Læknablaðið - 01.08.1959, Blaðsíða 60
54
LÆKNABLAÐIÐ
sýna hins vegar ótvírætt, að með
sérstakri tækni, þar sem plast-
inu er smeygt inn í corneavef-
inn, má fá það til að starfa al-
veg sem gerfisjáaldur svo árum
skiptir. Við þessar tilraunir hef-
ir komið í ljós, að ótrúleg smá-
atriði hafa úrslitaþýðingu t. d.
grær ævinlega yfir plastið og
árangurinn er enginn, ef ekki
er 1 mm arða á plastinu miðju,
en ef arðan er á miðri plast-
þynnunni helzt yfirborðið
hreint. Erfitt er að skýra fyrir-
brigðið og fleiri álíka. Plast-sjá-
öldur eiga þó sjálfsagt langt í
land, ef þau þá ná því nokkurn
tíma að verða heppileg. Aðgerð-
ir þær, sem til þarf, eru marg-
brotnar og mun fyrirhafnar-
meiri en venjuleg transplant-
ation. Hugsanlegt er þó, að á
þeim augum, sem ekki er í dag
ráðlegt að gera aðgerðir með
venjulegum aðferðum, megi
gera sér von um árangur með
plastinu, er tímar líða fram-
D. Glaucomaðgerðir.
Þegar talað er um glaucom
hér, er átt við hægfara glaucom
bæði vegna þess að um það
form er nærri eingöngu að ræða
hér á landi og svo vegna hins,
að plastefni hafa ekki verið
reynd til aðgerða á glaucom-
kasti. Við því er nú sem fyrr
iridectomian, er Von Graefe tók
upp 1857, algengasta og bezta
aðgerðin.
Þær aðgerðir, sem algengast-
ar eru við hægfara glaucomi
(glaucoma clironicum), miða að
þvi að skapa frárennsli úr fram-
hólfi út undir augnhimnuna.
Þær þekktustu eru Iridencleisis,
þar sem smá horn af irisvef er
látið festast í skurðinum, sem
lagður er inn í framhólfið. Iris-
vefurinn hindrar að verulegu
leyti að bandvefsfrumur stifli
farveginn aftur. Þessi aðferð er
kennd við Herbert (1903). Elii-
otts aðgerð (1909) er fráhrugð-
in í því, að tekið er með holum
bor stykki á mörkum cornea og
sclera, en iris-vefurinn ldipptur
í burtu. Við lpað myndast oft
gott frárennsli, en á það til að
stíflast aftur. Cyclodialysis er
kennd við Heine 1905. Hann
skar í nokkurra mm fjarlægð
frá mörkum cornea og sclera í
gegnum sclera og opnaði inn á
chorioidea, siðan á milli þeirra
inn í framhólfið og losaði corp-
us ciliare frá á litlum kafla.
Sameiginlegt með öllum þess-
um aðgerðum er að þær eru all-
umfangsmiklar og þolast oft
illa. Fylgikvillar eru alltíðir og
frárennsli vill lokast vegna
bandvefsmyndunar. Ern þá
sjúklingarnir oft verr settir en
áður. Leitað hefir verið eftir að-
ferðum til að gera aðgerðirnar
léttbærari og varanlegri. Má rétt
nefna utan ramma þessa grein-
arkorns að reyndir hafa verið
ýmsir málmar bæði sem pípur
og sem þynnur. Einna frumleg-
ust er aðferð Troncosco. Iiann