Kirkjuritið - 01.04.1947, Síða 46

132
Sveinbjörn Högnason:
April-Júní.
Ég hygg, að það sé ekki ofmælt, að fáir prófastar lands-
ins hafi áunnið sér einlæg'ari virðingu og fölskvalausari
vináttu presta sinna allra cn séra Ófcigur. Hann var á-
vallt hinn kærkomnasti gestur á lieimili vor, og um-
hyggja hans, nærgætni og skilningur á högum vorum
voru óbrigðul. Það var eins og einhver ylur og lilýja góð-
hugar, sem kom með honum, eitthvert öryggi og traust,
sem styrkti og glæddi starfslöngun sjálfra vor. Hann
liirti lítt um valdsmannstón eða áminningar margra, en
fátt hygg ég, að farið hafi fram hjá honum af þvi, sem
liann vildi líla eftir og kynnast, og glöggt mátti jafnan
greina, hvort honum likaði betur eða ver, þótt ekki væru
orðin mörg, sem um það voru höfð. Ég hygg þá líka, að
með nærgætni sinni, skilningi og ljúfri framkomu liafi
liann skapað sér það vald, sem oss var öllum ljúft að hlíta.
Hann var bróðirinn góði og skilningsbezti á meðal vor,
og þannig munuin vér prestar héraðsins varðveita minn-
ingu lians um ókomin ár.
Þegar ég kom að Breiðabólsstað, fvrir 20 árum síðan,
lágu leiðir okkar séra Ófeigs saman fyrst. Hann dvaldi
þá 2 fyrstu dagana að lieimili mínu við að taka út slað-
inn og setja mig inn í embættið. Fann ég þá þegar, að
þar var sem ljúfum og umhyggjusömum föður að mæta,
enda reyndist hann mér svo alla tíð. Tel ég hann einn
hinn vandaðasta og bezta mann, sem ég hefi fyrir hitl á
lífsleiðinni. Hann var í sannleika kristinn kennimaður,
sem alls staðar og ætíð kom fram til góðs.
Síðasl er við hittumst var á héraðsfundi, hér lieima,
síðastl. liaust. Flutti liann þá erindi á fundinum um alt-
arissakramentið. Kom þar ljóslega fram liin hreina og
cinlæga lotning lians fyrir Ivristi og elskan til lians, sem
mjög var ætíð einkennandi í allri boðun lians. En þar
lýsti einnig liinn djúpi, sálræni skilningur lians á tielgi-
dómum trúar vorrar og gildi þeirra fyrir trúariðkun og
alta guðrækni.
Þannig endaði vitnisburður hans til vor um trú sína,