar,
þá halda allir að við séum
hjón?
Sonurinn er frískur en
rafhlöðurnar eru tæmdar!
HÖGNI HREKKVÍSI
Orlítið bitur kveðja til alþingismanna
Ágætu alþingismenn,
Nú liggur ykkur á. Nú þurfið þið
að komast út til fólksins og afla
fylgis fyrir kosningu til næstu fjög-
urra ára. En eruð þið búnir að ljúka
því sem þið voruð kosnir til fyrir
fjórum árum síðan? Ég held því
miður ekki öllu.
Hvað með fíkniefnamálin? Þið
hafið ekki sinnt nauðsynlegum
breytingum á lögunum þar um.
Einn maður fór sjö sinnum til út-
landa til innkaupa á fíkniefnum á
síðasta ári og var sleppt lausum að
loknum yfirheyrslum. Hæstiréttur
mildar um helming dóm undirréttar
yfir eiturlyfjainnflytjendum. Hann
telur skorta heimildir í lögum fyrir
svo þungum dómum sem undirrétt-
ur tajdi rétt að beita í baráttu sinni
við þessa voðamenn. Þarna sofið
þið á verðinum.
Hvað með hættuleg eiturefni?
Fyrir nokkrum vikum komu nokkrir
þingmenn fram með frumvarp um
að banna innflutning á efni sem
eyðileggur verndarhjúp jarðarinnar
gagnvart hættulegum geislum úr
geimnum. Sannað þykir að þessi
hjúpur sé þegar orðinn það skertur
að húðkrabbamein sé farið að stór-
aukast í sumum löndum af þessum
sökum. Allir sem tóku þátt í um-
ræðu á Alþingi um þetta frumvarp
á Alþingi töldu nauðsyn á því. Það
væri hins vegar ekki tími til þess
að samþykkja það nú. Já ykkur
liggur mikið á.
Mig skortir sennilega fremur
samúð með ykkar áhugamáli því
að mér liggur sjálfum ekkert á.
Ástæðan er persónuleg og því
ástæðulaust að tíunda hana hér.
Mig grunar að það séu ýmis efni
flutt til landsins sem annarsstaðar
eru fordæmd vegna hættu á að þau
séu krabbameinsvaldandi. Þar á ég
einkum við ýmis byggingarefni. En
hver hefur tíma til að sinna slíku í
ykkar önnum kafna þjóðfélagi?
Þetta stendur líka fjarri flestum
þeim sem ennþá halda heilsunni.
Ég vil að lokum minna á að þið
alþingismenn þurfið á atkvæðum
okkar að halda og við þurfum ár-
vökula þingmenn sem hlaupa ekki
á atkvæðaveiðar frá óunnu verki.
Ingimar Karlsson
Til þeirra sem
hlut eiga að máli
Það er eitt mjög áríðandi sem
vantar í stefnuskrá stjórnmála-
flokkanna í væntanlegum kosning-
um, það er leiðrétting á vaxtaokri
lífeyrissjóðanna. Frambjóðendur
virðast ekki hafa fundið smjörþef-
inn af þessum okurlánum sjálfir,
annars kynnu þeir ugglaust að
fínna til.
Hér eru smá dæmi. Af 100.000
krónum sem fengnar voru að láni
hjá sjóð árið 1983 er búið að greiða
80.000 krónur en eftir standa
400.000 krónur.
Vitið þið frambjóðendur góðir
hvað svona reikningskúnstir ófram-
sýnna fagmanna í listinni eru búnar
að kosta íslenzkan aðal?
Fjöldi heimila er í upplausn,
margir hafa geggjast, fleiri tekið
sig af. Hinir sem enn standa á löpp-
unum eru í þetta einni til fjórum
atvinnum á sólarhring til að standa
í skilum og hrekkur ekki til — því
það eru fleiri krumlur en lánasjóð-
imir sem gramsa í kaupumslaginu.
Stéttarfélagsgjaldið, Iífeyrissjóðs-
gjaldið, félagsgjaldið, starfsmanna-
gjaldið, skatturinn, skyldusparnað-
urinn, barnsmeðlagið — og svo
framvegis.
