Morgunblaðið - 18.08.1992, Blaðsíða 12

<2 -
Pökkunar
límbönd
Gæbalímbönd sem
bregðast ekki.
Hrabvirk leib við
pökkunarstörfin.
J.S.Helgason Draghálsi 4 S: 68 51 52
gírmótorar
rafmótorar
Þýsk gæöavara á góöu veröi.
Einkaumboð á íslandi.
GÍRAMÓTORAR
verö m/VSK
0.37KW 40SN Kr. 22.993.-
0.75KW 40SN - 28.894.-
1.50KW63SN - 29.776.-
2.20KW63SN - 38.897.-
4.00KW63SN - 50.700.-
5.50KW63SN - 73.693.-
7.50KW 100SN - 83.772.-
RAFMÓTORAR
verð m/VSK
0.37KW 1500SNJ<r. 6.820.-
0.75KW 1500SN - 8.380.-
1.50KW 1500SN - 12.220.-
2.20KW 1500SN - 15.110.-
4.00KW 1500SN - 22.360.-
5.50KW 1500SN - 28.800.-
7.50KW 1500SN - 36.410.-
Ef mótorinn er ekki til á lager
okkar þá útvegum við hann á
skömmum tlma.
Þekking Reynsla Þjónusta
FÁLKINN
^ SUOURLANDSdRAUT 8, SlMI 614670 J
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. ÁGÚST 1992
Þriðjudagstónleikar í Signrjónssafni:
Dramatísk 20. aldar verk
„ÞETTA eru allt saman 20. ald-
ar verk,“ segja þeir Sigurður
Halldórsson sellóieikari og
Daníel Þorsteinsson píanóleik-
ari, um efnisskrá tónleika
þeirra í Listasafni Sigurjóns
Ólafssonar næstkomandi
þriðjudag. „Við leikum þijár
sónötur fyrir selló og píanó
eftir þá Debussy, Snitke og
Martinu en við verðum einnig
með stutt verk eftir Sjostakó-
vítsj.“ Þeir féiagar munu og
flytja þessa sömu efnisskrá á
tónleikum á Isafirði fimmtu-
daginn 20. ágúst en tónleikarn-
ir í Siguijónssafni hefjast eins
og venjulega kl. 20:30.
Daníel hefur verið við píanónám
í Amsterdam undanfarin ár en
Sigurður hefur starfað hér heima
síðan 1990 er hann lauk námi í
-London. Þeir félagar hafa leikið
mikið saman og komið víða fram
hér heima og erlendis. Meðal ann-
ars fóru þeir í tónleikaferð um
Bandaríkin og Kanada fyrir um
ári. Samstarf þeirra má rekja allt
aftur til ársins 1982 er þeir hófu
að leika í spunasveitinni Vormenn
íslands sem síðar varð Loftfélag
íslands. „í þessari sveit spiluðum
við eingöngu spuna í ein sjö ár
áður en við snertum eitthvað
klassískt saman,“ segir Sigurður.
Daníel bætir því við að þessi
spunavinna hafi komið þeim mjög
til góða þegar þeir fóru að fást
við og túlka klassísk verk.
Að sögn Daníels eru verkin á
efnisskránni einfaldlega þannig
til komin að þetta voru allt verk
sem þá langaði til að leika. „Við
Morgunblaðið/Kristinn
Daníel og Sigurður; „frumatriðið er að reyna gleðja fólk“.
vildum spila þessi verk og vorum
þá ekkert að hugsa um hvort þau
væru endilega svo tónlistarsögu-
lega fræðandi, þannig að eitt verk
væri frá þessum tima og annað
frá öðrum o.s.frv. Tvö þessara
verka höfum við spilað áður en
verk Snitke heyrðum við fyrst í
vetur.“
„Það kom svo í ljós að þessi
efnisskrá samsvarar sér_ mjög
vel,“ bætir Sigurður við. „í þess-
um verkum er alvara lífsins svo
sannarlega á ferðinni. Þetta eru
dramatísk verk og mikið að ger-
ast í þeim. í Debussy-sónötunni
er til dæmis ákveðin dauðakennd
enda er þetta eitt af hans síðustu
verkum þegar hann finnur dauð-
ann nálgast og auk þess skrifar
hann þetta til minningar um konu
sína sem þá var látin. í Sjostakó-
vítsj er svo alltaf ákveðinn þrúg-
andi tónn, hann hlífír manni alls
ekki. Verk Snitke er í rauninni
útvíkkun á þessari tilfínningu, þá
er þessi vitund orðin ennþá þrosk-
aðri. Scnitke er rússneskur og
tónlist hans er mjög þjóðfélagsleg.
Við sáum hann í Amsterdam í
vetur og heyrðum hann tala um
verkin sín og það gaf okkur mjög
mikið. í verki Martinu eru tals-
verð átök og mikið að gerast.
Þjóðlagahefðin er rík í verkum
hans og eins má fínna áhrif frá
djassi en hann var mikill djassá-
hugamaður."
Þrátt fyrir verkefnavalið vilja
þeir félagar ekki kannast við að
þeir séu mjög alvarlega þenkjandi
ungir menn. „Við erum voðalega
léttúðugir," segja þeir kankvísir
en auðvitað er þeim hjartans al-
vara með tónlist sinni. „Ég held
að í hverjum manni sé grunnþörf
fyrir tónlist, að heyra hljóð hvem-
ig sem þau eru. Það sem við eram
að burðast við er að snerta þenn-
an streng í fólki en leiðin að hon-
um er stundum nokkuð flókin.
Við viljum sýna fólki að við erum
bara venjulegir menn að spila tón-
list sem höfðartil allra, tónlist sem
endurspeglar tilfínningar sem búa
í okkur öllum. Frumatriðið er að
reyna gleðja fólk, hvort sem spiluð
er glaðleg eða sorgleg tónlist.“
gþg
Færeyskar listakonur
________Myndlist_____________
Eiríkur Þorláksson
íslenskir listunnendur eru fyrir
löngu orðnir vanir því að hingað
komi listsýningar frá fjarlægum
heimshornum og öllum sviðum
heimslistarinnar. Hins vegar hefur
verið minna um að við hefðum tæki-
færi til að kynnast því sem næstu
nágrannar okkar hafa verið að gera
á þessu sviði; sýning á færeyskri
list, sem nú stendur yfír í Sverris-
sal í Hafnarborg í Hafnarfírði, er
því ánægjuleg heimsókn fyrir alla
listunnendur.
Hér er um að ræða sýningu á
verkum eftir þijár færeyskar lista-
konur, Astrid Andreasen, Guðrið
Poulsen og Titu Vinther. Astrid
sýnir textílverk, teikningar og
ísaum, Guðrið sýnir keramík og
Tita vefnað. Sameiginlegt viðfangs-
efni þeirra er nærtækt fyrir eyja-
skeggja um allan heim, en það er
fyrst og fremst hafið, lífríki þess
og furðuheimar.
Þetta mun í fyrsta sinn sem þess-
ar listakonur sýna verk sín hér á
landi, en þær hafa allar unnið að
list sinni um nokkurt skeið. Þær
hófu sitt listnám í Færeyjum, en
sóttu menntun sína ennfremur til
Danmerkur, Finnlands, Svíþjóðar
og jafnvel íslands, en Guðrið Pouls-
en stundaði nám í keramíkdeild
Myndlista- og handíðaskóla íslands
um tveggja ára skeið. Þær hafa
tekið þátt í sýningum í Færeyjum
og á hinum norðurlöndunum, en
þetta mun í fyrsta sinn sem þær
sýna saman. Við fyrstu yfírsýn
verður ekki annað sagt en að verk
þeirra fari vel saman og styrki hvert
annað, enda um tengd viðfangsefni
að ræða — hina lífrænu undirstöðu
lífsins í Færeyjum. Þegar sýning
sem þessi er skoðuð vaknar ósjálf-
rátt spurningin um hvers vegna ís-
lenskir listamenn samtímans sýna
svipuðum þáttum í tilveru íslend-
inga svo lítinn áhuga sem raun ber
vitni; hefur listin hér fjarlægst und-
irstöðuna meira en góðu hófí gegn-
ir?
