Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Síða 80

8o
Akureyri 1882, og mér er svo sagt, að síld þessi hafi
reynzt ágæt, og sæmi sér eins vel á borði og sardín-
ur, sem keyptar eru dýru verði frá Frakklandi. Á
öllum sýningum, sem verið hafa seinni árin, er sam-
dóma álit um það, að smekkgæði fiska, að minsta kosti
allflestra, haldi sér langbezt með oliu í tinuðum dósum.
Viðarolían er að visu nokkuð dýr, en það er nú
ekki lengur nein launung á því, að Frakkar til þeirra
afnota brúka mjög alment hina ódýru baðmullarolíu,
sem er hreinsuð og verkuð til þessa í efnafræðisverk-
smiðjum, og þykir allgóð til þessa. Smærri sild gæti
íslendingar þvi verkað á þenna hátt. J>að eru góðar
framfarir hér á landi, þó ei sé nema í byrjun sinni,
að leggja ýmsan mat í tinaðar dósir, og er aðferðin
bæði einföld, auðlærð ogódýr, ef að nægur sparnaður
er hafður með áhöld og völ á vinnuafli, þar eð kven-
fólk getur unnið að öllu verkinu, þegar það hefir feng-
ið æfingu. Smá síld er ódýr, og þolir því nokkur
verkalaun, ef hún er tinuð niður.
í ritgjörð þessari hefir mest verið talað um hina
stóru síld, en lítið um hina minni eða kópsíldina og
sandsílið eða trönusílið. Sandsílinu, sem heyrir til ann-
ars fiskaflokks en hafsildin, gefa menn lítinn gaum, og
þó er það, að það hefst við í ótölulegum grúa á leir-
um og í sandi nálægt landi mestalt árið, hin veruleg-
asta undirstaða fyrir þorskveiðunum, að minsta kosti
fyrir vestan og sunnan, að þvi mér er kunnugt. Síli
þessi, sem kölluð eru á dönsku Tobiser (Ammodites),
eru allgóð til fæðu, og í öðrum löndum eru þau allvíða
lögð í tinaðar dósir. þ»ó kveður ei eins mikið að
gagnsemi þessarar síldar til þessa sem að kópsíldinni,
eða sem Norðmenn kalla Brislinger (clupea sprattus).
Að salta hana til verzlunarvöru hefir eigi tekizt, þó
reynt hafi verið, þar á móti er nokkuð reykt og þykir
sælgæti, en mest kveður að því, sem er tilreitt í þær