Margt gamalt fólk, sem á þak
yfir höfuðið, komið því upp af litlum
efnum, situr illa í því. Það hefur
lánað unga fólkinu veð í húsinu sínu
þegar allt var að fara í kalda kol —
en dugði ekki til. Haldið þið að
þessi ellilaun þessa gamla fólks sem
líka hefur byggt borgina hrökkvi
fyrir vaxtagreiðslunum?
Fyrir myntbreytingu brunnu pen-
ingamir upp í bönkunum á svoköll-
uðum vaxtaaukareikningum. Þá
varð gömul milljón að tíu þúsund
krónum. Þær fékk innistæðueig-
andinn. Um það leyti átti kona
nokkur úti í bæ gamla milljón og
tók aðra að láni hjá lífeyrissjóð til
kaupa á íbúð. Lífeyrissjóðurinn
kunni eins og bankinn að ávaxta
milljónina sína. Því þó konan sé nú
búin að borga af þessari lánsmilljón
sinni í sjö ár skuldar hún samt þrjú
hundmð þúsund.
Það er nú aðalnúmer ykkar,
frambjóðendur, að taka þennan
falska skuldakaleik frá vömm fólks,
svo það geti farið að rétta úr herð-
unum. Onnur stefnumál, þó af
mörgu sé að taka, og ég geri ekki
að málefni hér, eru ekki eins aðkall-
andi.
Guðrún Jacobsen
Víkverji skrifar
Vetur konungur hefur heldur
betur minnt á tilvem sína eftir
að hafa látið lítið á sér kræla undan-
farna mánuði. Við Islendingar emm
skyndilega minntir á að við búum
lengst norður í höfum þar sem allra
veðra er von. Þegar svona norðan-
bál gerir eftir mildan vetur er
stórhætta á ferðum fyrir gróður á
láglendi. Við verðum bara að vona
að skemmdir á gróðri verði sem
allra minnstar. Það skýrist á næstu
dögum og vikum.
xxx
Víkveiji getur ekki látið hjá líða
að lýsa yfír aðdáun á þeim
glæsilega árangri sem handknatt-
leiksmenn Víkings hafa náð á
undanfömum ámm. í 10 ár sam-
fleytt hafa Víkingar annað hvort
orðið íslandsmeistarar eða bikar-
meistarar í þessari þjóðaríþrótt
okkar íslendinga. Og það hefur
verið upplýst að markvörður liðsins,
Kristján Sigmundsson, hafí staðið
í markinu öll þessi ár. Árangur
Kristjáns og félaga hans hlýtur að
vera einsdæmi hér á landi og jafn-
vel í öllum heiminum.
Að baki þessum árangri liggur
geysileg vinna leikmanna og stjóm-
armanna. Leikmenn þurfa að leggja
hart að sér við æfingar og keppni
og stjórnarmenn þurfa að stjóma
starfi deildarinnar og afla peninga
til reksturs hennar. Hér gildir það
sama og í öllu íþróttastarfi á ís-
landi. Störfin em unnin í sjálf-
boðaliðsvinnu og af áhuganum
einum. Rekstur íþróttadeilda kostar
milljónir króna á ári hverju og deild-
imar leita á svipuð mið við öflun
peninga. Enda verður æ erfíðara
fyrir deildirnar að ná endum saman
og æ erfiðara er að fá menn til að
reka þær. Þetta er vandamál sem
íþróttaforystan þarf að glíma við
fyrr en seinna.
XXX
A
Ivikunni var Víkveiji viðstaddur
athöfn í Langholtskirkju en
þangað hafði hann ekki áður kom-
ið. Kirkjan er mjög fögur en látlaus
og hljómur sérstaklega góður. Við
athöfnina sungu tveir af okkar
fæmstu óperusöngvurum, Ólöf Kol-
brún Harðardóttir og Garðar
Cortes, og hefur Víkvetji sjaldan
heyrt söng hljóma eins fagurlega
og þama.