Réttur - 01.02.1928, Qupperneq 6

8 »HANN ÆSIR UPP LÝÐINN« [Rjcttur
Og þá verður ljóst, hvernig löguð æsingin er: Mann-
fjöldinn, sem hefir fengið slökt hungur sitt, vill gera
Jesú að konungi og ætlar að taka hann með valdi.
Sennilega hafa lærisveinarnir viljað stuðla að því, og
þessvegna verður Jesús fyrst að koma þeim frá sjer, og
síðan losar hann sig við mannfjöldann.
En þá er eftir að gera sjer grein fyrir því, hvað
valdið hafi þrá mannfjöldans til að gera Jesú að kon-
ungi. Hvað er það, sem kveikir svo í honum, að hann
jafnvel með valdi vill taka Jesú, til að koma fram vilja
sínum?
Sumir telja, að ástæðurnar hafi verið þjóðernisleg-
ar. Hjá lýðnum hafi vaknað trú á það, að Jesús væri
hinn fyrirheitni Messías og þá væri það hans hlutverk
að frelsa þjóðina undan yfirráðum Rómverja og gera
hana mikla og volduga, svo sem hún hafði verið á dög-
um Davíðs og Salómons.
En frásagnir guðspjallanna gefa ekki ástæðu til
þess, að svo sje litið á. Þau flytja ekki neitt, er til þess
bendir, að það hafi vakað fyrir lýðnum að gera upp-
reisn gegn Rómverjum undir forustu Jesú, enda er ekki
til eftir Jesú eitt einasta orð, er vitni um kala hans
gegn rómverskum yfirráðum, eða sem æst gæti sjálf-
stæðistilfinningar þjóðarinnar. Ef til vill mætti segja,
að trú manna á það, að Jesús væri Messías og boðskap-
ur Jesú, að hann væri það, hefði nægt til þess, að gefa
sjálfstæðisþrá þjóðarinnar byr undir vængi, því að svo
hefði verið litið á, að hið sjálfsagða hlutverk Messíasar
væri að losa þjóðina undan oki erlendrar valdstjórnar.
En gegn þeirri skoðun skal á það bent, að það er ekki
boðskapur Jesú um það, að hann sje Messías, sem verð-
ur fyrst til þess að ávinna honum hylli og traust meðal
lýðsins. Lærisveinahópur myndast umhverfis hann, án
þess að sjeð verði, að hann boði það með einu orði, að
hann sje Messías. Að því er sjeð verður af frásögn
Markúsarguðspjalls, sem talin er áreiðanlegust heim-