Kirkjuritið - 01.04.1947, Side 16

102
Magnús Jónsson:
Apríl-Júni.
cru liér á leiðinni, lil þess að veita hinum nýfædda kon-
ungi lotningu.
Andans höfðingjar undir leiðsögn himinsins, stjörnunn-
ar skæru. Þeir horfa ekki á hið ytra. Þeir munu þekkja
kommginn, þó að hann beri ekki skartið utan á sér.
Alll frá einlægninni fáfróðu upp til spekinnar æðslu,
cr þella nýfædda harn tignað, og mun verða um ald-
irnar.
En ég fletti áfram og önnur sýn blasir við. Tvær mynd-
ir sýndu vini hins nýfædda konungs. Hér koma tvær
myndir, er bregða upp annari útsýn. Sorta mannlegs
skilningsleysis og mannlegrar grimmdar dregur fyrir sói.
Flótti úr landi og barnamorð eru fyrstu móttökurnar
á veraldarvísu. Til falls og viðreisnar, var spádómur
Simonar.
Blindni og liatur liéldu ráð.
Andinn tignar konunginn nýfædda. Blindnin sér þar
aldrei annað en liégóma, hatrið aldrei annað en hættu-
legan óvin.
8.
Nú hefst liin fegursta röð mynda.
Farið og segið — -— hvað þér heyrið og sjáið: Blindir
fá sýn, lialtir ganga, líkþráir lireinsast, daufir heyra,
dauðir upp rísa og fátækum er fagnaðarerindi boðað.
Það er saga Jesú.
Fagurlega lýsir Hallgrímur Pétursson lífi og slarl'i
.Tesú i 32. Passíusálminum, þar sem hann lýsir hinu
„græna tré“.
Fegurra ljóð hefir ekki verið ort um .Tesú á vora lungu.
Því oftar sem það er lesið því betur finnst angan þess:
Frjóvgunareikin vöknuð, væn,
vel blómguð stóð með laufin græn,
þegar á jörðu sást til sanns
son Guðs iklæddur holdi manns.