Skírnir - 01.01.1832, Blaðsíða 30

hvarf i rilti lians, síSan stríðinu var lokið, og láta
margir þar fyriberast. I atburðum þeim, er urðu
í Vallandi, og hvörra nokkuð er getið í fyrra, tók
keisarinn [)átt, er frændr hans og dóttir skoruðu
á hann ser'til fulltýngis ; lét hann og herlið sitt
koma fööur páfa til liðs, er þegnar lians gjörðust
líkiigir til mótþróa og uppreistar, einsog síðar
muii sagt verða; vann hann mcð þeim hætti áliti
sinu og veldi mikla staðfestu í Vallandi, en það var
eiukum Fránkaríki til mikillar ásteytíngar, er
þessvegna krafðist af þeim voldugu ríkjum, að
þau vildu hlutast til, að Austrrikismenn færu sem
skjótast aptr útúr rikinu, er þeir hefðu rotið af-
skiptaleysis-gjörning þann, er þessi voldugu riki
hefði áðr samið sin ámilli, viðvíkjandi annara þjóða
högum. Eigi hröðuðu Austrríkismenn sér að lieldr,
en bjuggust þó til burtferðar, og ytirgáfu fyrst
Kyrkjulöndin í júlí mánuði, og höfðu þeir þá fi ið-
að landið að ytra áliti, en eigi getað upprætt óá-
nægju og misklíðar sæði það, er fest hafði þar
rætr, og spratt það upp og þroskaðist undireins
og Austrríkisinenn voru koinnir útúr ríkinii, eins-
og 8iðar mun sagt verða. Ilefir og nýliga frézt,
að ýinsar borgir í Kyrkjulöndunum hafi byrjað á
ófriði að nýu, og Austrríkismenn orðið að skerast
i leikinn og stilla aptr til friðar, er herfylkíngar
páfa af sjálfsdáðum ei geta haldið rósemi og friði
i landinu; leikr og á orði að Frakkar muni senda
her manns tilVallands, páfanum til fulltýngis, og
þannig fyrir sitt leiti stuðla til að kyrkjunnar yf-
irherra geti setið að stóli sínum með þeirri virð-
ing og rósemi, er tign hans er samboðið.