Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Blaðsíða 42

arsýslum. Hitt er raunar merkilegra, að hálíngresi (A. tenuis) skuli
vera hér ríkjandi tegund. En þess er að gæta, að staðurinn, sem athug-
unin er gerð á, liggur undir brekkufæti, þar sem vel er skýlt, og snjór
mun vera í dýpra lagi, þar er og rakari jarðvegur en annars er títt í
túnvingulsveitinni. Annars er hálíngresi ekki algeng hálendistegund,
en rétt er að geta þess, að einmitt þarna meðfram Skjálfandafljóti er
gömul eyðibyggð. og má vera, að þar sé einnig að leita ástæðunnar
fyrir því, að hálíngresi er ríkjandi í valllendi á þessum slóðum. E% er
hér liátt og Jd er ríkjandi lífmynd eins og í öllu valllendi.
30.Túnvinguls-fjallasveifgras, hverfi (F. rubra-Poa alpina soc.) (Tab.
VII. A-B 3—4).
Báðir athugunarblettirnir eru á Bárðdælaafrétti, en þar finnst þetta
gróðurhverfi á nokkrum stöðum, en hvergi á stórum blettum, og hverf-
ur oft yl'ir í önnur túnvinguls-hverfi einkum hverfin 31 og 32. Fjalla-
sveifgrasið (P. alpina) er oft fyllilega jafnfætis túnvinglinum (F. rubra)
í gróðursvip, en þekur að jafnaði minna. Aðrar tegundir, sem mikið
ber á eru: Klóelfting (Equisetum arvense), skriðlíngresi (Agroslis stol-
oiiifera), hvítmaðra (Galium pumilum) og sums staðar valllvumall
(Achillea millefolium). Hverfi þetta er heldur tegundafærra en 29. Það
fyrirfinnst helzt á þurrum, sendnum valllendisbörðum, og liggur sums
staðar undir sífelldu áfoki. Blettur VII. 3. er úr Grafarlöndum vestri,
þar er fjallasveifgrasið víðast livar meira en túnvingullinn, þó hverfur
það sums staðar á smáblettum, þar sem mest er áveðra, í þessari athug-
un er G% óvenjulega liátt. Blettur VII. 4 er úr Kolmúladal. Fjalla-
sveifgras þekur þar naumast meira en Vso- Landið er þurrt og sendið
og áfokshætta mikil.
3f. Túnvinguls-skriðlingresis liverfi (F. rubra-Agrostis stolonifera soc.)
(Tab. VII. A—B 6).
Athugunarbletturinn er á Hafursstaðaeyrum á Bárðdælaafrétti.
Túnvingullinn er algerlega ríkjandi, þegar atlnigunin var gerð var
hann í fulluni blóma, og allt gróðursvæðið purpurarautt tilsýndar. Hef
ég aldrei séð þann lit svo áberandi annars staðar. Aðrar helztu tegund-
ir: hvítmaðra (Galium pumilum), klóelfting (Equisetum arvense) og
beitieski (E. variegatum). Mosajafni (Selaginella selaginoides), hefur háa
tíðni en gætir annars lítið. Hlutföll lífmynda eru lík og í undanfarandi
hverfum, nenia Ch% er lítið eitt hærra.
Staðhættir eru þeir, að mikið af hinum forna gróðurlendi hefur
40 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði