Skírnir - 01.01.1832, Blaðsíða 43
— -13
stefna aS sama takmarki og frændi hans á Spáni.
Spánarríki er einsog það var á dögum Philips 2ars,
I>ó meÖ þeim mismun, aÖ nú eru menn ofsóktir
þar fyrir villumeiníngar um landastjórn, en þá fyrir
trúarvillur: aÖ ríkiÖ þá var voldugt, nú öldúngis
dáðlaust og vanburöa. Stjórnin getr eigi staöiö
einsömul, nema styÖjist liún við kennilýðinn, og þó
nægir fulltýngi hans eigi til að stjórnin geti náð áliti
og virðíngu utanlands eðr innan. J>aÖ sem alment
bar til tíðinda laut, allt að smásmugligri lævísi
við hyrðina (er stjórnarráðið þvínærst braut heilann
í): nauta-ati og annara villudýra: peníngaskorti
í fjárhyrðsluuni og skrumfullri stríðsútgjörð, er
aldrei varö framkvæmt: fángelsi og drápum sak-
feldra, en saklausra frelsisvina. Hvör sá er á ein-
livörn hátt var grunaðr um, að halda með frelsi
og upplýsíngu var strax gripinn og annaðhvort
drepinn eðr sviptr frelsi og aleigu; og svo var
stjórnin hrædd við þennan óvin, að konúngsmenn
og þeir svokölluöu Karlistar nú virðast að hafa
bundið bræðralag til varnar sameginligum fjand-
manni, er þeir þó að undanförnu hafa borizt
banaspjót eptir. A svo veikum grundvelli stendr
Spánar-stjórn, einstakt og aðvarandi dæmi óbund-
ins sjálfræöis, kraptlaus og fyrirlitin, og má kalla
hún tóri framar enn Iifi, og á hvörgi sinn líka
nema í Portúgal. Konúngr er jafnan lítt við heilsu,
þó liann sfe úngr að aldri, og nýliga hefir frezt,
að sjúkleiki lians fari vaxanði. I árs iokin eign-
aðist hann dóttur viö drottníngu sinni, og var þá
mikill gleðskapr í ríkinu, og mundi þó liafa orðið
miklu meiri, ef kouúngi liefði orðið sonar auð ð;