Skírnir - 01.01.1894, Blaðsíða 77

Bandaríkin.
77
ískyggilega út og hafði auk annars það í för með sjer, að sumstaðar varð
að loka verksmiðjum vegna kolaskorts. Langsögulegast varð j)ó verkfall
járnbrautarmanna, sem um tima virtist ætla að lama a!lt viðskiptalif lands-
ins. Það byrjaði í Pullmau, undirborg við Chicago, á kaupgjaldsdeilum
milli Pullmans, vagnasmiðjueigandans mikla, og verkamanna hans. Pull-
man og fjelag hans selur ekki vagna sina, heldur leigir þá járnbrauta-
fjelögunum. Samningar tókust ekki og verkamenn hættu vinnu. En svo
tók fjelag járnbrautamanna í strenginn til að hjálpa verkamönnum Pull-
mans og neitaði að fara með vagna hans. Járnbrautafjelögin voru skuld-
bundin með samningum til að nota vagnanna, og svo varð afarvíðtækt
vorkfall á brautunum, og hætt.u lestagöngur um tíma á fjölda mörgum
þeirra. Þegar svo járnbrautaeigendurnir reyndu að fá sjer vinnukrapt
rueðal atvinnuleysingjanna, kom til óeirða mikilla. Mest kvað að þeim i
Chicago. Borgarstjórnin og ríkisstjórnin fengu eigi við neitt ráðið, en þá
tók Cleveland forscti í taumana með því að láta sambandsherlið halda
lýðnum í stilli. Út af því varð grernja mikil meðal verkalýðsins, og var
því haldið fram, að þessar tiltektir forsetans væru gagnstæðar stjórnar-
skránni. En congressinn veitti forsetanum eindregið fylgi, og greiddi
honum þakklætisatkvæði með öllnm atkvæðum gegn 25. Verkamenn biðu
algerðan ósigur í þeasari deilu við járnbrautafjelögin, sem ekki var nein
furða, þar sem jafnmikið var til af atvinnuleysingjum og stjórnirnar liðu
ekki að ofbeldi væri beitt til langframa. Fjelögin fengu nóga verkamenn
og neituðu lengi að gefa verkfalismönnum atvinnu. Leiðtogarnir voru
dregnir fyrir lög og dóm og sættu fangelsisvist fyrir æsingar, og aðal-
foringi verkamanua lý6ti opinberlega yfir því, að hann mundi aldrei fram-
ar ráða til verkfalls, því að hann hefði sannfærzt um, að eini vegurinn til
áð bæta hag verkaiýðsins væri sá, að hafa bein áhrif á löggjöf landsins.
Afarmiklir skógaeldar komu upp í ágústmán. í Wisconsin, Michigan
og Minnesota, sem eyddu sex bæjum með öllu. Líftjón biðu nokkur hundruð
manna. Drengilega var við brugðizt, eins og Bandaríkjamönnum er titt,
til að bæta úr hörmungum þeim or samfara voru þessari óttalegu óham-
ingju. — Eigi löngu eptir þá miklu brennu fór fellibylur yflr part af
Iowa og Minnesota og olli mjög miklu tjóni.
í Suður-Carólínu lá i byrjun aprílmánaðar við verulegu borgarastríði
út úr vínsölumálum, svo að ríkisstjórinn varð að bæla niður óeirðirnar með
ríkisliðinu og fara með nokkurn hlut rikisins svo sem uppreisn ætti sjer
þar stað, bannaði járnbrautafjelögum að flytja þangað menn án sins leyfls