Búnaðarrit - 01.01.1945, Page 22

18
BÚNAÐARRIT
margt, er að íramkvæmdum laut, og einnig styrkti
Jón Magnús ásamt öðrum góðum mönnum, er um
lántökur og ábyrgðir vegna þeirra var að ræða, eins
og títl er. Hilt er vafalaust með öllu að fé rann aldrei
frá Jóni Þorlákssyni né fyrirtækjum hans til fram-
kvæmda og búrekstrar á Blikastöðum. En því er vert
að minnast á þetta, að óhætt mun að fullyrða, að við-
horf Jóns Þorlákssonar til búnaðarmála mótaðist að
verulegu leyti af kynnum hans af búrekstri og reynslu
Magnúsar á Blikastöðum. Báðir voru þeir bændasynir,
aldir upp í sama föðurgarði. Hvorugan skorti kunnug-
leika uppeldisins á búskap þeirra tíma. Þótt menntun
þeirra og atvinna vau-i ólik, ræður af líkiun, að í við-
ræðum þeirra á milli um búnaðarmál var Magnús eigi
síður veitandi en þiggjandi, þótt holl ráð gælu á móti
komið. En í afskiptum sínum af þjóðmálum gat að sjálf-
sögðu ekki hjá því farið, að Jón huglegöi búnaðarmálin
eins og margt annað, úr þeim jarðvegi var liann runninn.
Tel ég ekki farið út fyrir efnið, þótl ég í þessu sam-
bandi bendi á nokkur ummæli Jóns Þorlákssonar þar
að lútandi. í grein einni ritaðri 1928 talar hann um þá
„bjargföstu sannfæringu, að jarðræktin sé gróðaveg-
ur hér á landi“. Enn fremur segir hann: „Ótrú eða
veilí trú á landinu og kostum þess er gömul i garði
hjá okkur, og þótt hún hafi hjaðnað dálítið síðustu
áratugina, þá er afar auðvelt----—■ að magna þann
þjóðarfjanda aftur, einkanlega ef árferði hallar eitt-
hvað i bili —.“ En það telur Jón hið versta verk, og
„að tala fögur orð um þá nauðsijn á viðreisn landbún-
aðarins, sem allir eru sammála um, en reyna jafn-
framt að læða inn þeim skoðunum, að auðvitað geti
þessi viðreisn ekki borgað sig ef lán séu tekin til henn-
ar, þá sé ómögulegt að greiða fulla vexti af þeim, ekki
tjái að hugsa sér neitl gert til umbóta á býlunum, nema
stvrkyéiting komi til o. s. frv.“
Og loks má nefna þessi ummæli: