Tíminn Sunnudagsblað - 17.01.1971, Blaðsíða 17

fossi. Slikar konur virðast þvl mið-
Ur vera horfnar úr náfrenni þessa
vainsfalls.
Málsvari Orkustofnunar lýsti því
að væntanleg virkjun fossins yrði
framkvæmd þannig að farvegi
Hvítár yrði breytt en fossstæðið
þurkað. Þó hafði hann í pokahorn-
inu einkennilega viðbót við hug-
mynd sína. Hann gerði ráð fyrir
að tilfæringar yrðu settar í ána
til að hleypa fossinum á aftur ef
túristar kæniu, svo hægt væri að
kræla útúr þeim svolítinn aðgángs-
eyri. Spurníng: Hvað eigum við ís-
lendíngar að gera við alla þessa
penínga þegar búið er að útanskota
fyrir okkur fegurstu stöðum lands-
ins? Hugsanlegt svar: Fljúga til
Majorku þar sem þeir ku skeinkja
rommið ómælt.
★
Því hefur verið haldið fram að
þó íslendíngar séu fullir af vara-
þjónustu við rómantískan skáld-
skap eigi þeir bágt með að sýna
í verki það sem þeir eru með á
vörunum. Meðan þeir eru að fara
með kvæði Jónasar og Steingríms
um kristaltærar ár eru þeir
kanski að keppast við að fylla þess-
ar ár af sorpi. Þeir sem vaða mest
uppi á opinberum vettvángi tala
oft einsog þeim væri óljóst hvað
fólki er heilagt. Þessvegna sagði
þýski prófessorinn sem ferðaðist
hér um árið: Die Islánder respekt-
ieren nichts. (Það var þá sem séra
Jóhann Ilannesson skaut inn: hvað
um doliarann?) Nú vaða menn
uppi sem er mest í mun að sökkva
vin þeirri í vatn sem vindurinn
hefur skilið eítir í hálendinu,
Þjórsárverum, ríki íslensku lieiða-
gæsarinnar; þar á að flæma burt
fugl þann sem fann ísland laungu
á undan manninum og hefur búið
hér í verunum um tugi alda, þús-
undum til samans.
Náttúrufræðingar hvaðanæva
úr heimi, einstakir og fleiri saman,
hafa sárbeðið ríkisstjórn íslands,
alþingi og loks landslýðinn sjálfan
að þyrma Þjórsárverum frá tor-
timíngu sem þeirra bíður um leið
og hafinn er þriðji áfángi Þjórsár-
virkjunar.
Alþjóðleg samtök gegn náttúru-
skemdum héldu þíng í London í
september siðastliðnum og tjáðu
sig reiðubúin að kosta Mffræðileg-
ar rannsóknir á þessari paradís ís-
lands þar sem ttu þúsund heiðar-
gæsahjón eru fulltrúar almættis-
ins í norðlægri túndru umluktri
eyðimörk. Þíngheimur lét 1 Ijósi þá
von sína fslandi til handa að land-
ið mætti halda þessum gimstein
sínum óspiltum um aldir.
Það kernur stundum fyrir að s-
lendíngur I útlöndum hefur ekki
hugmynd um hvar hann er stadd-
ur og liagar sér þannig á almanna-
færi að landar hans fyrirverða sig
niðri tær. Ekki alls fyrir laungu
gaf á að líta hvar maður nokkur
svaf þversum á þröskuldi í útidyr-
um verzlunarhúss í eiiendri stór-
borg í miðdegisösinni. Hann barð-
ist um á hæl og hnakka, grenjandi,
þegar hann var vakinn. Fólk stað-
næmdist á gángstéttinni til að
horfa á manninn. Einhver í hópn-
um heyrðist segja: Svona getur
einginn gert nema íslendíngur.
Á ofangreindu alþjóðaþíngi nátt-
úruverndara í London kom aðeins
einn maður fram sem andstæðing-
ur íslands. Hann var sendur þáng-
að af Orkustofnun í Reykjavík.
Þessi maður lagði í ræðu sinni
áherslu á „að íslendíngar væru
einganveginn reiðubúnir að hætta
við framkvæmdirnar í Þjórsárver-
um“ (orðrétt úr Morgunblaðinu
24ða september 1970).
Meiníngin í þessu afundna svari
íslendíngsins er glögg: Orkusóofn-
un hefur aungvar skyldur við lífið
í landinu. Hestaflið 1 almættinu er
verðlaust í Oi'kustofuun. Við erum
rökheldir íslendíngar og ef við höf-
um byrjað að trúa einhverri vit-
leysu haungum við fastir í henni
til eilifðarnóns. Við höfum leyfi til
að fara með ísland einsog við vilj-
um.
Gagnvart almenníngi á íslandi
felur svarið í sér að nú höfum við
unnið þau verk fyrir fé ykkar
skattþegnanna, að þið tapið því
öllu — nerna við fáum meira fé
til að halda áfram!
Ég man ekki glögt hvað „rök-
semdafærsla" af þessu tagi heitir
á íslensku, kanski fépynd; á ensku
blackmail.
Hvað skyldu erlendjr menn hafa
hugsað um fulltrúa íslands þegar
hann stóð upp í London og lýsti
yfir því að þó ' allur heimurinn
stæði með landi hans mundi hann
sjálfur gánga í gegn þessu landi.
Á jólum 1971.
Knútur Þorsteinsson:
HVAÐ VELDUR....
Svo iétt þér, þjóS mín, var um hug og hjarta
og heiSið bjart, sem ríkti um vonaheima,
er síSustu hlekkir féllu þeirra fjötra,
sem frelsi þitt um aldir náSu að geyma.
En eitthvað hefur veðrabrigðum valdið,
nú virðist sem þú hoilast teljir fræða,
að jöfrar gulls frá lendum ýmsra átta
hér ítök fái um nýting lands þíns gæða.
Því fer þér svo, hvort fölnar hetjumóður —,
er fyrnt í gleymsku spekiorðið snjalla:
að margur sá, er falan léti fingur
oft færði í viðjar hendi sína alla.
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ
41