Skírnir - 01.01.1832, Blaðsíða 83
83
aitnara minniháttar ritgjörSa; en J>ví er fiessa hör
getiS, að [>a5 þykir lýsa sýniligri hluttöku og
og athuga fyrir Jiessu svo merkiliga Jijóöar-mál-
efni, erí fyrstu virðtist aS vekja minni eptirtekt,
enn likindum skipti og til var ætlanda.
Frá lærdómsefnurn Dana á þessu tímabili,
greinir her eigi, þarsem þarum mun fjlgja greini-
Jig skírsla frá annari Jiendi einsog aÖ undanförnu.
Almenn þjóöar upplýsíng tekr sýniligum framför-
um og stjórnin ber umsorgun fyrir framförum
hennar. Meiníngar manna ura opinber málefni
og ritgjöröafrelsið yfirhöfuð liafa á seinni tíö
tekið frjálsari stefnu enn áðr, þótt hvorugu sö
rýmkað frá því, er var að Iögum.
Viðburðir einstakra, einkum andligrar stettar
manna, að binda samvizkur og þánkafrelsi með-
bræðra sinna í tru og kristindómi við bókstaf og
lagaboð, urðu því víðasthvar án árángrs og verk-
ana, en máttu makliga verða til ásteytíngar, er
pessir kristindómsvinir fóru fram með ákafa og
ógnunum gegn þeim, er þenkja og tala öðruvísi.
Eigi er misklíðum þessum með öllu lokið, en lík-
ligt er þær endi með varanligum friði og rósemi,
og einkum að þær liör í landi leiði til umbótar
í kyrkjuligum tilskipunum, er brestr þeirra hefir
einkum orðið sýniligr, og umbótin æskilig siðan
styrjöld þessi liófst í kyrkjunni; og mun því ósk
þessi ná æskiligri uppfyllíngu.
Marga merkismenn sína misti Danmörk á
þessu tímabili ; meðaf þessara voru: etazráð og
prófessor Wað, riddari af dannebrógen, og próf. f
mælíngarfræði her við háskólann v. Schmidten, á
(®*)