Morgunblaðið - 14.11.2005, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 14. NÓVEMBER 2005 25
MINNINGAR
✝ Sveinn JóhannFriðriksson
fæddist í Bragholti í
Arnarneshreppi við
Eyjafjörð 25. júní
1952. Hann lést á
heimili sínu á Akur-
eyri mánudaginn
31. október síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Friðrik
Magnússon, bóndi í
Bragholti og síðar á
Hálsi í Svarfaðar-
dal, f. 23. júlí 1916 á
Ytra-Kambhóli í
Arnarneshreppi, d. 10. mars 2003,
og kona hans Guðrún Jónína Þor-
teinsdóttir, f. 4. des. 1917 á Hálsi í
Svarfaðardal. Systkini Sveins eru:
1) Þorsteinn, f. 9. september 1945,
d. 18. janúar 1997 á Akureyri.
Kona hans var Valgerður Bene-
diktsdóttir, bankastarfsmaður, f.
26. maí 1947. Þau áttu tvö börn; a)
Arnar, f. 10. október 1967, og b)
Guðrúnu Björk, f. 17. ágúst 1972.
2) Magnús, f. 31. janúar 1947, bók-
bandsmeistari á Akureyri. Kona
hans er Rósfríður María Káradótt-
ir, hjúkrunarfræðingur, f. 6. júní
1948. Þau eiga tvo syni; a) Friðrik,
f. 14. desember 1970, og b) Kára, f.
og fram á mitt ár 2005 starfaði
Sveinn hjá trésmiðjunni Fjölni hf.
á Akureyri.
Sveinn var í sambúð með Björk
Þorgrímsdóttur, f. 29. maí 1953,
sjúkraliða á Akureyri. Foreldrar
hennar eru Kristbjörg Gestsdóttir,
f. 19. október 1932, og Þorgrímur
Jónsson, f. 20. desember 1931.
Fósturfaðir Bjarkar er Helgi Hall-
grímsson, náttúrufræðingur, f. 11.
júní 1935. Sveinn og Björk áttu tvo
syni, þeir eru:1) Helgi Rúnar, f. 4.
desember 1990. 2) Jón Heiðar, f.
16. desember 1993. Fyrir átti
Sveinn son; Salvar Ólaf, f. 13. febr-
úar 1973. Móðir hans er Evlalía
Sigríður Kristjánsdóttir, f. 1. júní
1951. Foreldrar hennar eru Krist-
ján Loftur Jónsson, f. 5. júní 1933
og Ólafía Salvarsdóttir, f. 12.
ágúst 1931. Salvar á tvö börn; a)
Ólöf Maríanna, f. 13. janúar 1997,
móðir hennar er Bjarney Helena
Guðmundsdóttir, f. 12. janúar
1975. b) Jóhann Bjarni, f. 14. októ-
ber 2000. Móðir hans er Halldóra
Vilhjálmsdóttir.
Sveinn var eftirsóttur smiður,
vandvirkur og útsjónarsamur,
enda leituðu margir til hans með
vandasöm smíðaverk. Hann veikt-
ist um mitt síðastliðið sumar en
hafði náð heilsu að nokkru á ný er
hann veiktist aftur og andaðist á
heimili sínu eftir stutta legu.
Útför Sveins verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
8. nóv. 1971. 3) Arn-
fríður, f. 12. febrúar
1961, bóndi á Hálsi í
Svarfaðardal. Sam-
býlismaður hennar
er Sigurður Helgi
Hreinsson, vélamað-
ur, f. 27. jánúar 1958.
Þau eiga einn son;
Friðrik Hrein, f. 29.
ágúst 1996.
Sveinn ólst upp í
Bragholti þar til for-
eldrar hans fluttu að
Hálsi í Svarfaðardal
árið 1966, en foreldr-
ar Guðrúnar, Þorsteinn E. Þor-
steinsson og Jófríður Þorvalds-
dóttir voru þá að hætta búskap á
Hálsi. Sveinn gekk í Hjalteyrar-
skóla sem þá var barnaskóli sveit-
arinnar. Árið 1966 hóf hann nám
við héraðsskólann á Laugum í
Reykjadal og lauk þaðan gagn-
fræðaprófi árið 1969. Árið 1970
hóf hann nám í húsasmíði við Iðn-
skólann á Akureyri. Hann var á
námssamningi hjá byggingarfyrir-
tækinu Aðalgeir og Viðar hf. á Ak-
ureyri. Síðar varð Sveinn meistari
í sinni iðn. Í allmörg ár starfaði
hann sjálfstætt við húsbyggingar
og aðrar smíðar. Frá hausti 1990
Fyrstu kynni mín af Sveini voru í
raun fyrir mitt minni, hann átti
heima á næsta bæ í Bragholti í Arn-
arneshreppi en ég átti heima í Hjalt-
eyrarskólanum. Það var mikill sam-
gangur á milli þessara heimila. Á
þessum tíma var ekki komið raf-
magn í Bragholt en Guðrún móðir
Sveins geymdi sína fyrstu þvottavél
í skólanum. Ísskáp höfðum við líka í
skólanum og ég minnist þess vel
þegar Sveinn sagði frá því þegar
hann fékk hjá okkur ís í fyrsta sinn,
þá sagðist hann hafa fengið svaka
góðan graut í skólanum.
Það er skrýtið að rifja upp
bernskuárin, það er eins og maður
sé kominn aftur í gráa forneskju. Í
þá daga fór maður ekki í búð að
kaupa leikföng, heldur voru þau
heimasmíðuð og voru þeir ófáir
klukkutímarnir sem við Sveinn vor-
um við vinnu í vegagerð á heima-
smíðuðum vörubílum.
Margar ferðirnar átti ég upp í
Bragholt, þar sem við keyptum
mjólkina af þeim, og var ég því nán-
ast daglegur gestur þar fram að
fermingu. Mörg afrekin unnum við
Sveinn á þessum árum, og umráða-
svæðið var frá fjöru til fjalla. Eitt
sinn datt okkur í hug að klífa Kötlu-
fjallið, við vissum að það yrði aldrei
leyft svo við sögðumst vera að fara í
berjamó. Síðan var lagt af stað á þrí-
hjólunum. Við vorum ekki háir í loft-
inu, en samt sem áður staðráðnir í
að sigra fjallið. Lækur rennur um
sundið milli ássins og fjallsins og þar
skildum við eftir berjabrúsana. Síð-
an var haldið upp á Holt til Ágústu
en þangað eru um fjórir km og ekki
var nú malbikað í þá daga. Þar feng-
um við að drekka og síðan var lagt á
brattann. Eitthvað var þetta nú
lengra en við hugðum, en áfram var
samt haldið og komumst við upp-
fyrir klettana á nokkuð góðum stað.
Áður en við vissum af var komið
kvöld en samt fannst okkur ekki svo
langt á toppinn, það kom bara alltaf
ný og ný brekka. Loksins, loksins
var toppnum náð og snerum við nú
heim á leið glaðir, stoltir en mjög
þreyttir og skildum ekkert í því að
það var allt að verða vitlaust í sveit-
inni, því að berjaföturnar fundust á
lækjarbakkanum, og ekki sást tang-
ur né tetur af okkur Sveini. En svo
fréttist að við hefðum fengið kaffi
hjá Gústu og varð þá fólkið rólegra.
Ég held að við höfum komið heim
rétt eftir miðnætti. Þrátt fyrir þetta
vorum við ekki skammaðir neitt
mjög, mig grunar nefnilega að Frið-
rik bóndi í Bragholti hafi verið nokk-
uð stoltur af þessu afreki hjá okkur
og líka að hitta á einu færu leiðina
upp fyrir klettana. En þetta er nú
bara smásýnishorn af afrekum okk-
ar Sveins.
Ég þakka Sveini fyrir ógleyman-
legar samverustundir öll árin. Við
Sólveig vottum þér, Björk, sonum
þínum og fjölskyldu ykkar allri okk-
ar dýpstu samúð og biðjum góðan
Guð að hugga ykkur og styrkja á
erfiðum stundum.
Frímann.
Haustið 1966 mætti í Laugaskóla í
Suður-Þingeyjarsýslu í fyrsta sinn
allstór hópur nýlega fermdra ung-
linga. Flestir töldu sig Þingeyinga
en hópurinn spannaði í rauninni allt
landið. Nokkrir Eyfirðingar voru
mættir til leiks, m.a. Sveinn Frið-
riksson þá frá Bragholti og síðar
Hálsi í Svarfaðardal.
Á heimavistarskóla verður oft til
mikil vinátta og vinskapur sem síðan
endist alla ævi. Þannig þróuðust mál
í þessum hópi er hóf nám sitt á
Laugum haustið 1966 og kvaddi síð-
an skólann að vori 1969. Hópurinn
hefur haldið vel saman, hist reglu-
lega, þó að leiðir manna og lífs-
reynsla hafi orðið mismunandi.
Sveinn virtist á köflum kannski ein-
fari en í hópi eins og þessum naut
hann sín vel, var innilegur og gaf af
sér, sagði brandara þótt ekki væri
hann mjög gefinn fyrir að troða upp.
Þannig er stórt skarð fyrir skildi er
Sveinn er nú úr hópnum horfinn og
söknum við hans sárt. Við huggum
okkur við að rifja upp skemmtilegu
stundirnar því þær viljum við muna
og þannig heldur lífið áfram.
„Dáinn horfinn“ Harmafregn!
Hvílíkt orð mig dynur yfir!
En ég veit að látinn lifir,
það er huggun harmi gegn.
– – –
(Jónas Hallgr.)
Við sendum fjölskyldu Sveins
innilegar samúðarkveðjur og þökk-
um um leið fyrir að hafa fengið að
kynnast honum á vegferð okkar.
Bekkjarsystkini á Laugum
1966–1969.
Í dag er góður drengur kvaddur.
Sveinn Friðriksson, oft kenndur við
Háls í Svarfaðardal, hefur lokið lífs-
göngu sinni á besta aldri og stefnt
för þangað sem leiðir allra liggja að
lokum.
Sveinn Friðriksson ólst upp fram
yfir fermingu í Bragholti á Galma-
strönd við vestanverðan Eyjafjörð.
Hann var af gamalgrónum norð-
lenskum ættum, m. a. Krossaætt.
Má nefna að Þorsteinn Vigfússon í
Rauðuvík á Árskógsströnd, bóndi,
bátasmiður og hákarlaformaður, var
langafi hans. Þorsteinn E. Þor-
steinsson bóndi og bátasmiður á
Hálsi var móðurafi hans og Magnús
Þorsteinsson á Syðsta-Kambhóli var
föðurafi hans. Sterk ættareinkenni
hafa haldist á meðal afkomenda Þor-
steins á Rauðuvík þar sem saman
fara hagleikur og dugnaður.
Foreldrar Sveins, Friðrik Magn-
ússon og Guðrún Jónína Þorsteins-
dóttir, hófu búskap í Bragholti
skömmu fyrir 1950. Jörðin var þá í
eigu Kveldúlfs hf. á Hjalteyri.
Byggði Friðrik upp útihús á jörðinni
og bætti á ýmsan hátt. Hafði Friðrik
um tíma eitt stærsta fjárbú sveit-
arinnar. Friðrik var eftirminnilegur
maður fyrir margra hluta sakir,
hann var heljarmenni að burðum,
mikil fjárbóndi og veiðimaður, sótti
oft sjó og skaut seli og fugl. Hann
var grenjaskytta sinnar sveitar í
áratugi. Friðrik þótti einstaklega
orðheppinn og hafa mörg tilsvör
hans lifað. Hann söng með kirkjukór
Möðruvallasóknar í fjöldamörg ár.
Friðrik lést fyrir tæpum þremur ár-
um.
Heimilishagir í Bragholti voru í
föstum skorðum, líkt og verið hafði
kynslóð fram af kynslóð. Oft var þar
gestkvæmt, enda bæði hjónin vin-
mörg og frændmörg. Einnig var oft
vinnufólk í Bragholti og unglingar í
sumarvinnu. Bragholtsheimilið var
alla þeirra búskapartíð rausnar-
heimili sem margir eiga góðar minn-
ingar um. Árið 1966 fluttu Friðrik
og Guðrún að Hálsi í Svarfaðardal
og tóku þar við búsforráðum á hálfri
jörðinni fyrstu árin og síðar allri
jörðinni. Þá höfðu foreldrar Guðrún-
ar, Þorsteinn E. Þorsteinsson og Jó-
fríður Þorvaldsdóttir, búið þar í
hálfa öld. Á Hálsi byggði Friðrik
stór fjárhús og ræktaði mikið land.
Eftir hefðbundið barnaskólanám
við Hjalteyrarskóla fór Sveinn árið
1966 til náms við framhaldsskólann
á Laugum í Reykjadal og lauk þaðan
gagnfræðaprófi árið 1969. Lauga-
skóli var þá þekktur fyrir mikla og
góða kennslu í smíðum og mun það
hafa ráðið nokkru um það að Sveinn
stundaði þar nám. Þá hafði hann
þegar fengið áhuga fyrir smíðum.
Árið 1970 hóf hann síðan nám við
Iðnskólann á Akureyri þaðan sem
hann lauk síðan prófi í húsasmíði.
Hann var þá á samningi hjá Aðal-
geiri og Viðari hf. sem á þeim tíma
var eitt umsvifamesta byggingarfyr-
irtækið á Akureyri. Síðar öðlaðist
Sveinn meistararéttindi í sinni iðn.
Þó mun hugur hans ekki síður hafa
staðið til að læra húsgagnasmíði.
Sveinn vann um tíma hjá Aðalgeiri
og Viðari eftir að námi lauk. Síðan
var hann í allmörg ár sjálfstætt
starfandi smiður. Hann tók að sér
ýmsa smíðavinnu og var jafnan eft-
irsóttur til þeirra verka enda af-
burðasmiður. Hann vann við endur-
bætur og viðbyggingar á húsum víða
á Akureyri og í nágrannasveitunum.
Meðal mannvirkja sem hann vann
að má nefna að hann byggði fyrir
Vegagerðina brú á austasta hluta
Leiruvegar í Eyjafirði. Það var mik-
ið vandaverk vegna lögunar brúar-
innar og aðstæðna í Leirunum.
Einnig starfaði Sveinn um tíma við
byggingu Kröfluvirkjunar og við
byggingu heilsugæslustöðvarinnar á
Dalvík. Hann vann víða hjá bændum
við Eyjafjörð að nýsmíði og endur-
bótum á eldri byggingum.
Frá hausti árið 1990 og fram á síð-
astliðið sumar starfaði Sveinn hjá
trésmiðjunni Fjölni hf. Akureyri en
það fyrirtæki hefur verið umsvifa-
mikið undanfarna áratugi í hvers
konar byggingarstarfsemi. Stofn-
endur og aðaleigendur Fjölnis, þeir
feðgar Guðjón Gunnlaugsson og
Magnús Guðjónsson, mátu Svein
mikils vegna hæfileika hans, dugn-
aðar og útsjónarsemi. Gætti stund-
um sérvisku hjá Sveini við smíðarn-
ar en alla vinnu leysti einstaklega
vel af hendi. Mat Sveinn þá feðga
mikils, enda reyndust þeir honum
alla tíð vel.
Eitt atvik lýsir því vel hve glöggur
smiður Sveinn var. Sumarið 1978
hafði hann tekið að sér að byggja
hús við Tungusíðu á Akureyri. Þeg-
ar uppslætti að grunninum var lokið
fékk Sveinn hugboð um að einhverju
skeikaði í réttri hæð á uppgefnum
hæðarpunktum. En þar sem hann
hafði ekki önnur mælitæki en halla-
mál, málband og snúru við höndina
mældi hann hæðarpunktana með því
að ganga hringinn í grunninum með
hallamálið, bera það við snúruna og
merkja fyrir með blýanti á uppslátt-
inn og finna með því rétta hæð allra
horna grunnsins. Tæknimenntaður
starfsmaður Akureyrarbæjar var að
störfum skammt frá með sín ná-
kvæmu tæki og tól og bað Sveinn
hann um að staðfesta mælingu sína.
Að lokinni mælingu tæknimannsins
kom í ljós að mæling Sveins stóðst
alveg. Mælingamaðurinn taldi
næsta furðulegt að Sveinn hefði
komið auga á þessa skekkju og síðan
mælt hana út með hallamæli einn
verkfæra. Bað hann um að fá að sjá
hvernig Sveinn bar sig að við mæl-
inguna. Minnir þetta atvik á þær
sögur sem gengu af þeim bræðrum
Þorsteini á Hálsi, afa Sveins, og Sig-
fúsi í Syðra-Kálfsskinni en báðir
voru þeir afburðabátasmiðir.
Sveinn kunni vel að gleðjast í hópi
vina og félaga. Þó dró hann sig
fremur í hlé á seinni árum. Hann lét
félagsmál og stjórnmál sig litlu
varða en fylgdist með og hafði oft
einarðar skoðanir á mönnum og
málefnum. Hann hafði áhuga á ætt-
fræði og gat rakið ættir sínar langt
aftur í fyrri kynslóðir. Hann hafði
gaman af silungsveiði og útiveru.
Hann var afskiptalítill um annarra
hagi en fastur fyrir ef honum fannst
á sér brotið og lét ekki hlut sinn fyr-
ir nokkrum manni. Líktist hann í
þessu frændum sínum mörgum.
Þrátt fyrir áratuga búsetu á Akur-
eyri var eins og Sveinn festi þar
aldrei rætur fullkomlega. Það voru
alltaf æskustöðvarnar sem áttu hug
hans. Hann var Eyfirðingur en þó
fyrst og fremst Svarfdælingur.
Að leiðarlokum vil ég þakka fyrir
áratuga vináttu og votta aðstand-
endum hans og þá ekki síst aldraðri
móður og ungum sonum dýpstu
samúð.
Karl Smári Hreinsson.
SVEINN
FRIÐRIKSSON
Minningarkort
Minningar- og
styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
A
u
g
l.
Þ
ó
rh
.
1
2
7
0
.9
7
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Ástkær móðir okkar,
SÓLVEIG SIGURBJÖRNSDÓTTIR
Dalalandi 1,
Reykjavík,
er látin.
Gróa Björnsdóttir,
Sigurður Björnsson,
Sigurbjörn Björnsson.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, dóttir,
tengdamóðir, systir, mágkona og tengdadóttir,
GUÐBJÖRG HILMARSDÓTTIR
Seljahlíð 7e,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri föstu-
daginn 11. nóvember.
Útförin fer fram frá Glerárkirkju mánudaginn 21.
nóvember kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkað, þeim sem vilja minnast hennar
er bent á félag aðstandenda langveikra barna á Akureyri, Hetjurnar.
Smári L. Einarsson,
Hilmar Örn Smárason, Sigurveig Gunnarsdóttir,
Haukur Þór Smárason,
Hilmar Ágústsson,
Þora Jones, Axel Alan Jones,
Kristbjörg Hilmarsdóttir, Ingólfur Sveinsson,
Valgeir Hilmarsson, Elín Högnadóttir,
Signý Sigurlaug Tryggvadóttir, Haukur Þórðarson.