Kirkjuritið - 01.04.1947, Qupperneq 6

92
Magnús Jónsson:
Apríl-Júni.
skreyttir veggmyndum úr Biblíunni. Þúsundir l)óka liafa
Biblíumyndir að flytja.
Það eru engar ýkjur, þó að ég kalli þessar nýlendur
Biblíunnar einar saman stórveldi. Og þá er það þó enn
ósagt látið, að hún er trúarbók þeirra þúsunda milljóna,
sem kristnir hafa verið á jörðunni.
Biblían er trúarhók. En hún hefir fléttazt inn í allt lif
kynslóðanna. Enginn trúleysingi er svo magnaður til, að
hann geti lifað heilan dag án þess að vera á ýmsan hátt
í veröld Bihlíunnar.
Þessi „Bililía í myndum“ er sannarlega vík inn úr
miklu hafi.
3.
Ég flelti upp fvrstu myndinni. „Verði ljós“, stendur á
blaðsíðunni á móti. „í npphafi skapaði Guð himin og'
jörð“.
Listamenn komast ávallt í mikla þrekraun, þegar þeir
eiga að gera mynd af Guði sjálfum. Það verkefni er vit-
anlega óleysanlegt, og ekkert fyrir hendi annað en velja
eitthvert tákn, -— oftast virðulegan mann. Doré heldur
fast við fornan stíl. Guð er roskinn maður, mikill og'
fagur, er stendur á skýi og liefur upp sína skaparahönd,
en ljósið, hið dýrlegasta af öllu dýrlegn, já, dýrlegra en
allt annað i þessari veröld samanlagt, — ljósið verður
til, geislar út frá honum sjálfum og glitrar fyrsta sinni
í skýjum og beltum heimsins. Hið fyrsta, sem Guð skap-
ar, er fullkomnasta sýnileg mynd lians sjálfs.
Guð er ljós, segir 1. Jóhannesarbréf. Heimurinn hefur
göngu sína við það, að Guð verður sýnilegur, að svo miklu
leyti, sem hann getur orðið sýnilegur mannlegu auga.
Hið fyrsta, sem fram fer í þessum heimi, er lofgjörð-
in mikla, sem allri annarri lofgjörð tekur fram, lofsöngur
ljóssins. Grundtvig, eitt mesta sálmaskáld, sem uppi hef-
ir verið í kristninni, segir með réttu: