Læknablaðið - 01.08.1959, Blaðsíða 15

LÆKNABLAÐIÐ
9
Verkfæri, sem þarf til deyf-
ingarinnar, eru ekki önnur en
nál og sprauta, þarf sprautan aö
vera með gegnsæjum liólk, svo
að sjáist ef blóð kemur upp í
liana — enda munu aðrar
sprautur torfengnar — og nál-
in fín.
Þau deyfiefni, sem mest hafa
verið notuð, eru procain 2%
upplausn, xylocain 2% og pan-
tocain 0.1—0.15% (4,15) 5 sjálf-
ur hef ég ekki reynt pantocain,
en það er talið geta gefið langa
deyfingu, allt upp í 12 stundir.
Procain deyfing endist skemmst,
að jafnaði 60—90 mín. og ör-
sjaldan lengur en 2 stundir. Xy-
locaindevfing liefur ætið enzt
mér lengur en 2 tíma, en hve
lengi hún getur dugað lengst,
])ori ég ekki að segja.
Rf ætla má að aðgerð verði
mjög tímafrek, má nota panto-
cain eða önnur lyf með langri
verkun, en þess eru líka dæmi,
að notað hefur verið sírennsli
(Dauerinfusion) af deyfilvfi í
gegnum holnál eða ureter-cat-
lieter (2>21).
Við deyfingu á plexus hrac-
hialis dofnar allur hrjóstlimur,
þ.e.a.s. húðin dofnar upp á miðj-
an axlarvöðva utan á handlegg,
en handkriki er ódevfður. Full-
komin devfing er á ölluin dýpri
líffærum og í axlarlið er herða-
blaðslilutinn lika deyfður. Þurfi
að opna axlarlið með hlíra-
skurði (shoulder strap incision),
er ekki nóg að deyfa plexus
hrachialis, til þess að deyfa
liúðina þar. En dæli maður
deyfilifi frá rifi og alveg út und-
ir húð, þá dofnar oft húðin á
öxl, svo að ekki þarf frekar að
gera. Dugi það ekki, þarf að
deyfa húðina þar sein skorið
er í gegn.
Nokkuð er misjafnt, hve vel
mönnum lánast deyfingin. Þeir
liöf., sem minnast á að hún lán-
ist ekki ætíð, telja fram mis-
mörg tilfelli misheppnuð, allt
fl’á 3% upp í 17% (4,5,7,8,16,21),
en af sumum greinum virð-
ist mega skilja, að þessi deyfing
þurfi aldrei að svíkja.
Ivostir þessarar deyfingar eru
auðsénir. Með litlu af devfilyfi
má fá deyfingu á heilum útlim,
en losna við óþægindi og eftir-
köst af svæfingu. Sjúkl. er með-
færilegri vakandi en sofandi. Ef
um slvs er að ræða, er sjúkl.
oft með fullan maga og er þá
gott að geta komizt iijá svæf-
ingu. Er þá sá kosturinn ótal-
inn. sem kannske vegur mest
úti í liéraði, að þetta getur mað-
ur gert einn og hjálparlaust.
Contraindication þekki ég
ekki aðra en bólgu eða igerð
i fossa supraclavicularis.
Ekki er þessi devfing þó galla-
laus með öllu, frekar en önnur
mannaverk. Þessar complika-
tionir veit ég um, sumar af eig-
in revnslu:
1) vfirlið,
2) ástungu á a. subclavia,
3) Horner’s syndrom,