Hlutur hverrar listakonu fyrir sig
er misstór í sýningunni, og byggir
það að nokkru á þeim efnum sem
þær vinna í. Guðrið Poulsen sýnir
keramík og eru vinnubrögð hennar
vönduð og heilsteypt, þannig að
fátt kemur á óvart. Hin kuðung-
slaga verk „Gágga“ (nr. 36) eru
skemmtilega unnin, og „Flatoyggj-
ar“ (nr. 10) er afar myndræn upp-
setning; stöplarnir rísa upp líkt og
tindar á hafsbotni, í öllum tilbrigð-
um lita og áferðar.
Tita Vinther sýnir hér vefnað
sem hún hefur unnið úr færeyskri
ull sem hún hefur sjálf spunnið og
litað. í flestum verkunum vinnur
hún út frá einum grunnlit, og fjöl-
breytt blæbrigðin ráðast síðan af
myndefninu. „Grönt hav“ (nr. 1)
er gott dæmi um þetta, og „í byrj-
anininni" (nr. 9) sýnir hversu vel
hin næmu litbrigði geta tekið sig. út
í þessu efni, sem venjulega er kennt
við grófleika. „Taraskóð" (nr. 12)
og „I sjónum“ (nr. 32) eru svo góð-
ar tengingar við þema sýningarinn-
ar. Astrid Andreasen á flest verk
á sýningunni og sýnir m.a. nokkrar
teikningar sem eru hluti af líffræði-
verkefni þar sem hún hefur unnið
að því að kortlegga allt botndýralíf
í hafínu við Færeyjar. Listakonan
hefur einnig ferðast til Galapagos-
eyja og skoðað dýralíf þar, og þess-
ar tvær námur eru grunnurinn að
hinu fjölbreytta og ríkulega litaða
dýralífí sem birtist í verkum henn-
ar. Bjartir litir og skrautefni eru
mikilvægur hluti af ísaumsverkum
eins og „Galapagos" (nr. 13) og
„Föroya banki“ (nr. 37), og má
bæði njóta þessa ríkidæmis í ná-
lægð, þar sem efnið og vinnubrögð-
in vekja aðdáun, og í fjarlægð, þar
sem myndbyggingin nýtur sín bet-
ur. Astrid skilar einföldum verkum
eins og „Fiskur“ (nr. 21) af jafnmik-
illi nákvæmni og „Havið“ (nr. 30),
sem er án efa eitt fjölbreyttasta
verkið hér (jafnvel þó aðeins þrír
hlutar af fimm séu til staðar, vænt-
anlega vegna þrengsla).
Hér er á ferðinni ríkuleg sýning
sem vert er að benda fólki á að
skoða, enda ekki á hveijum degi
sem færeysk myndlist berst til okk-
ar. Helsti ókostur hennar er að
nokkuð kreppir að uppsetningu sýn-
ingarinnar í þessum litla sal. Verk-
in hefðu þurft talsvert meira rými
til að njóta sín til fullnustu, án þess
að skerða rými hvers annars. Þetta
er sýning sem hefði átt fullt erindi
í stærri sal Hafnarborgar, þar sem
gestir hefðu átt mun betri aðgang
að einstökum verkum hverrar lista-
konu heldur en fæst í Sverrissal.
Verkin hefðu staðið sig vel í slíkri
uppsetningu. Sýning þeirra
Astrid Andreasen, Guðrið Poulsen
og Titu Vinther í Sverrissal Hafnar-
borgar stendur til mánudagsins 24.
ágúst.