Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1986, Side 52

52
NANNA ÓLAFSDÓTTIR
við ítrekun Bjarna, fyrir hans hönd, 6. apríl 1811 fær hann synjun,
nema ákveðnum skilyrðum sé fullnægt, og féll þetta mál svo niður.1
Nú kynni Bjarni að hafa gefið vini sínum, Hallgrími, uppskriftina
JS. 223, 4to, því að í henni er bæði Völuspá og Rígsþula, en þessar
kviður hafði Hallgrímur nefnt sérstaklega sem sitt áhugaefni að skýra
og þýða. Nýkomna handritið hins vegar hefur hvoruga kviðuna.
Trúlega hefur Bjarni skrifað það fyrst og átt það sjálfur. Hallgrímur
hefur haft bæði handritin undir höndum og skrifað í þau bæði - með
blýanti — athugasemdir og latneskar þýðingar. JS. handritið er fullt af
þessu blýantskroti, en hið nýkomna er langtfrá eins illa leikið, en þar
er aftur á móti talsvert krot með penna með hendi Hallgríms.
Eins og fyrr segir, hefur Bjarni vísast átt nýkomna handritið fyrir
sig. Par eru kviðurnar sem birtar voru í 2. bindi í útgáfu Arnanefndar
sem kom út 1817. JS. handritið svarar þörfum Hallgríms Schevings,
sem ætlaði sér að halda áfram athugunum á eddukvæðum, og því
nærtækast að álykta að Bjarni geri honum greiða með uppskriftinni
og færi honum vandaða vinargjöf að skilnaði.
I Bjarni Thorarensen: Ljóðmæli I—II, Kaupmannahöfn 1935, Jón Helgason bjó til prentunar.