Dagblaðið Vísir - DV - 26.08.1988, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 26. ÁGÚST 1988.
Spumingin
Lesendur
Hvað dreymdi þig í nótt?
Valgerður Aðalsteinsdóttir: Ekki
neitt, held ég. Að minnsta kosti man
ég það ekki.
Elsa Blöndal: Ég man það nú ekki,
mig dreymir nú yfirleitt líka bara
einhverja vitleysu.
Sigrún Gunnarsdóttir: Mig dreymdi
að ég væri á hestbaki og riði í gegnum
miðbæinn. Mig dreymir yfirleitt eitt-
hvað á hverri nóttu.
Björn Indriðason: Ekki nokkurn
skapaðan hlut, ekki frekar en venju-
lega.
Siguijón Kristinsson: Ég held bara
ekki neitt. Mig dreymir nú sjaldan
en ef svo er þá eru þaö alltaf góðir
draumar.
Birna Huld Helgadóttir: Mig dreymir
nú voða sjaldan nokkuð og ekkert
síöustu nótt.
Gluggagægjur og lág-
kúrulegur þjófamórall
Einn veskis- og vonarlaus skrifar:
Það verða sjálfsagt margir fyrir því
óláni einhvern tíma á ævinni að tapa
veskinu sínu, hvort sem það nú týn-
ist eða er hreinlega stolið. Slíkt er
afar óþægilegt þar sem í kjölfarið
fylgja reddingar í banka vegna tékk-
heftis og korta, útvegun skírteina svo
ekki sé minnst á beint fjárhagslegt
tap við slíkt ólán.
Það sem pirrar mann aftur á móti
alveg upp í háls er að vita af því að
veskið er, eða hefur verið áður en
þvi var hent, í höndum einhvers
óviðkomandi sem að vild getur rýnt
í persónulega hluti sem eru venju-
lega í veskjum. Manni frnnst eins og
ókunn augu stari stöðugt inn um
buxnaklaufina hjá manni eða liggi í
leyni við gluggana heima til að hnýs-
ast í það sem engum kemur við nema
manni sjálfum.
Slík iðja, sem hér er lýst, svalar
sjálfsagt leyndum hvötum margra til
að hnýsast í einkalíf annarra og því
fer sjálfsagt svo að ekki nema lítill
hluti allra tapaðra veskja kemur í
leitimar. Fólk getur dundað lengi við
fróun þessara „frómu“ hvata. Ef
þessi svölun hugðarefna er ekki efst
á baugi þá er við mjög lágkúrulegan
þjófamóral að etja þar sem veskinu
er hent í ruslið eða eyðilagt eftir að
tékkhefti og lausafé hefur verið hirt.
Það er undarlegur andskoti aö fólk
geti ekki gert sér lítið fyrir og skilað
veskjum sem þaö fmnur, eftir aö
hafa gætt sér á innihaldinu með
laumulegu sælubrosi, í næsta póst-
kassa eða skilið það eftir á kaffihúsi
eða einhvers staðar þar sem (von-
andi) eðlilega hugsandi mannvera
kemur því rétta boðleið. Það hefur
þrátt fyrir allt fengiö fyrirhafnar-
lausa og ókeypis inngöngu í það sem
mönnum er næst að kalla helgidóm,
það er veskið.
Ég útiloka ekki alveg sinnuleysi og
áhugaleysi gagnvart náunganum
sem orsök þess að veskið er alveg
týnt og tröllum gefið og nota þá tæki-
færið til að biðja þá sem finna veski
um að sjá sóma sinn í því að skila
því til lögreglunnar eða koma því
rétta boðleið á annan hátt. Ég álasa
engum fyrir að hirða peningana á
þessum síðustu og verstu tímum.
Sigurður og
Eva góð sam-
an á rás 2
Eskfirðingar skrifa:
Við gátum ekki setið á okkur í þetta
sinn. Við erum bálreiðar og svekktar
vegna þess að Sigurði Gröndal hefur
verið sagt upp á rás 2.
