Kirkjuritið - 01.04.1947, Side 39

Kirkjuritið.
Séra Arne Möller,
125
nokkuð uiii. Munu ýnisir íslenzkir prestar kannast við
hann.
Árni Möller var hár og höfðinglegur maður, gáfulegur
og gervilegur. Ýmislegt í fari hans og skapsmunum var
einkennilegt sambland dansks og íslenzks eðlis. Hann gat
verið kátur og glensmikill, gat brugðið fyrir sig ósvik-
inni danskri kímni, jafnvel liæðni, sem þó ávallt var
græskulaus. Hann var að sumu leyti „stemninga“mað-
ur; féklc oft hugmyndir, sem liann vildi hrinda í fram-
kvæmd þegar í stað. Jafnframt var í skapi lians mikil
alvara, jafnvel þunglyndi, og mjög mikil festa og þraut-
seigja. Hann var ágætum gáfum gæddur. Tungumálamað-
ur var hann með afbrigðum, bæði vel að sér i nýju og
gömlu málunum. Hann hafði allmiklar mætur á hljóm-
list og lék sjálfur ágætlega á hljóðfæri.
Með Árna Möller ar fallinn i valinn einn af ágætustu
málsvörum vorum erlendis. Ást lians á fslandi var sönn
og fölskvalaus. Sonur iians skrifar, að fsland liafi verið
mjög ofarlega i huga hans allt fram á siðustu stund.
Kristinn Ármannsson.
Heims um ból
Freysteinn Gunnarsson skólastjóri liefir nýlega þýtt á íslenzku
fallega bók um sálminn og lagið: Heims um ból. Höfundur
sálnisins var prestur í dálitlu þorpi i Tyrólölpum, Jósef Mohr
að nafni, en lagið samdi vinur lians, Franz Grubcr, sem var
harnakennari í sama þorpi. Eru nú liðin síðan 128 ár. Orgel-
smiður í Zillerdal, ekki all-langt frá þorpinu, kenndi börnun-
1,111 i dalnum sálminn og lagið, og urðu fjögur systkin á barns-
aldri til að breiða liann út. Er sú frásögn einkum hrífandi.
hókin er prýdd myndum og allur frágangur vandaður.
Leiftur gefur út. Á G.