Skírnir - 01.01.1832, Blaðsíða 3

3
berast frá Vallandi og Fránkarfki, og víkr það
nokkuð frá fví, er almennt skeðr.
Rósemi álfu vorrar þykir mjög komin undir
von, og að vísu ber margt til þess, er vekja má
kvíðboga fyrir því, er fer í hönd , þótt friðarins
gæði og stríðsins margföldu vankvæði seu hvör
um sig svo bersýnilig, að eigi þykir vandráðið,
livort þetta eðr hitt skuli vera í fyrirrúmi. En
ogsvo tímabil það, sem her á yfir að fara, vakti
í öndverðn hjá oss sömu hugleiðíngar, og þó leiddi
forsjónarinnar stýrandi liönd atburðanna rás áfram
svoleiðis, að friðarins gyðja hvörgi veik lángdvöl-
um frá álfu vorri. Sýnilig var og hvörvetna um-
hyggja 8Ú og viðleitni, er stjórnarfræðin lagði
fram tii að komast hjá almennn stríði á þessu
timabili, og var það að vísu mjög aft'araríkt og
velgjörandi fyrir almenna þjóðarheill og velgengni;
því þarvið fengu þjóðirnar hæfiligt svifa-rúm til
róligrar yfirvegunar að lagfæra það, er þurfa
þókti, og reisa skorður við blindurn ákafa og
frekju, og þó einkum til að gáuga úr skugga um
það, hvörsu miklu hollara og skynsamara það reynd-
ar er, að fylgja með og láta eptir tíðarandanum,
með því að framkvæma og fullnægja þeim kröf-
um og hugmynduin, er hann bendir til, enn að
leitast við að aptra verkunum hans með vopnaðri
hendi og ofbeldi. þessvegna hafa og margir vísir
stjórnarar annaðlivort sjálfkrafa fullnægt' þarað-
lútandi sanngjörnum óskum þegna sinna, eðr og
strax látið eptir þeim, þegar þeir urðu varir við,
hváð þeir vildu; þaraf kemr það, að nýar ríkis-
skipanir eru á þessu ári allvíða settar á stofn, og
(1*)