Kirkjuritið - 01.04.1947, Side 83

Kirkjuritið.
Menntun presta á íslandi.
109
liann liafi liaft bæði liöfðingskap mikinn og lærdóm
góðan, gæzku og vitsnmni gnægri en aðrir1). Varð hann
prestakennari í Odda eftir föður sinn. Þangað réðust und-
ir hönd Eyjólfi foreldrar Þorláks biskups Þórliallssonar,
svo að nám hans mætli fram ganga, og bar Þorlákur hon-
um þann vitnisburð síðan, að liann þóttist trautt slikan
dýrðarmann reynt liafa, sem liann var, „og sýndi liann
það síðan, að hann vildi eigi hjá sér lála líða þau lieil-
t'æði um sinn mestara, sem til gaf hinn sæli Páll postuli:
Veri þér eftirglíkjarar minir, sem eg em Krists, af því svo
bar oft við, þá er vér héldum hans báttum góðum (þ. e.
Þorláks), að bann kvað það vera siðvenjur Eyjólfs, fóstra
sins, Sæmundarsonar2). Ennfremur segir sagan, að Eyj-
ólfur hafi virt Þorlák mest „allra sinna lærisveina“ um
það, er til kennimannskapar kom, og má af því ráða, að
hann hafi marga kennimenn frætt. Er fagurlega lýst námi
læilags Þorláks í Odda, þar sem „sú var hans iðja, er
hann var á ungum aldri, að hann var löngum að bók-
uámi, en að riti oftlega, á bænum þess á millum. En nam,
bá er liann dvaldi ekki annað, það er móðir hans kunni
henna honum: Ættvísi og mannfræði". Hefir Jiann og'
drukkið i sig áliuga á hinum síðasttöldu fræðum í
Odda, þar sem slíkir hlutir voru í bávegum hafðir. Það
ei' og bersýnilega eftir tilvísun Oddaverja, sem iiann leg'g-
ur leið sína til Parísar til frekara náms, að fordæmi Sæ-
unindar fróða. Hefir samruni erlendrar og' innlendrar
uienningar livergi verið nánari en í Odda. Svo að enda
lJótt eittlivað kunni að vera bæft í þjóðsögunni um Sæ-
uiund fróða, að svo liugfanginn liafi bann orðið af liin-
uui „ókunnugu fræðum“ dómskólanna suður í álfu, að
hann liafi gleymt allri þeirri fræði, er liann nam í æslcu
°g jafnvel skírnarnafni sínu, þá hcfir liann furðu fljótt
uáð áttunum eftir að heim kom. Og manna bezt befir
0 Bisk. I, 90.
~) Bisk. I, 90—91.
Kirkjuritið 12