Dagblaðið Vísir - DV - 30.09.2000, Blaðsíða 42

50
LAUGARDAGUR 30. SEPTEMBER 2000
Tilvera
DV
“Milljónamæringar” frá íslandi á ferðalagi:
- grátandi sígaunadrengur í kjól og hestvagnar í bland viö Trabanta
NorðurMuti Rúmeníu er ekki ferða-
mannaland í verstu merkingu þess
orðs. Þeir sem ferðast um landið kom-
ast fljótt að því að túristasáifræðin hef-
ur enn ekki náð bólfestu hjá þeim sem
selja vörur eða þjónustu. Undirritaður
varð þeirrar ánægju aðnjótandi að
ferðast um landið sem eitt sinn var
undir jámhæl einræðisherrans Niku-
lae Ceausescu. Ferðast var frá Búda-
pest í Ungverjalandi á fremur hrör-
legri rútu en ástæðan var sú að Grétar
Hansson bílstjóri vildi ekki að speglar
rútimnar eða annar utanáliggjandi
búnaður félli í hendur stigamanna. Þá
voru þeir, hann og Ungveijinn Ferenc
fararstjóri, sammála um að ekki væri
ástæða til að vekja óþarfa athygli á
þeim 40 íslensku ferðamönnum sem
þama fóra lítt troðnar slóðir. Það urðu
því örlög hópsins að fara um Rúmeníu
i látlausri rútu. Þrátt fyrir hinn fá-
brotna farkost skemmti fólk sér hið
oesta og sögustundir hins íslensku-
nælandi Ferenc á löngu dagsferðun-
im vora ómetaMegar. Hann var ótæm-
ndi fróðleiksbrunnur sem óspart
ndi gullkom aftur í rútuna um kall-
■rfið. Ferenc var tóMistarkennari á
töðvarfirði þegar Ceausescu var
teypt af stóli.
iestvagnar og rútur
Ekki var Maupið að því að komast
'fir landamæri Ungverjalands og
itúmeníu. Fyrst var nákvæm vega-
oréfaskoðun Ungveijalandsmegin og
iíðan tók við 50 metra Mutlaust belti
iður en sami leikurinn hófst hjá rúm-
mskum landamæravörðum. Ferenc
fararstjóri safnaði saman öllum 40
vegabréfúnum og með nokkra bjóra í
handraðanum hélt hann á fund
landamæravarðar. Það tók Rúmenann
góða klukkustund að slá inn öll ís-
lensku þomin og öin áður en Rúmenía
stóð opin íslenskum ferðalöngum. Um-
skiptin frá Ungveijalandi vora augljós
og sláandi. Allur húsakostur var hrör-
legri og fátæktin augljós. Fljót-
lega dúkkuðu upp
sölutjöld sem
klambrað var sam-
an upp við þjóðveg-
inn og innfæddir
gerðu allt sem í
þeirra valdi stóð til að
stöðva rútuna og
krækja sér í viðskipti.
Dúkar, tágakörfur og
ávextir var algengasta
söluvaran. Umferðin
samanstóð af einkenni-
legri blöndu hestvagna,
fólksbUa og langferðabíla.
Langalgengustu smábU-
amir vora Trabant en einnig mátti sjá
aðra austur-evrópska bUa. SportbUar
vora fáséðir. Umferðin gekk hægt af
þeim eðlUegu ástæðum að hinir hrað-
skreiðari vora í stórsvigi innan um
hestvagnana. Ferðalangamir fengu
fyrirlestur frá Ferenc um gjaldmiðU-
inn í Rúmeníu og hvemig umreUoia
ætti krónur í þá mynt. Slíkt var flókið
mál en íslenska krónan tók á sig guU-
inn blæ í samanburði við rúmenska
leiið. Einfaldasta skýringin á genginu
var sú að ein mUljón lei jafnaðist á við
3600 íslenskar krónur. Á landamæra-
stöðinni höfðu nokkrir svitnað og
kólnað við að skipta jafnvirði 10 þús-
unda íslenskra króna í rúmenskar
mUljónir. SkyndUega vora íslendingar
í meðaltekjuhópi komnir með mUljón-
ir í veskið. Ekki var óalgengt að fjár-
ráð næmu 5 mUljónum lei og veskin
belgdust út og blik kviknaði í augum
hinna kaupglöðu.
Vodka á 150 kall
Ekki varð undrun mUljónamæring-
anna minni þegar stoppað var á fyrstu
bensínstöðinni. MUljónimar reyndust
fela í sér talsverðan kaupmátt. Þannig
kostaði vodkaflaska sem nam 150 ís-
lenskum krónum og pakki af Win-
stonsigarettum kostaði um 30 krónur
íslenskar. Á greiðasölu bensínstöðvar-
innar var ákveðið að seðja hungur
ferðafólksins, enda aUar ferðaáætlanir
famar út um þúfur. Pantaðar vora 60
samlokur og drykkjarfóng. Ekki var
reikningurinn hár því alls þurfti að
borga fyrir herlegheitin um þrjú þús-
þegar rútan renndi í Mað. Hið merki-
lega var að fjöldi starfsmanna hins
fjögurra stjömu hótels beið íslending-
anna. Her burðarmanna þusti að rút-
unni tU að bera farangurinn inn og í
matsal hótelsins var dekkað borð og
hvergi tU sparað í mat og drykk. AUur
Rútur og hestvagnar
Blandast á þjóðvegum Rúmeníu.
