Tíminn Sunnudagsblað - 17.01.1971, Blaðsíða 6

Úr Almannagjá. Ófeigur heliulagði Kárastaðastíg og Laugastig.
ið miki] við almemn störf. Var
hann því stundum fenginn til þess
að framkvæma ýms þau verk, er
aðrir treystust ekki til. Vegna þess
var hann til dæmis fenginn til
þess að laga Almannagjá til um-
ferðar. Fyrir þá tíð hafði gjáin
verið svo þröng á 'köflum, að þeg-
ar farið var með klyfjahesta undir
fýrirferðarmiklum böggum, vildu
idyfin sums staðar nuddast óþægi-
iega í hamravegigina. Þetta liagaði
Ófeigur mikið. Ifann sprengdi með
púðri snaga og Stuðlabergsdranga,
er slúttu út í stíginn, svo gjáin
varð miklu -greiðfærari með klyfja
hesta. Talið var, að Ófeigur hefði
hellulagt KárastaðastígiTm, sem
var efst í Almannagjá. Var hann
eftir þá framkvæmd, þar sem
brattinn var mestur, ailur með
eins konar tröppum e.r hestarnir
fetuðu sig eftir upp og niður. Með
þessu fyrir^Oimiiagi áleit Ófeigur
minni hættu á, að hestar hrösuðu,
ueldur en á sléttum vegi, þegar
niður gjána var farið. Með þess-
um ummerkjum mun Kárastaða-
stígur hafa verið frarn yfir síðustu
aldamót (Sögn Ásmundar bónda
Eiríkssonar á Apavatni).
Annarri framkvæmd var Ófeig-
ur fenginn til þess að hafa umsjá
með á Þmgvöllum. Það var að
gera hestfæran Langastíg, sem er
nokkurn spöl fyrir norðan Öxarár-
foss. Þessi leið liafði ekki áður
verið farin nema af göngumönn-
um. Það var vorið 1830, sem Krist-
ján hreppstjóri Magnússon í Skóg-
arkoti fékk Ófeig til þess að um-
bæta Langastíg, svo hann yrði fær
hestum, unnu að þessu með hon-
um fleiri menn. Sprengdi hann
nokkuð efst úr stígnum til þess að
minnka mesta brattann. Síðan flóæ-
aði hann allan stíginn méð þykiku
hellugrjóti meðan úr gjárbotnin-
um upp á brún. Frá þessari fram-
kvæmd, ásamt fleiri vegabótum,
skýrir Kristján hreppstjóri í bréfí
til Þórðar sýslumanns Sveinbjörns-
sonar með svofelTduim orðum:
„Hér með gefst yður veleðla
virðugíleifcum til kynna um vega*
bætur í Þingvallahreppi á þessu
vori, og hef ég látið ryðja Almenn-
ingsveginn frá Hlíð suður að Bitnu,
Dyraveg yfir fjallið fyrir norðan
Hengil, Nesjahraun frá Miðfells-
fjalli til Hrafnaigjár. Almennings-
veginm frá svofcölluðuim Stelpu-
helli til Hrafnagjár austur Hallinn
og hraunið til Aimannagjár. Norð-
Tendingaveginn frá Öxará til Bola-
fclyfs og þann svokaiiaða Langa-
stíg yfir Aimannagjá, sem menn
efcki til vita, að nofckurmtima hafi
klyffær verið. Tóik ég fyrir þann
16. yfirstandandi mánaðar tiT að
gjöra fclyffæran og löggildan Al-
menningsveg og íhefur hrepp-
stjóri Guðmumdiur Jónsson 1
Bræðratungu og constituert csett-
ur) hreppstjóri, Magnús Jónsson á
Laugarvatni, skoðað hann og báð-
ir álitið hann í bezta lagi hæfan
fyrir allar fclyfjar, og er hanrn síð-
an almennt brúkaður fyrir lesta-
veg, og á ég nú undir yðar náð,
hvaða álit þetta mitt fyrirtæki
hlýtur.
ÞingvalTahreppi. þamn 27. júmí
1830.
Kr. Magnússon.
Eins og sjá má af þessu bréfi,
hafa vegabæturnar við Langastíg
tekið um hálfan mánuð, hafi verið
uinnið við hann nær alla daga frá
16—27 sama mánaðar. Skemmri
tíma gat það þó tekið, og ekki er
nú vitað, hve margir menn lögðu
þar hönd að verki. En alrnenn
sögn var það, að Ófeigur á Heiðar-
bæ hefði haft þar alla verkstjórn.
Langistígur var alTmikið farinn
og með kiyfjalestir í hasrtnær heila
öld ram undir 1930. Einkum var
liann á seinmi tíð ailmikið farinn
með heybandslestir að Þingvöllum
og Skógarkoti, er heyskapur var
sótiur vestur á heiði. Langistígur
er enn að kalla með sömu um-
merkjum og liann var gerður ár-
ið 1830. Að vísu er „fiórinn" í
honum neðst nokkuð óekinn að
síga í jörð. Flestum er hann nú
að miklu Teyti gleymdur. Þó geng-
ur ferðafólk, er fcemur tii Þing-
valla og fer uppeftir gjámni, stund-
um Langastíg. En margir eru þeir,
sem vita ekki, hvað hann heitir og
30
TfMINN — SUNNUDAGSBLAÐ