Ægir - 01.07.1997, Blaðsíða 27

arsamning Sameinuðu þjóðanna þar
sem við skuldbundum okkur til þess
að fara eftir alþjóðlegum samþykktum
um hvalveiðar," segir Sigurður.
Ákvörðun um að segja ísland úr Al-
þjóða hvalveiðiráðinu var tekin í lok
desember árið 1991. íslendingar, Fær-
eyingar, Grænlendingar og Norðmenn
stofnuðu NAMMCO, Norður Atlands-
hafsjávarspendýraráðið, árið 1991 og
Japanir og Rússar áttu áheyrnarfulltrúa
að fundum þess. Sigurður segir ráöið
hafa verið algerlega valdalaust. Norð-
menn hafi áfram verið í hvalveiðiráð-
inu og ekki þorað að taka neinar þær
ákvarðanir sem styggt gætu menn þar.
„Þetta var vondur tími fyrir okkur
en enn verr var þó farið með hrefnu-
veiðimenn. Þau fimm ár sem við mátt-
um þó veiða í vísindaskyni fengu þeir
ekkert að veiða," segir Sigurður og
honum hitnar nokkuð í hamsi við að
rifja upp þessi ár, þvílík endaleysa sem
þetta hafi allt saman verið.
„Við héldum samt alltaf í vonina til
að byrja með," segir hann aðspurður
um hvað hvalveiðimönnum hafi
fundist um þessar ákvarðanir um
bannið á sínum tíma. „Við vorum svo
bjartsýnir að við trúðum að banninu
yrði aflétt þegar okkar menn reyndu
að berja það í gegn að við fengjum að
veiða en bara ákveðinn kvóta. Þær
Nýskutlaður hvalur komiim upp að stefni
hvalhátsins. Sigurður segir engan vafa
leika á virðingu sjómannanna fyrir
þessum veiðum.
hugmyndir voru mjög í anda vísinda-
veiðanna og voru í raun nokkurs kon-
ar friðun. Menn máttu veiða eitthvað
til þess að kosta rannsóknir og reka
bátana. Gengið var út frá þvi aö veidd-
ar yrðu um 20 sandreyðar og 80 lang-
reyðar á ári. Þrátt fyrir að okkur fynd-
ist sjálfsagt að fá að veiða náðu friðun-
arsinnarnir sínu fram. Við fengum
ekkert að veiða."
Afall fyrir mennina
Sigurður segir að þrátt fyrir bjartsýn-
ina hafi bannið verið mikið áfall fyrir
flesta mennina sem af þessu höfðu
viðurværi.
„Þetta var auðvitað léttara fyrir þá
sem yngri voru en fjandanum erfiðara
fyrir hina. Margir mannanna voru
komnir um og yfir fimmtugt, höfðu
lítið gert annað en stunda hvalveiðar í
mörg herrans ár, höfðu lært þetta og
því var erfitt að standa uppi atvinnu-
laus. Það þarf mikið hugrekki til þess
að rífa sig upp og fara að leita að
vinnu á nýjum vígstöðvum. Sjálfs-
traustið er ekki upp á marga fiska hjá
mörgum sem lenda í því ab missa
vinnuna eins og gerðist hjá okkur. Það
hefur enda komið í ljós að margir
mannanna hafa átt erfitt með ab fá
fasta vinnu."
Sigurður segist hafa fengið sér trillu-
horn og þab hafi í raun bjargað sér.
Hann hafi róið á sumrin en ekkert haft
að gera á veturna. Nú er hann reyndar
farinn að vinna hjá Hafnarfjarðarhöfn
og segir hann það vera fyrstu föstu
vinnuna sem hann fái eftir að hval-
veiðibannið tók gildi.
Sigurður varð skipstjóri á hvalabát-
unum síðla árs 1968 og varð það allt
þar til friðunarsinnarnir tóku völdin.
Hann segist í raun strax hafa stefnt ab
því að verða skipstjóri. Veiðiaðferöirn-
ar segir hann lítið hafa breyst þessi ár.
„Það var einna helst í sambandi við
skutulinn. Fyrst var notaður skutull
með sprengikúlu sem sprakk í allar átt-
ir inni í hvalnum. Sá skutull þótti
skemma svo mikið kjöt að tekinn var í
notkun nýr skutull sem drap hvalinn
með nokkurs konar losti. Færið var yf-
irleitt 20 til 40 metrar og það var best
Ummæli í
hvalveiðiumræð-
unni á íslandi
síðasta áratuginn
DV 14. júlí 1987
Cas Sandra Phillips, World Wildlife
Fund í USA og
The Wildfowl Trust í Englandi:
„Við höfum m.a. rætt þá
möguleika að erlendir neyt-
endur sniðgangi þjónustu
Flugleiða um allan heim,
einkum í Bretlandi og
Bandaríkjunum. Einnig verður
lögð áhersla á að sniðganga
íslenskar útflutningsvörur og
þá fyrst og fremst
fiskútflutninginn."
DV, 18. ágúst 1988:
Jón Ingvarsson, stjórnarformaður
Sölumiðstöðvar hraðfrystihúsanna:
„Við óttumst langtímaáhrif
mótmæla grænfriðunga. Þetta
er vitanlega skemmdarverk
gegn íslenskum hagsmunum.
Spurningin er aftur á móti
hvort við eigum ekki að
fórna minni hagsmunum
fyrir meiri."
DV, 19. október 1988:
Konráð Eggertsson og Gunnlaugur
Konráðsson, hrefnuveiðimenn:
„Við erum mjög óhressir með
umræðuna um hvalveiðimálin
þar sem hvalveiðimönnum er
kennt um alla hluti. Ef illa
gengur að selja afurðir okkar
erlendis þá er okkur kennt um.
Söluaðilar eru aðeins að bréiða
yfir lélega sölumennsku."
ÆGIR 27