Kirkjuritið - 01.04.1947, Side 41

Kirkjuritið.
Séra Ófeigur Vigfússon.
127
föður síns uni 17 ára skeið. Séra Ófeigur var því þjón-
andi prestur í 48 ár og gegndi prófastsstörfum í 15 ár.
Hann andaðist að heimili sínu í Fellsmúla hinn 19. jan.
þ. á. og var jarðsunginn að Skarðskirkju á Landi hinn
2. fehr., að viðstöddu miklu fjölmenni alls staðar að úr
héraðinu og utan þess. Úti var þá heiðríkja, sól og blíða,
því nær sem á fögrum sumardegi. Bjart var þá og fagurt
yfir Landsveit, og mun mörgum liafa fundizt það all-
táknrænt um þær minningar, sem þeir áttu um hann,
sem þeir voru þá að kveðja. ,
Með séra Ófeigi Vigfússyni er tvímælalaust horfinn einn
gagnmerkasti og traustasti boðheri íslenzkrar kristni á
fyrri liluta yfirstandandi aldar. Hann átti þá festu og
þrautseigju, sem var aðalsmerki hinna fyrri kynslóða i
landi liér, en um leið var hann skilningsgóður á liin and-
legu viðhorf og nýju vandamál gjörbreyttra tíma og
leiddist því aldrei í þá freistni, að dæma eða drottna yfir
andlegri viðleitni annara, þótt hún færi þær leiðir, sem
honum félli ekki sem bezt í geð. Eitt sinn lét hann þau
orð falla, á lieimili mínu, er við ræddum um andlegt fyr-
irbæri samtíðarinnar, sem livorugum okkar féll vel i
8eð: „Ef þetta ráð eða verk þetta er af mönnum, verður
það að engu, en ef það er frá Guði, þá megnið þér ekki
að yfirhuga þá“. Þessi orð spekingsins Gamalíels voru
óonum rík í liuga, og þau lýstu honum sjálfum miklu
hetur en hann grunaði.
Tæpast mun nokkur, sem til þekkir, draga það i efa,
að það, sem af er þessari öld, liafi verið einn hinn hylt-
higarkenndasti og viðsjárverðasti tími í andlegu lifi
Jjjóðar vorrar. Sjaldan mun íslenzk kristni hafa komizt
í harðari raun og álti erfiðara og þyngra undir fótinn.
Hefir svo raunar einnig verið um öll kristin lönd. Það
hefir yerið; sótt að kristinni lífsskoðun og kenningum
Úr mörgum áttum, og má raunar furðulegt virðast,
hversu sterk ítök hún á samt i þjóð vorri. Hygg ég, að