Kirkjuritið - 01.04.1947, Side 30

11(5
Björn Magnússon:
Apríl-Júni.
þar á bak við gyðinglegar liugmyndir um heiminn og
lieimsstjórnina.
Þrátt fyrir þetta verður elcki með rökum móti því
mælt, að réttmætt sé að draga þá ályktun af upprisu
Krists, að allir menn eigi að rísa upp til framhaldandi lífs
eftir dauða jarðlíkamans. Einnig í því er liún fyrirmynd
])ess, sem gerist um alla menn. En í því sambandi liggur
ekki eins beint við að tala um Krist sem frumgóðánn,
þar sem menn liafa vitanlega baldið áfram að Iifa eftir
líkamsdauðann einnig á undan upprisu Ivrists. En þó er,
ef betur cr að gáð, engin fjarstæða að beimfæra orðin
um Krist sem frumgróðann einnig til þessa atriðis, svo
framarlega sem tekið er undir orð Páls, i Kólossubréf-
inu: „Sjálfur er bann fyrri an allt og allt á tilveru sína
í bonum“. Einnig að því er snertir ævarandi líf er Kristur
frumgróðinn, „í bonum bjó öll fylling guðdómsins lík-
amlega“, liann birti liinn eilífa lífsmátt, sem frá Guði
streymir út til allrar skepnu, eða eins og Páll orðaði það
á öðrum stað: „Þér hafið, af þvi að þér heyrið honum til,
öðlazt hlutdeild í þessari fylling“. Sem birting bins guð-
lega skapanmegins er bann líka birting þeirrar lífsfyll-
ingar, sem Guð befir lagt í brjóst liverri skepnu sinni.
f framhaldslífinu „ber oss að ganga í cndurnýjung lífs-
ins“, svo að enn sé vitnað til orða Páls. Eg býst við, að
flestir af yður, sem þessi orð lesið, hafið nú hlotið
þann skilning á eðli framlialdslífsins, að miklu leyti fyr-
ir forgöngu liinna beztu manna á sviði sálarrannsókn-
anna, að þér skoðið það sem endurnýjað áframhald jarð-
lífsins, þar sem manninum gefisl færi til, undir marg-
falt bæltum skilyrðum, að auka við þann andlega þroska
sinn, sem honum bcfur tekizt að afla sér í jarðlífinu. Það
er varla bægt að segja nú, eins og þegar séra Páll Sig-
urðsson flutti bina frægu páskaræðu sína fyrir (50 árum,
að kirkjan kenni nú, „að mannkynið skuli þó að lokum,
og það þegar á dauðastundinni klofna í tvær deildir,
bvar af önnur stefnir upp til ljóssins og lífsins og sæl-