Oft höfum við óskað þess að geta
stillt á Stjörnuna eða Bylgjuna en
eftir að Siguröur kom í þáttinn með
Evu var sú ósk gleymd og grafin.
Enda hefur maður tekið eftir því hve
miklu fleiri Reykvíkingar eru farnir
að hringja í símatímana. Það hlýtur
að tákna að rás 2 er orðin betri en
hinar stöðvarnar.
Við skorum á stjórn Ríkisútvarps-
ins að ráða Sigurð Gröndal aftur.
P.S. Ríkisútvarpið, rás 2, er búið
aö missa of marga góða menn. Reyn-
ið nú aö halda í þetta litla sem eftir er.
Sigurður og Eva eru frábær saman.
Fyrirmenn þjóðarinnar
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Þegar toppfígúrum þjóðarinnar
er boöiö að stíga á erlenda grund,
vitaskuld í opinberum erindagjörð-
um, bregst ekki að þeir hljóta all-
mikla umfíöllun þarlendra fjöl-
miöla. Svo stórfenglegir kváðu ís-
lensku höfðingjarnir vera, í augum
útlendinganna, að þeir skyggja svei
mér á sólina og þarf nokkuð til.
Málefni í viðkomandi löndum,
svo sem skattar, skyldur, hervæö-
ing ellegar innrásir hér og þar á
hnettinum, liggja gersamlega i lág-
inni, falla í gleymskunnar dá þá
stund er hinir áhugaverðu þegnar
gera töf.
Almenningur talar ei um annað,
notar hveija stund er gefst til að
hylla kappana. Erlendi múgurinn
sýnir víkingum norðurhafa lika
virðingu sína með þeim hætti að
veifa einingartákni landsins, fán-
anum, hvarvetna er dýrlingarnir
birtast. Meira að segja stórmenni
eins og Reagan Bandaríkjaforseti
og aðrir álíka valdamiklir kújónar
1 veröldinni á vorri tið verða aö
gjöra svo vel að sætta sig viö stól
númer tvö, vegna þess einfaldlega
að þeir hafa engan séns i lýðinn.
Er ég les eöa heyri fregnir af áð-
urgreindum heimsóknum fyllist ég
þjóöemiskennd ásamt óskaplegu
stolti yfir að teljast landi svo mikil-
vægra persóna er ráöa ferðinni í
heimsmálunum. Það skal tekið
fram aö hérlendir fjölmiðlar eru
einkar duglegir við aö fræöa fólk
um slíkar kynnisfarir, sér í lagi ef
um er að ræða menn á hægri væng
stjórnmálanna, þá skortir aldrei
lýsingarorðin. Jafnvel hef ég staðiö
mig aö því aö verða ákafur stuðn-
ingsmaður hvalveiða okkar í skyni
vísinda og þá gjarnan bölvað græn-
friðungum niður í neðsta víti,
ásamt öðrum náttúruverndar-
bandalögum, fyrir að vera svona
óskaplega miklir iðjuleysingar og
heimskingjar að skilja ekki að ís-
lendingum ber skylda til að veiða
stórfiskana áfram til að halda and-
litinu á alþjóðlegum vettvangi.
Hvar stæðu Frónbúar ef þeir töp-
uðu ásjónu sinni? Aö bera alla
þessa ást í brjósti fyrir lífinu, á láöi
sem legi, er mér óskiljanlegt er
þjóðarrembingurinn grípur mig.
Allt vegna margtugginna ferða-
laga.
En sú tilfinning mín stendur yfir-
leitt stutt, hæsta lagi 10 mínútur í
hvert sinn, þá fer ég aftur að leiða
hugann að skaðsemi hvalveiöanna.
íslenskt efnahagslíf, er núna stend-
ur á sannkölluðum franskbrauðs-
löppum, þolir ekki deginum lengur
áhrifamátt nefhdrar deilu - þrátt
fyrir góöa frammistööu íslensku
höfðingjanna erlendis.
Herjólfur svarar fyrir sig
Magnús Jónasson, framkvæmda-
stjóri Herjólfs hf., skrifar:
Vegna skrifa í lesendadálkum DV
að undanförnu óskum við eftir að
þetta komi fram:
1. Vegna skrifa Erlu:
Það er rétt að aðstöðu vantar í Þor-
lákshöfn fyrir þjónustu okkar. Fyrir-
tækið hefur fram undir þetta ekki
talið sér fjárhagslega kleift að koma
henni upp, en á þessu veröur breyt-
ing í vetur. Herjólfur er nú aö und-
irbúa byggingu húss sem staðsett
verður í Þorlákshöfn, viðskiptavin-
um okkar til þæginda.
Við vildum líka leiðrétta að farmið-
ar fyrir síðustu þjóðhátíð voru seldir
á þremur stöðum í Reykjavík, einum
stað í Keflavík og á Selfossi. Um 900/-
farþega Herjólfs á umræddu tímabili
keyptu farmiða á þessum stöðum og
gengu þeir fyrstir um borð en
þeir sem komu miðalausir.
Þaö skal líka leiðrétt að Herjólfur
flutti um 2500 farþega til Eyja fyrir
Herjólfur flytur mörg þúsund manns á ári hverju á milli lands og Eyja.
síðustu þjóðhátíð (ekki 7-8 þús.) og Við væntum þess því að geta boðið
aldrei meira en 360 í ferö. farþegum okkar enn betri þjónustu
næsta sumar.
2. Vegna skrifa Sigurðar Pálssonar
vildum við upplýsa eftirfarandi:
Umræddum farþega var gert ljóst
áður en til þessa flutnings kom að
varan þyrfti að vera komin til Þor-
lákshafnar kl. 11.00 ef hún ætti að
komast með skipinu. Það gerist síðan
að varan kemur ekki fyrr en 15 mín.
fyrir brottfór skipsins og þá þannig
frá henni gengið að töluverðan tíma
hefði tekið að koma henni um borð.
Var því um að ræða að skipið færi á
réttum tíma og varan skilin eftir eða
að láta skip og farþega bíða allt aö 1
klst.
Að sjálfsögðu var sá kostur tekinn
að fara á réttum tíma eins og ávallt
er kappkostað. Annað væri ekki verj-
andi, sérstaklega með tilliti til far-
þeganna. Væntum við að Sigurður
skilji þessa afstöðu okkar.
Að lokum sendum við þessu ágæta
fólki kveðju okkar og bjóðum það
velkomið um borð í Herjólf.
Lögreglan liggur gjarnan í leyni við hraðamælingar. Lesanda finnst það
ekki rétt aðferð.
Löggan liggur í leyni
Baddý hringdi:
Mig langar að spyrja hvers vegna
lögreglan þarf alltaf aö liggja í leyni
þegar hún er við hraðamælingar?
Stundum sér maður hana fela sig
á hinum ólíklegustu stööum, inni í
húsasundum og öðrum furðulegum
skúmaskotum.
Ég bý í Hafnarfírði pg keyri mikið
til og frá Reykjavík. Á þeirri leið er
lögreglan oft í felum við hraðamæl-
ingar og stundum þannig að manni
bregður bara.
Ég get ekki skiliö hvers vegna lög-
reglan þarf að vera í felum viö þenn-
an starfa. Væri ekki miklu nær aö
vera á áberandi stað? Þá keyrðu öku-
menn ekki yfir leyfilegum hraða og
hlutirnir gengju betur fyrir sig. Það
getur varla verið aðalmálið aö ná
ökumönnum við hraðakstur, aöal-
málið hlýtur aö vera að forða mönn-
um frá því að keyra of geyst.
Lögréglan mætti gjarnan gefa skýr-
ingar á því hvers vegna þessar að-
ferðir eru notaðar.