Ægir - 01.07.1997, Blaðsíða 25

Sigurður Njálsson er einn af hvalaskipstjórunum sem bíða í
landi eftir að veiðar hefjist á ný. Hann er bjartsýnn og segir:
„Færi til hvalveiða
strax á morgun ef
kallið kæmi“
íslendingar hafa um alllangt skeið deilt um hvort Skynsam-
legt sé að hefja hvalveiðar að nýju. Sumir segja að þar með
vœri verið að stofna hagsmunum íslendinga í sambandi við
sölu fiskafurða í hœttu því hvalfriðunarmenn vítt og breytt
um heiminn hefji þá um leið áróður gegn íslenskum vörum og
skemmi fyrir á mörkuðunum. Sömu menn benda á að alls
ekki sé víst að markaðir fyrir hvalinn fyndust erlendis og ekki
borgi sig að veiða hann eingöngu fyrir innanlandsmarkað.
Þeir segja að þar með yrði lítið upp úr hvalveiðunum að hafa
og að mun skynsamlegra vœri að leggja áherslu á að sýna
ferðamönnum hvalina í sérstökum hvalaskoðunarferðum hér
við land. Afþví megi án efa hafa meiri tekjur en afveiðunum.
í könnunum sem gerðar hafa verið um viðhorf landans hefur
ítrekað komið fram að meirihluti landsmanna vill að hval-
veiðar verði hafnar að nýju. Þeirra á meðal er Sigurður Njáls-
son sem, þrátt fyrir að vera aðeins 58 ára, var 35 ár á hval-
veiðum áður en þœr voru bannaðar og á seinni árum
skipstjóri. Hann liggur ekki á þeirri skoðun sinni að íslensk
stjórnvöld skorti kjark til þess að taka á þessum málum eins
og skyldi og vill að hvalveiðar verði hafnar þegar í stað. Hann
segir ekkert jafnast á við það að veiða hval.
Fékk ekki að fara á síld
„Hér við land hófust hvalveiðar árið
1948 og ég var kominn í þetta sex
árum síðar, þá fjórtán ára. Ég fór þá
sem messagutti á elstu bátana, sem þá
voru Hvalur 1, 2, 3 og 4. Faðir minn
var skipstjóri á Akranesi á þessum tíma
og ég og tvíburabróðir minn vildum
ólmir fá að fara á síldina þetta sumar
1954. Hann fékk að fara þar sem hann
var höfðinu hærri en ég. í minn hlut
kom pláss hér á bátunum og segja má
að það hafi bjargað málunum fyrir mér
þar sem ég var nokkuð ósáttur við að
bróðir minn færi á síldina en ekki ég,"
segir Sigurður Njálsson úr Hafnarfirði
þar sem hann og blaðamaður Ægis
virða fyrir sér hvalbátana fjóra sem leg-
ið hafa við bryggju í Reykjavík frá því
að hvalveiðar voru bannaðar fyrir um
átta árum. Bátarnir eru vaktaðir og
þeim haldið það vel við að þeir gætu
látið úr höfn með mjög skömmum fyr-
irvara, tækju menn á sig rögg og leyfðu
hvalveiðar að nýju.
Þetta var þá upphafið. Sigurður vildi
á síld, fékk ekki að fara og fór því að
veiða hval í staðinn. Hann þakkar for-
sjóninni fyrir það og segist strax hafa
fengið mikinn áhuga á þessum veiði-
ÆGIR 25