Sigaunakona með barn
Hún grátbað um peninga og þarna hafði henni áskotnast eitthvað.
Saumað við þjóðveginn
Svipaða sjón mátti víða sjá þar sem heimamenn framleiddu
og seldu vörur sínar.
viðurgjömingur bar þó
keim af því að hráefhi
er fábrotið og matur
fyrst og fremst fóður tU
að seðja svanga.
Andi Drakúla
Að morgni fyrsta
dags í Rúmeníu rigndi.
Veðrið breytti því þó
ekki að margt var að sjá
og upplifa í borginni
sem er ein þeirra
stærstu í landinu.
Svarta kirkjan var skoð-
uð og andi blóðsugunn-
ar Drakúla greifa sveif
yfir vötnum enda kast-
ali hans aðeins i nokk-
urra tuga kUómetra
fjarlægð. Stóreygir ís-
lendingar, sumir með
regnMífar, vöppuðu um
stræti og torg og millj-
ónimar skiptu um
hendur. Sígaunar vora
algeng sjón. Flestir
þeirra betluðu með aUs
kyns brögðum og svip-
brigðum. Það var átak-
aMegt að sjá ungu kon-
ima með þjáningarsvip-
inn sem hélt á reUa-
bami og grátbað um
peninga fyrir mat. Berfættur smá-
strákur í kjól, með skuplu á höfði og
lakkaðar táneglur, sagði áhugalausum
Betlarar á götum Brasov.
Sá með skupluna er drengur í kjól
og var barinn með regnhlíf.
íslendingi raunasögu sína á rúmensku
og elti hann inn í verslun. Eldri mað-
ur með samanbrotna regnMíf réðst
strax á sígaunann unga og barði hann
margoft í höfúðið svo sá litli lagði á
flótta út í rigninguna. Þar sem fslénd-
ingurinn kom út úr versluninni eftir
að hafa stútað milljón leium beið ungi
sígauninn og horfði á hann með tár á
hvörmum. Minnugur þess að nýbúið
var að berja drenginn með regnMíf
reiddi ferðamaðurinn úr Grafarvogi af
hendi 20 þúsund lei og lagði í lófa
betlarans. Andlit hans uppljómaðist og
hann margþakkaði fyrir sig og Mjóp í
burtu eftir regnvotu strætinu. íslend-
ingnum Mýnaði um hjartarætur og
hann fann til þess að vera góðmenni.
Nokkra síðar varð honum litið yfir
götuna og sá þá betlarann unga á
hlaupum með hópi félaga sinna. Nú
var hann ekki lengur berfættur heldur
í Nikeskóm og með sérbakað vínar-
brauð í hendi.
Þar sem rútan ók frá Brasov áleiðis
til Sibiu ómaði rödd Ferenc fararstjóra
um kallkerfið þar sem hann lýsti því
hvemig ungverskir bændur veijast
ágangi sígauna í matjurtagarða sína
með því að sleppa hundum sínum laus-
um á nóttunni. „Milljónamæringarn-
ir“ frá íslandi höfðu
þriggja daga viðdvöl á
heilsuhóteli í Sibiu
sem er heldur minni
borg en Brasov. Alls
kyns vamingur safh-
aðist á hendur þeirra,
enda verðlag allt hið
hlálegasta: sérsaum-
uð jakkafot á milljón
lei, leðuijakkar á 1,7
milljón lei, svo ekki
sé minnst á fiðlur og
gítara. Sumir tóku
upp þann sið að
kaupa tvennt af öllu
og sungu Ólei, ólei.
Alltvar áslikk.
Eftir fjögurra daga
dvöl í Rúmeníu skil-
aði rútan íslending-
unum heilu og
höldnu yfir landa-
mærin til Ungverja-
lands. Viðbrigðin
vora enn mikil en nú
var svo komið að fólk
hætti að versla, enda
verðlag í hinu vest-
ræna Ungverjalandi
skýjum ofar ef miðað
var við Rúmeníu.
Stærsta áfallið var þó
eftir en það var þegar
fólk kom aftur til ís-
lands þar sem milljón lei duga kannski
fyrir einni máltíð á veitingastað.
Reynir Traustason
und ís-
lenskar krónur eða
talsvert innan við milljón lei. Það ein-
kenndi samskiptin við innfædda að
ernlæg þjónustulund skein úr hveiju
andliti.
Ferðin frá Búdapest til Brasov
reyndist taka lengri tíma en ætlað var
i fyrstu þar sem áætlað var að hersing-
in yrði komin á hótel um klukkan 9 að
kveldi. Reyndin varð sú að klukkan
var orðin rúmlega þijú um nóttina
Algeng sjón
Rúmensk kona notar afbrigði af
hjólbörum til að draga björg í bú.
Rúta í Rúmen