Vera - 01.02.1989, Page 42

Hugleiðingar um
söngleikinn
Heimsmeistarakeppnin
í maraþondansi
eftir Ray Herman
byggður á skáldsögu
Horace McCoy
They Shoot Horses,
Don’t They?
Að undanförnu hefur Leik-
félag Reykjavíkur sýnt á
Broadway söngleikinn
Heimsmeistarakeppnin í
maraþondansi eftir Ray
Herman, sem runnin er upp
úr kreppubókmenntum vestur
í Bandaríkjunum, skáldsög-
unni They Shoot Horses
Don’t They? eftir Horace
McCoy. McCoy lýsir í sögu
sinni þeirri eymd, mannfyrir-
litningu og niöurlægingu sem
fólk varö aö þola í kreppunni
vestra um miöjan fjóröa ára-
tuginn. Þar segir frá heldur
andstyggilegri uppákomu er
atvinnuleysingjar urðu leik-
soppar búllueigenda, er svif-
ust einskis til aö svala gróöa-
fíkn sinni.
Sögusviöið er samkomusal-
ur í hafnarhverfi í Los
Angeles, þar sem danskeppni
í maraþondansi fer fram.
Hver sem er getur tekið þátt,
og lýkur keppninni ekki fyrr
en allir eru fallnir í valinn utan
eitt par. Aö launum hlýtur par-
iö svimandi upphæö, heila
þúsund dollara, sem á þess-
um tímum munu hafa veriö
rífleg árslaun verkamanns.
Þarna er dansað meðan stað-
ið er á fótunum og undír
danskeppninni kynnumst við
hópnum. Hópi sem vill frekar
þola látlausa likamlega kvöl
og niðurlægingu og þiggja
ókeypis fæði og húsaskjól, en
aö reika atvinnulaus um.
Svona keppni stóö vikum
saman og gekk nærri aö
keppendum dauðum. Dans-
endur hlaupa viljalausir eftir
skipunum stjórnandans og
niöurlægingin sem keppend-
ur sæta uns lokaúrslit liggja
fyrir, rennur smátt og smátt
upp fyrir þeim og okkur. Öll-
um brögöum er beitt, mann-
leg reisn fer fyrir lítið.
Danskeppnin hefst.
Skemmtanastjórinn, Rocky
Gravo, meö sínu dæmalausa
froöusnakki, innihaldslausu
og slagoröakenndu, krydduöu
illa dulbúnum auglýsingum,
lét kunnuglega í eyrum og
minnti óþægilega á síbyljuna
sem bullar út úr öllum rásum
fjölmiölanna. Froöusnakkur-
inn stendur í ströngu til aö allt
fari ekki úr böndunum og
furðuleg uppátæki hans
ganga æ lengra, því aö á
meðan áhorfendur una glaöir
viö sitt malar hann gull. Hann
lítur á keppendur sem gróöa-
tól, fremur en lifandi mann-
eskjur. Gravo veröur í hönd-
um Péturs Einarssonar frem-
ur máttleysislegur. Þetta hlut-
verk er lykill þess aö firringin
skili sér. En Pétur verður
aldrei bjefað ótó eða sá
ódráttur sem hlutverkið krefst,
og textinn skilaði sér illa. Ein-
ar Jón Briem er aðstoðar-
maöur stjórans og var hann
eðlilegur sem slíkur.
í dansinum er einkum
fylgst með þremur pörum.
Fyrst skal telja þau Róbert
og Gloríu, sem bæði hafa
hrakist frá heimabyggöum
sínum og lifa eymdarlífi í Los
Angeles. Þau hafa þekkst
stutt, en eiga sér bæöi svip-
aöa framadrauma. Hann ætl-
ar sér aö veröa kvikmynda-
leikstjóri, en hún stjarna.
Saman láta þau skrá sig til
keppni í maraþondansi.
Þarna er loksins komiö hið
langþráða, gullna tækifæri.
Hver veit nema einhvers stað-
ar meðal áhorfendanna leyn-
ist heimsfrægur kvikmynda-
leikstjóri sem sér hvaö í þeim
býr. Þau þrauka lengi, en
smám saman rennur svínaríið
upp fyrir Gloríu, sem er hort-
ug og lýtur aldrei fullkomlega
dyntum skemmtanastjórans
eins og aðrir í hópnum. Þaö
kemur aö því aö ömurleikinn
ber hana ofurliði og hún kýs
aö hoppa af þessari hringekju
sem snýst og snýst án þess
að nokkur fái rönd viö reist.
Hún biður vin sinn að stytta
sér aldur, og minnugur þess
er afi hans skaut fótbrotinn
dráttarklár, góðan vin lítils
drengs, verður hann við bón
hennar. — Virðist eina leiöin
til aö enda þetta eymdarlíf.
Réttarhöldin fléttast síðan inn
í atburöarásina uns yfir lýkur
og Róbert er dæmdur til
dauða.
Þau Helgi Björnsson og
Hanna María Karlsdóttir fara
meö hlutverk Róberts og
Gloríu. Bæði hafa fengiö að
kljást við ýmis veigamikil hlut-
verk síðustu árin og sýnt og
sannað aö þau eru hæfileika-
ríkir leikarar. Helgi er einlæg-
ur i leik sínum, og megnar að
glæöa hlutverk Róberts því lífi
aö áhorfandinn hrífst til sam-
úöar. Hann hefur ríka nær-
veru, einn þeirra sem geislar
af á trúverðugan og hljóölát-
an máta. Helgi hefur mjög
gott vald yfir líkama sínum, er
stæltur og liðugur, meö þægi-
lega og músíkalska söngrödd.
Hanna María í hlutverki
42