Kirkjuritið - 01.04.1947, Qupperneq 90

Apríl-Júni.
Akraneskirkja 50 ára
Þann 23. ág. s.l. voru 50 ár frá því liðin, cr kirkja sú,
er vér nú eriun stödd i, var vigð til guðsþjónustuhalds.
Að þess afmælis var ekki minnzt þá, stafaði bæði af
sjúkleika sóknarprestsins, og eins liinu, að þá var margt
Akrnesinga fjarverandi úr bænum. Varð það því að ráði
milli sóknarprestsins, sóknarnefndarformanns og mín,
að afmælisins skyldi minnzt fyrsla sunnudag nóvember-
mánaðar, en sá sunnudagur liefir um mörg ár verið
kirkjudagur safnaðarins hér.
Vigsludaginn, 23. ág. 1890, var vont veður. Þáverandi
biskup landsins, lierra Hallgrímur Sveinsson, hafði á-
kveðið að vígja kirkjuna, en var veðurtepptur. Og fram-
kvæmdi því vígsluna, i hans stað, Jón prófastur Sveins-
son, sóknarprestur Garða, en honum til aðstoðar séra
Arnór Þorláksson á Hesti. — Áður en þessi kirkja var
byggð, var kirkja Akrnesinga i Görðum, og stóð í
nokkru stímabraki um flutninginn. Lögðust margir, eink-
um eldri menn, gegn flutningi kirkjunnar. Og ég skil þá
vel. Garðar munu vera einn af elztu kirkjustöðum lands
vors, og var öldum saman frægt höfuðból. — Slrax á
landnámstíð voru írskir, kristnir menn búsettir liér við
Akrafjall, eins og örnefni og bæjarnöfn benda til. Og
frumbvggi Garða var Jörundur, er kallaður var liinn
kristni, maður vandur að líferni og lineigður til mein-
lætalifnaðar á efri árum.
I vitund Akrnesinga hvíldi því helgi yfir þessum slað
sem þeim fannst raskað með því að flytja kirkjuna þaðan.
En nú voru tímarnir að breytast, og í stað þess að fólkið
leitaði til kirkjunnar, varð nú kirkjan að sætla sig við
að leita til fólksins, og rækja mest starf sitt, þar sem