Kirkjuritið - 01.04.1947, Qupperneq 28

114
Björn Magnússon:
April-Júni.
unnm til lijálpræðis, sem jafnvel dauðinn gal ckki liindr-
að í að framkvæma verk sitl meðal mannanna.
En þrátt fyrir það, þótt þetta só viðurkennt, má ekki
heldur gleyma hinu sjónarmiðinu, sem kemur fram í
orðinu framgróði, að Jesús var einnig í upprisu sinni
fyllilega sannur maður, og sýndi einnig í lienni það
sem raunverulega gerist með livern einasta mann, er
hann skilur við líkamslífið: að liann lifir áfram og læt-
ur sér annt um þá, sem honum voru kærir. Sá er einn
munur, að Jesús sýndi mönnunum áþreifanlega að svo
væri, liann sýndi sig lifandi eftir písl sína mcð mörgum
órækum kennimerkjum, og er það að vísu livergi nærri
cinsdæmi, en þó ekki hið venjulega meðal mannanna.
En jafnvel með því hirti hann reglu: að það væri mögu-
legt, að sannfæra menn með sýnilegum og óþreifanleg-
um rökum um framlialdslífið og eðli j)ess. Upprisa
Krists var frá því sjónarmiði séð mannlegur viðburður:
opinberun um máttuleika mannlegs cðlis, þar sem það
stendur í nánustu sambandi við hið guðlega, sem það
á uppruna sinn frá.
Það hefir á ýmsum tímum verið lögð misjafnlega mik-
il áherzla á þessa hlið upprisu Jesú, og raunar oftar
verið gerl heldur lítið lil að halda lienni á lofti. Þó er
um liana vitnisburður þess frumherja kristindómsins,
sem álirifarikastur liefir verið um mótun allrar kristi-
legrar lífsskoðunar, sjálfs Páls postula, þar sem eru orð
lians um Krist sem frumgróðann, og önnur orð hans í
því sambandi. Ilann leggur ríka áherzlu á það, að upp-
risa Krists sé fyrirmynd þess, sem gerast eigi meðal
allra manna. Það lítur að vísu út fyrir, að Páll hafi ekki
gert ráð fyrir almennri upprisu allra manna á undan
komu .Tesú og upprisu hans, og virðist það meðal annars
vera fólgið í því, að hann nefnir Krist frumgróðá þeirra,
sem sofnaðir eru. Eins fer það að vonum, að í ýmsu eru
hugmyndir Páls um upprisuna mótaðar af heimsskoðun
og trúarhugmyndum samtíðar hans, og virðist hann ni.